Αν σου έχει τύχει να επισκεφτείς χώρες όπου οδηγούν ανάποδα, δηλαδή στο αντίθετο ρεύμα απ’ ό,τι οδηγούν στη χώρα σου, θα ξέρεις τι πάει να πει η αίσθηση πως τα αυτοκίνητα «έρχονται πάνω σου» ή «όλα πάνε ανάποδα», την ώρα που παθαίνεις ένα πολιτισμικό σοκ! Το 75% των χωρών του κόσμου οδηγεί από τη δεξιά πλευρά κυκλοφορίας, παρότι δεν υπάρχει παγκόσμιο πρότυπο συστήματος οδήγησης που να καθορίζει από ποια πλευρά πρέπει να οδηγούμε. Οι χώρες στις οποίες οδηγούν από αριστερά στην Ευρώπη είναι η Αγγλία, η Ιρλανδία, η Μάλτα κι η Κύπρος, όμως υπάρχουν και χώρες σε Αμερική, Αφρική, Ασία και Ωκεανία. Επομένως, η οδήγηση στα δεξιά αν και αντιπροσωπεύει την πλειονότητα των χωρών ανά τον κόσμο, δεν ορίζεται ως το σωστό ή το φυσιολογικό.
Έτσι στα ταξίδια στις χώρες που οδηγούν ανάποδα σε σχέση με τη δική μας, θα κληθούμε να οδηγήσουμε με τον δικό τους τρόπο κι ενδεχομένως να νιώσουμε ιδιαίτερη ανησυχία για το πώς κι αν θα αντεπεξέλθουμε. Κι αυτό γιατί το γνωστικό μας σχήμα κι η μνήμη μας σχετικά με την οδήγηση έχει συγκεκριμένο πρότυπο, μ’ αποτέλεσμα το ανάποδο να μας δημιουργεί σύγχυση και να χρειάζεται συγκέντρωση και προσοχή, ώστε να μην παρασυρθούμε από τη δύναμη της συνήθειας και να μπούμε στο αντίθετο ρεύμα! Άλλη μια δυσκολία είναι ότι το χέρι μας που χειρίζεται το μοχλό ταχυτήτων είναι επίσης διαφορετικό απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει και καμιά φορά μένοντας «ανενεργό» τείνει να κάνει κίνηση προς την πλευρά που βρίσκεται ώστε να πιάσει το λεβιέ, αλλά αντ´αυτού πιάνει την πόρτα του αυτοκινήτου! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εκεί έρχεται να προστεθεί κι η δυσκολία των στροφών σε παρόδους ή σε εξόδους από το στοπ, όπου μπορεί ασυναίσθητα να μπούμε στο ρεύμα που συνηθίσαμε να μπαίνουμε τόσα χρόνια.
Στην περίπτωση που βρεθούμε σε κάποια χώρα που οδηγούν ανάποδα σε σχέση με τη δική μας χώρα, είναι σημαντικό ειδικά τις πρώτες 2 μέρες, να έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας ότι οδηγούμε από την άλλη πλευρά, ώστε να αναστέλλουμε τη λειτουργία του γνωστικού σχήματος πλευράς οδήγησης. Για να μην μπερδευόμαστε μπορούμε να έχουμε ως υπενθυμιστικό τιπ ότι η λωρίδα που οδηγούμε πρέπει να βρίσκεται αντίθετα από την πλευρά που βρίσκεται το τιμόνι και ότι η μεριά του τιμονιού όταν οδηγούμε πρέπει να βρίσκεται δίπλα από τη διαχωριστική γραμμή του δρόμου. Έπειτα από μερικές μέρες συνηθίζουμε τη νέα πλευρά οδήγησης αφού ξεκινά να γίνεται οικεία, λόγω και της πρόσφατης καταχώρησης που γίνεται στη βραχυπρόθεσμη μνήμη.
Άλλωστε οδηγώντας διαφορετικά, δε μαθαίνεις μόνο πώς να επιβιώσεις στους δρόμους μιας ξένης χώρας -χωρίς να βρεις τον μπελά σου-, αλλά γνωρίζεις ένα μέρος δικό της και γίνεσαι ένα με τους ντόπιους, υιοθετώντας όχι απλά μια συνήθεια τους, αλλά κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό. Τολμάς κάτι νέο, εξελίσσεις τις οδηγητικές σου ικανότητες, μαθαίνεις να είσαι πιο προσεκτικός, παίρνεις μια νέα εμπειρία, δοκιμάζεις και δοκιμάζεσαι. Μια τέτοια απόφαση φυσικά δεν είναι εύκολη, αλλά πολλές φορές σε «μεγαλώνει» με τρόπους που ποτέ δε θα περίμενες.
Με προσοχή και λιγότερο μηχανική οδήγηση το εγχείρημα δεν είναι ακατόρθωτο. Εξάλλου πάντα έχει ένα ενδιαφέρον να βλέπεις τα πράγματα στη ζωή και από την άλλη πλευρά!
Συντάκτης: Μαρία Πολυδώρου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
