Ιανουάριος, μεγάλος μήνας. Αρχή του χρόνου, των αλλαγών, της εξεταστικής. Περνάνε οι γιορτές κι αποφασίζεις πως ήρθε η ώρα να βγάλεις πρόγραμμα διαβάσματος -εννοείται πως είναι καταδικασμένο να βγει off, αλλά εσύ οφείλεις να το οργανώσεις. Η ύλη δεν χωράει στις αντίστοιχες μέρες, σου λείπουν ακόμη τα μισά βιβλία, παλεύεις αγωνιωδώς να βρεις καμιά σημείωση, αλλά μέσα σου ελπίζεις πως θα τα περάσεις, ρε γαμώτο, τα μαθήματα κι ας μην είσαι σίγουρος για το πόσα ακριβώς χρωστάς.

Γεμάτος ενέργεια απ’ τις διακοπές κανείς μια δυναμική αρχή, φέτος η εξεταστική σου προβλέπεται να σκίσει και τότε μπουμ! Ναι, ήρθε. Εκείνος που περίμενες τόσο καιρό, εκείνος που αποζητούσες με αγωνία μέσα τις γιορτές, εκείνος που η έλλειψή του σε προκαλούσε να πετάξεις μελομακάρονα στα κεφάλια των χαρούμενων ζευγαριών που έβλεπες να απολαμβάνουν τα Χριστούγεννα. Καλώς τον δέχτηκες. Τον έρωτα, ντε.

Καλά, τι θέλει τώρα; Τι timing είναι αυτό; Τζάμπα κάθισες και προγραμμάτισες τις μέρες και τις νύχτες σου; Κι ήσουν τόσο σίγουρος πως θα πετύχαινε το σχέδιο αυτή τη φορά. Απρόβλεπτος παράγοντας, σου λέει. Ας μας απαγορέψει κάποιος να ερωτευόμαστε την περίοδο της εξεταστικής, παρακαλώ.

Καψούρα-Βιβλία όχι απλά 1-0, αλλά ματς χαμένο πριν καν ξεκινήσει. Πρόγραμμα, συγκέντρωση, σημειώσεις, βιβλία περνάνε μπροστά απ’ τα μάτια σου και χάνονται σε χειμωνιάτικα ηλιοβασιλέματα, καφέδες, αγκαλιές και ξενύχτια με το νέο σου σκάλωμα. Δεν μπορούσε άραγε να έρθει λίγες βδομάδες αργότερα να σωθεί κανένα μάθημα; Φυσικά και δεν μπορούσε, πάντα τις ακατάλληλες στιγμές γεννιούνται τα σπουδαία.

Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρέσεις, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προτεραιότητες. Κάποιες φορές τα μαθήματα υπερτερούν. Βάζεις τον καινούριο έρωτα παραπίσω κι αφοσιώνεσαι στους στόχους σου. Τον στριμώχνεις σε διαλλείματα κι έκτακτες εξόδους, στέλνεις μηνύματα με μέτρο κι περιμένεις να τελειώσει η εξεταστική για να μπορέσεις να το ζήσεις σαν άνθρωπος. Τώρα εδώ τα τινά είναι δύο: είτε δεν είναι δυνατός ο έρωτάς σου κι η εξεταστική καταφέρνει να τον βγάλει εύκολα knockout είτε, φίλε μου, είσαι λίγο σπασικλάκι και προτιμάς τα πουρνάρια απ’ τον γάμο -#sorrynotsorry.

Αν όμως είναι εκείνος ο συναρπαστικός, ο καθηλωτικός, ο «περνάω και τα γκρεμίζω όλα» καλύτερα να το πάρεις απόφαση και να μην το κουράζεις άλλο το θέμα με τα βιβλία. Έπρεπε να το καταλάβεις και μόνος σου, μια σελίδα κάθε 3 ώρες δεν το λες και παραγωγικό διάβασμα. Πιο πολύ για χάσιμο χρόνου και στιγμών που θα μπορούσες να περάσεις σίγουρα πολύ καλύτερα. Άλλωστε, γι’ αυτό υπάρχει ο Σεπτέμβριος, η δεύτερη ευκαιρία που αξίζει δικαιωματικά στον καθένα μας· κι ας ευχηθούμε να μη βρούμε άλλον καινούριο έρωτα στο τέλος του καλοκαιριού.

Όσο για το άγχος, εξαφανίζεται παρέα με τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα. Οι φίλοι που γκρινιάζατε μέχρι χθες για τις ακαταλαβίστικες ασκήσεις και την αμέτρητη θεωρία δε σηκώνουν πια το τηλέφωνο γιατί σταμάτησες να παίρνεις για απορίες, αλλά για να αναλύσεις ραντεβού και σκηνικά. Το πονεμένο σου βλέμμα στη βιβλιοθήκη έχει αλλάξει σε ονειροπαρμένο κι αντί για σημειώσεις ζωγραφίζεις στο τετράδιο καρδούλες. Τι εννοείς δεν είμαστε πια 10 χρονών;

Κάπου κάπου βλέπεις κάτι μικρά τερατάκια να σε χαιρετούν από μακριά -απίστευτο, κι όμως είναι τύψεις. Δεν τις περίμενες, αλλά η αλήθεια είναι πως ήθελες όντως να κάνεις πρόοδο αυτήν την εξεταστική. Κι έτσι κοιτάζεις το καταραμένο το βιβλίο με συμπόνια κι υπόσχεσαι να πάρεις βαθμάρες στην επόμενη για να αναπληρώσεις την αποτυχία της τωρινής.

Ακούς για εύκολα θέματα και μετανιώνεις που δεν προσπάθησες έστω και λίγο να διαβάσεις. Βλέπεις τα κόκκινα κομμένα μαθήματα στη βαθμολογία σου και σφίγγει ο κόμπος στο στομάχι. Μετά, βέβαια, βγαίνεις έξω με τον υπαίτιο της αποτυχίας και τα ξεχνάς όλα. Δεν πειράζει, μωρέ. Χαλάλι του.

Άλλωστε μεταξύ μας, μια εξεταστική είναι. Αμέτρητες οι εξεταστικές και τα ξενύχτια και τα μαθήματα κι οι καθηγητές. Πώς να μην αφοσιωθείς σε κάτι καινούριο που αναστατώνει τη ζωή σου και πώς να σπαταλήσεις τον χρόνο σου σε κάτι τόσο άχαρο όπως το διάβασμα; Περίμενες τόσο καιρό να το ζήσεις κι ήρθε κι ας είναι λάθος περίοδος κι ας είναι κατάρα για το πτυχίο που σου κουνάει το μαντήλι. Εξεταστική είναι θα περάσει μα έρωτα, σε παρακαλώ, μείνε και μετά τις πρώτες βδομάδες του Φλεβάρη.

Ζήσε λοιπόν τη στιγμή κι απόλαυσέ τη. Δε λέω, αν καταφέρεις να βρεις τη χρυσή τομή και περάσεις και μάθημα, σου βγάζω το μαντήλι και σε χειροκροτώ. Αλλά αν τελικά δεν τα καταφέρεις, αν γκρινιάζεις τον Σεπτέμβρη που μεγάλωσε η λίστα των χρωστούμενων κι αν τελείωσε εκείνος ο έρωτας που σ’ έκανε να χάσεις την εξεταστική σου σκέψου: δεν άξιζε περισσότερο εκείνο το τεράστιο χαμόγελο που είχε χαραχτεί στο πρόσωπό σου για καιρό από λίγες καλοκαιρινές μέρες με διάβασμα;

 

Συντάκτης: Νεφέλη Κομματά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη