Μπορείς ν' απορρίψεις και χωρίς να ισοπεδώσεις

Μιλάμε συνεχώς για έρωτες, αγάπες και δυνατά συναισθήματα. Μας αρέσουν οι ρομαντικές ιστορίες, αυτές με το αίσιο τέλος όπου η αγάπη όλα τα κερδίζει, ξεχνώντας όμως ότι δεν είναι όλα τόσο εύκολα και ρόδινα στην πραγματικότητα.

Τα συναισθήματα δεν είναι πάντοτε αμοιβαία και το bad timing παίρνει σάρκα κι οστά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κάποιο πρόσωπο σου εκμυστηρεύεται τα συναισθήματά του για σένα κι εσύ πολύ απλά δεν αισθάνεσαι το ίδιο γι’ αυτόν. Το ερώτημα εδώ έγκειται στο πόσο εύκολα μπορείς να απορρίψεις αυτό το πρόσωπο. Κι όχι εύκολα για σένα, αλλά γι’ αυτόν που έχει κάποια συναισθήματα ή έπλασε μια ιστορία αγάπης στο μυαλό του. Πώς μπορείς να τον απορρίψεις αυτόν τον άνθρωπο χωρίς να τον ισοπεδώσεις;

Για να είμαστε ειλικρινείς, δε γίνεται να μην πληγωθεί ή έστω να μη στεναχωρηθεί. Με όποιον τρόπο κι αν του το φέρεις, σίγουρα θα νιώσει άσχημα και στιγμιαία και μακροπρόθεσμα κι αυτό είναι αναμενόμενο και λογικό. Στη θέση του μάλιστα κι εμείς το ίδιο θα αισθανόμασταν. Το θέμα είναι ότι δε γίνεται να ξεκινήσεις κάτι μαζί του χωρίς να είσαι κι εσύ στην ίδια φάση και να το θέλεις, καθώς όλο αυτό στην πορεία θα καταλήξει σε κάτι πολύ χειρότερο από μία απόρριψη.

Η καλύτερη λύση είναι η ειλικρίνεια συνοδευόμενη από μια κάθετη αντιμετώπιση. Όσο πιο ειλικρινής είσαι μαζί του τόσο πιο εύπεπτο θα είναι και γι’ αυτόν και τόσο πιο εύκολα θα το αφήσει πίσω, με την προϋπόθεση πάντα ότι δεν του αφήνεις περιθώρια για δεύτερες σκέψεις κι ελπίδες.

Στην απόρριψη δε χωράνε «θα δούμε», «θα δείξει», «θα φανεί». Λες ξεκάθαρα κι απόλυτα το όχι, χωρίς αμφιβολίες, συνοδευόμενο από μια μικρή αιτιολόγηση. Πάντα μικρή και λιτή, γιατί κανείς δε θέλει εκείνη την ώρα να ακούσει την ιστορία της ζωής σου.

Δε θέλει να την ξέρει, αλλά ακόμη και να ήθελε δε χρειάζεται να την ξέρει. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει εκείνη την ώρα είναι ότι δε θα συμβεί κάτι μεταξύ σας, δεν αισθάνεσαι όπως αυτός και καλύτερα να ψάξει αλλού αυτά που ζητάει γιατί εσύ δε θα του τα προσφέρεις.

Βέβαια όλα αυτά πρέπει να διατυπωθούν με λίγη προσοχή. Δεν υπάρχει λόγος να είσαι αγενής και να τον κάνεις να νιώσει ακόμη πιο άσχημα. Όταν κάποιος σου μιλάει για συναισθήματα ή τουλάχιστον σε προσεγγίζει με έναν όμορφο τρόπο, οφείλεις κι εσύ να τον απορρίψεις με ευγένεια και σεβασμό προς όλα όσα καταλαβαίνεις ότι θέλει και νιώθει για σένα. Ακόμη κι αν δεν τον έχεις γενικότερα σε μεγάλη εκτίμηση εκείνη τη στιγμή είναι υποχρέωσή σου να τον σεβαστείς.

Για να το δούμε όμως και λίγο πιο σφαιρικά, αυτός που απορρίπτει έρχεται σε δυσκολότερη θέση από αυτόν που απορρίπτεται κι αυτό γιατί καλείται να γειώσει κάποιον με τον καλύτερο τρόπο. Κι όσο κάλος κι αν είναι αυτός ο τρόπος το αποτέλεσμα θα είναι στενάχωρο. Σε καμία περίπτωση όμως δε θα πρέπει αυτός που απορρίπτει να αισθάνεται άσχημα για όσα θέλει ή δε θέλει στην προκειμένη περίπτωση.

Ο καθένας έχει διαφορετικές βλέψεις για τον εαυτό του και το μέλλον, έχει άλλες επιθυμίες ή και στην πιο απλή περίπτωση κάποιοι δε θέλουν να βάλουν κανένα νέο πρόσωπο στη ζωή τους για δικούς τους λόγους. Κι όλα αυτά πλέον οφείλει να τα σεβαστεί κι αυτός που απορρίπτεται.

Γενικότερα καμία απόρριψη δεν είναι εύκολη. Άλλοι θα την πάρουν πιο κατάκαρδα κι άλλοι την επόμενη μέρα θα έχουν ήδη αλλάξει σελίδα. Είναι όμως σίγουρα αναπόφευκτη. Όλοι θα απορρίψουμε κι όλους θα μας απορρίψουν σε κάποια φάση της ζωής μας.

Κι αυτά που πρέπει να κρατήσουμε είναι πρώτον ότι δεν είναι πάντοτε αμοιβαία τα συναισθήματα και τα θέλω και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν γι’ αυτό και δεύτερον ότι ακόμη κι η απόρριψη είναι μια εμπειρία. Δεν είναι ούτε το τέλος του κόσμου, ούτε κι ανήκει στις επτά πληγές του Φαραώ. Περιττοί λοιπόν οι μελοδραματισμοί κι οι υπερβολές. C’est la vie, άλλωστε!