Είναι ωραίο να ξέρεις πως ανήκεις κάπου

Άλφα,  όπως αρχή, όπως αγάπη, όπως αλήθεια. Λέξεις σπουδαίες, γεμάτες νόημα κι εκδοχές και τρόπους έκφρασης. Άλφα όπως ανωριμότητα, απερισκεψία, ανοησία. Όσο και να παλεύεις, δεν πρόκειται να τις αποφύγεις στη ζωή, στους γύρω ή και στον εαυτό σου. Άλφα όπως ασφάλεια, αφοσίωση κι ανάγκη. Εδώ; Τι έχουμε εδώ; 3 λέξεις κι από πίσω άλλες χίλιες. Πόσες μορφές μπορούν να πάρουν, πόσα συναισθήματα να δημιουργήσουν και πόσους τρόπους άραγε για να ικανοποιηθούν. Μα πρέπει, πρέπει να ικανοποιηθούν. Αλλιώς κάτι μας λείπει, κάτι φοβόμαστε και κάτι προσπαθούμε να εκπληρώσουμε ματαίως.

Ασφάλεια. Ο κόσμος έξω είναι άγριος. Κι οι άνθρωποι ακόμη αγριότεροι. Δεν ξέρεις τι έχουν στο κεφάλι τους, πώς σκέφτονται, με ποια κριτήρια καθορίζουν τη συμπεριφορά τους. Νομίζεις πως έχεις φίλους κι αποδεικνύονται άγνωστοι. Έρωτες καταλήγουν χειρότεροι κι από εχθροί. Ποιος μπορεί να σου προσφέρει πραγματικά την ασφάλεια που αναζητάς;

Λίγοι, λίγοι και καλοί. Λίγοι αληθινοί, γενναιόδωροι κι ανοιχτοχέρηδες. Εκείνοι ανοίγουν αγκαλιές, εκείνοι ενδιαφέρονται κι εκείνοι ανησυχούν για σένα. Αυτή είναι η πραγματική ασφάλεια, να ξέρεις πως υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί έξω για σένα, που νοιάζεται πραγματικά και θέλει να είσαι καλά κι ευτυχισμένος. Ασφάλεια είναι το μαγαζί που πηγαίνεις με τους κολλητούς κι είναι το στέκι σας, μόνο δικό σας κι ας είναι εκεί άλλοι είκοσι κάθε φορά. Ασφάλεια είναι η σειρά που ξέρεις πως η φίλη περιμένει για να δει μαζί σου, το πάρτι που πηγαίνεις πάντα με την ίδια παλιοπαρέα, οι Δευτέρες που έχουν καθιερωθεί για σινεμά. Τόσο απλά.

Αφοσίωση. Όχι, δεν είναι αιώνια δεσμά, με τη φοβάσαι. Αφοσίωση είναι εκείνες οι αληθινές σχέσεις, που δε σε αγχώνουν, ξέρεις πως δε θα διαλυθούν εύκολα. Ψάχνεις κάτι πιο βαθύ ανάμεσα σε τόσα άλλα εφήμερα. Και το βρίσκεις. Εκείνο το τηλέφωνο που σηκώνεται αμέσως, κι ας είναι τρεις το πρωί. Ένα σαββατόβραδο μέσα κι άκυρο στο πάρτι γιατί κάποιος δεν νιώθει καλά. Ξενύχτι κι ας δουλεύεις το πρωί. Μια θυσία, 10  λεπτά κι ένα στενό πέρα απ’ το δρόμο σου, για να ξεκλέψεις ένα φιλί. Αφοσίωση είναι η προσπάθεια που κάνεις, ο χρόνος που επενδύεις κι όλες εκείνες οι άσχημες ή άβολες καταστάσεις που χάρη σε σένα έγιναν λίγο καλύτερες.

Ανάγκη. Ανάγκες γεμάτος ο καθένας μας. Για ποια να πρωτομιλήσεις, με ποια να πρώτο-ασχοληθείς;  Κι όμως, υπάρχει μια ισχυρή, ανίκητη κι ανικανοποίητη. Ανάγκη να ανήκεις κάπου. Σε κάποιον. Σε κάποιους. Να μην είσαι μόνος σου εκεί έξω.

Σκέψου να κανονίζεις έναν καφέ κι ο άλλος να σε περιμένει με ανυπομονησία. Σκέψου κάποιος να χάνει τον ύπνο του για σένα ή να ξυπνάει και να είσαι η πρώτη σκέψη στο μυαλό του. Σκέψου να κοιτάει μια βιτρίνα και να σκέφτεται πως κάτι τέτοιο θα σου άρεσε. Να συμβαίνει κάτι στη ζωή του και να σου τηλεφωνεί σε δευτερόλεπτα. Σκέψου να γυρίζεις σπίτι και να σε περιμένει μια ζεστή αγκαλιά.

Αν ένιωσες κάτι για όλα αυτά, τα μικρά, τα καθημερινά, αν ταυτίστηκες, αν αισθάνεσαι κι εσύ το ίδιο για κάποιους άλλους, τότε ναι, τότε ανήκεις κι εσύ κάπου. Όχι δεσμευτικά, αλλά εθελοντικά. Επειδή το θέλεις, επειδή το αποζητάς, επειδή το έχεις ανάγκη.  Δύσκολη η μοναξιά, άγρια κι αδίστακτη. Ψυχρή. Πώς να μπορέσει να  νικήσει ένα ζεστό χαμόγελο;

Γι’ αυτό κι εσύ μη φοβάσαι να δεθείς. Αφέσου και μείνε ανοιχτός. Ξέρω, ίσως πληγώθηκες, ίσως ανησυχείς, γεμίζεις επιφυλάξεις. Κάπου, όμως, κάποιος αξίζει να τον αφήσεις να σε πλησιάσει. Να γίνει άνθρωπος δικός σου. Να γίνει εκείνος που θα ξαπλώνετε σε έναν καναπέ, θα φτιάχνετε μια κούπα καφέ και θα απολαμβάνετε ο ένας την παρέα του άλλου. Θα βγαίνετε το Σάββατο, και για μια βόλτα τα απογεύματα και θα μιλάτε με τις ώρες στον υπολογιστή. Θα περνάτε έξω απ’ το μπαρ και τελικά θα μπαίνετε πάλι μέσα, όπως κάθε φορά, κι ας ορκιστήκατε πως θα δοκιμάσετε κάτι καινούριο. Και ναι, πάλι θα παραγγείλετε μαζί από κείνο το μαγαζί, ναι, πάλι το ίδιο, γιατί είναι το δικό σας  φαγητό κι η συνήθεια κι ο ντελιβεράς που πλέον σας ξέρει με το μικρό σας.

Όλα μαζί φωνάζουν πως επιτέλους καλύφθηκες. Νιώθεις ασφαλής, έχεις βρει τους ανθρώπους σου και πλέον έχεις τον τρόπο να καλύψεις τις ανάγκες σου. Πλημμύρισες με μια γλυκιά ευχαρίστηση. Ξέρεις πως κι οι άνθρωποι, και τα μαγαζιά, κι οι συνήθειες, κι οι καταστάσεις είναι δικές σου. Έχουν φτιαχτεί  για σένα, είναι στα μέτρα σου και σου ταιριάζουν γάντι. Τώρα ξέρεις πώς τα κατάφερες. Ανήκεις κάπου κι είσαι εντάξει. Θα είσαι εντάξει.