Οι άνθρωποι, από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, με βάση κάποια ηθικά πρότυπα ή άγραφους κανόνες. Στην πορεία, όμως, της ζωής τους λίγοι τα θυμούνται. Ή μάλλον όχι. Το σωστό είναι ότι δεν τα διδαχθήκαμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Όπως και να ‘χει όμως, οφείλουμε να φερόμαστε «σωστά» στους γύρω μας κι ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι κομμάτι του εαυτού μας. Σε αυτούς που μας δημιούργησαν έντονα συναισθήματα· αγάπης, έρωτα, ενθουσιασμού, ανυπομονησίας.
Αυτόν που αποκαλείς «ο άνθρωπός μου». Ναι, αυτόν λέω, αυτόν που σκέφτεσαι τα βράδια και δε σε παίρνει ο ύπνος. Αυτόν που μονοπωλεί το μυαλό και την ψυχή σου. Να μάθεις να του φέρεσαι και να του μιλάς σωστά. Γιατί μπορεί να σε δικαιολογήσει την πρώτη φορά, να κάνει τα στραβά μάτια τη δεύτερη, να σε ανεχτεί την τρίτη, την τέταρτη, όμως, θα σε πάρει ο διάολος.
Υποθέτοντας πάντα ότι κι εσύ είσαι ο δικός του άνθρωπος. Τότε θα κάνει τεράστια υπομονή μαζί σου και θα σου συγχωρήσει πολλά πράγματα. Δε θα το κάνει όμως για πάντα. Όταν ξεπεράσεις για πολλοστή φορά τα όρια, θα σηκωθεί και θα φύγει κι αυτή τη φορά οριστικά.
Μάθε να μην εκμεταλλεύεσαι την αγάπη του. Δε σου την χρωστάει. Σου τη χαρίζει! Κι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να σου την πάρει πίσω αν κρίνει πως την καταχράσαι. Μάθε να του φέρεσαι λοιπόν.
Νευρίασες. Σε νευρίασε. Ε και; Ποιος σου έδωσε εσένα το δικαίωμα να τον βρίσεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι στην τελική; Δεν ντρέπεσαι από τη μια να λες πως τον αγαπάς κι απ’ την άλλη να ανοίγεις το στόμα –οχετό– σου σαν μην υπάρχει αύριο; Η μήπως θαρρείς πως εκεί βρίσκεται η μαγκιά;
Αγαπητέ μου, αυτό θεωρείται αυτοταπείνωση. Εκείνη την ώρα, χάνεις αυτομάτως κάθε ίχνος αξιοπρέπειας κι ήθους που μπορεί να διέθετες. Όχι μόνο δε σέβεσαι αυτόν που έχεις δίπλα σου, αλλά δε σέβεσαι και τον ίδιο σου τον εαυτό. Διότι αν κάνεις μια φορά την κακή αρχή, του δίνεις το δικαίωμα να σου φερθεί αναλόγως ακόμη κι αν δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Βρες, λοιπόν, ένα διαφορετικό τρόπο να εκτονωθείς. Σπάσε πιάτα ή ποτήρια. Τρέξε κάνα δυο γύρους το τετράγωνο της γειτονιάς σου. Κάνε ένα κρύο ντουζ. Ξέρεις πόσο εύκολα θα ηρεμήσεις;
Μην ξεσπάς πάντως σε αυτόν που σ’ αγαπάει και τον αγαπάς κι εσύ. Γιατί σίγουρα κι εσύ τον αγαπάς, ειδάλλως δε θα τον είχες δίπλα σου ούτε και θα έβγαζες τα νεύρα σου πάνω του. Έχεις δει ποτέ κανέναν να ξεσπάει σε ένα άγνωστο που συνάντησε στο δρόμο; Σε αυτόν που αγαπάς ξεσπάς. Σε αυτόν που μοιράζεσαι τους φόβους σου. Σε αυτόν που κατανοεί τον πόνο σου και προσπαθεί να τον απαλύνει.
Σκέψου όμως πως κι αυτός έχει τα δικά του προβλήματα και δε θα γίνει σάκος του μποξ για τα όμορφα σου μάτια, όσο κι αν τα λατρεύει. Θα πάρει το καπελάκι του και θα φύγει κι άντε να τον βρεις ξανά μετά.
Γι αυτό σου λέω: Μάθε να σέβεσαι αυτόν που έχεις δίπλα σου. Μάθε να του φέρεσαι και να του μιλάς όπως πρέπει.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
