Εμφανίζονται μόλις νιώσουν πως χάνουν το σιγουράκι τους

Προσοχή! «Το παρόν κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα κι οι καταστάσεις είναι φανταστικά κι οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα». Σε προειδοποιώ απ’ την αρχή, γιατί να ξέρεις, προβλέπεται να ταυτιστείς. Το έχεις ζήσει. Κι εγώ το ίδιο. Μα πόσοι είναι πια οι γελοίοι τύποι που κυκλοφορούν ελεύθεροι εκεί έξω;

Ας πάρουμε την ιστορία απ’ την αρχή. Εσύ κι ο λεγάμενος γνωρίζεστε. Πριν καλά το καταλάβεις, την έχεις πατήσει. Ο χρόνος που περνάς μαζί του αρχίζει και γίνεται ο αγαπημένος σου. Συζητάτε, έχετε χημεία, τυχαία αγγίγματα, σύντομα μέχρι και τα δικά σας inside jokes. Βλέμματα είναι αυτά ή δεκάδες κρυφά μηνύματα; Το νιώθεις· εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος.

Και πάνω που περιμένεις επιτέλους τη μεγάλη κίνηση, αυτή η καταραμένη δεν έρχεται ποτέ. Μα καλά, τι γίνεται; Όλα τα σημάδια το δείχνουν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί. Χάνεις την ψυχραιμία σου, πρήζεις κάθε φίλο και γνωστό που έχει την υπομονή να σε ακούσει. Στο μυαλό σου μία φράση αλά Ντένη Μαρκορά: «Εκδηλώσου, ρε, τι σου ζητάμε;».

Το φλερτ φλερτ και για τηγανίτα ούτε δείγμα. Βρε, παρ’ το πάνω σου, τι το σκέφτεσαι; Και το παίρνεις. Πετάς τη μια μπηχτή μετά την άλλη, αστεία που κρύβουν τις αλήθειες του κόσμου, αγκαλιές, άντε και πάνω σε κάνα μεθύσι την κάνεις και τη μεγάλη κίνηση. Και τζίφος. Θα μας τρελάνει; Αμέ, αυτός είναι ο σκοπός του. Ερώτηση· Αφού δε μας θέλεις, φίλε, γιατί μας παιδεύεις; Δήλωση· μην το πάρεις προσωπικά, αλλά είσαι λίγο μαλάκας.

Φάση δεύτερη· η ανάκαμψη. Είσαι εξοργισμένος, πληγωμένος, νιώθεις θύμα εξαπάτησης. Πώς μπόρεσε να παίζει μαζί σου τόσο καιρό, πώς μπόρεσε να αγνοήσει τα συναισθήματά σου που μεγάλωναν, όλα ένα μεγάλο «πώς» και κυρίως ένα μεγάλο «γιατί». Μόνος δεν μπορείς να βρεις εξηγήσεις κι εκείνος δεν είναι διατεθειμένος να στις δώσει. Στην καλύτερη περίπτωση, συνεχίζετε σαν να μη συνέβη τίποτα. Στη χειρότερη, βρίσκει από πάνω και καινούριο έρωτα. Ακούω σιχτίρια ή είναι η ιδέα μου;

Κι αφού περνάς εκείνη τη νεκρή περίοδο που κλαις τη μοίρα σου και βρίζεις ασυστόλως, σου χαμογελάει κι εσένα η τύχη, βρε κουτό. Το γνωρίζεις το σωστό, το τίμιο, το ξηγημένο το άτομο. Εδώ είμαστε, λες. Αυτός μάλιστα. Και πάνω που αρχίζεις να ζεις την ιστορία, τσουπ, καλώς τον. Έβαλε τα γυαλιά ηλίου που τον κάνουν σέξι, το άσπρο t-shirt, το καλό του χαμόγελο κι είπε να αρχίσει τις guest εμφανίσεις στη ζωή σου. Τhe show must go on.

Η επιστροφή του, δριμύτερη. Αν κάποτε φαινόταν πως του άρεσες μία, τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει. Κάνει ό,τι μπορεί για να τραβήξει την προσοχή σου, για να του χαρίσεις τον πολύτιμο πλέον χρόνο σου, για να περάσεις βράδια μαζί του. Σε αγγίζει τάχα αθώα, πετάει αστειάκια για τον καινούριο, τολμάει να το παίξει και θιγμένος. Με τι μούτρα; Τα μούτρα του τύπου που έχασε το σιγουράκι του.

Κάμερα γυρνάει σ’ εκείνον, σκηνή «τι στο διάολο παίζει στο κεφάλι του», λήψη πρώτη. Ο φίλος μας σε βλέπει να καίγεσαι. Το ξέρει, έχει πλήρη συνείδηση κι ας παίζει τον αθώο και τον ανυποψίαστο. Το παίρνει πάνω του, εξάλλου και σε συμπαθεί πολύ και πιθανόν όντως να του αρέσεις. Απλώς όχι τόσο ώστε να μπει στον κόπο να σε διεκδικήσει, άλλωστε εκεί είσαι και τον περιμένεις. Σου πετάει ψυχούλα και σε βλέπει να ταράζεσαι με κάθε του κίνηση. Ποιος δε θα γούσταρε την αίσθηση στη θέση του;

Σκηνή δεύτερη∙ σε βλέπει να  παίρνεις πάνω σου την κατάσταση κι αγχώνεται. Δε θέλει κάτι παραπάνω, μάλλον ξέφυγε λίγο στο παιχνίδι του, προσπαθεί να μαζευτεί. Κάνει βήματα πίσω για να σου κόψει τα φτερά, να σε προσγειώσει. Στην καλύτερή περίπτωση, βρίσκει και κάτι που τον ενδιαφέρει πραγματικά και σε αφήνει εκεί, να παλεύεις με τους δαίμονές σου και να προσπαθείς να ξεπεράσεις την έμμεση πλην σαφέστατη χυλόπιτά του.

Σκηνή τρίτη∙ «το σοκ». Όπα. Βρήκες καινούριο; Μα πώς, δε γίνονται αυτά. Εσύ ήθελες εκείνον. Ποιος τολμάει να του κλέβει τον προβολέα, να τον πετάει έξω απ’ τη σκηνή και να του κλείνει την κουρτίνα κατά πρόσωπο; Ήταν πρωταγωνιστής και δεν έχει κανένα σκοπό να αφήσει να του κλέψουν τον ρόλο μέσα απ’ τα χέρια. Θέλει να κάνει κουμάντο, να εξουσιάζει το σανίδι και να εισπράττει όλο χάρη το χειροκρότημα. Ετοιμάζει την επιστροφή του.

Γυρνάμε σε σένα. Τι κάνεις; Τον βλέπεις να επιστρέφει πιο γοητευτικός από ποτέ και πέφτεις στην παγίδα του; Πιστεύεις και πάλι αφελώς στα ψέματά του; Είδε τι έχασε μα πίστεψέ με, δεν το εκτίμησε ιδιαίτερα. Το εγώ του θέλει να κερδίσει πίσω, όχι τον έρωτά σου. Κατ, ας διακόψουμε καλύτερα το γύρισμα.

Σκέψου πόσο μεγάλο εγωισμό κουβαλούν οι άνθρωποι που δε φοβούνται να ρισκάρουν την απόλυτη γελοιοποίηση, το γιουχάισμα, τις ντομάτες κατά πρόσωπο. Επιστρέφουν με το έτσι θέλω κι έχουν απαιτήσεις, λες και θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος για να τους περιμένει, κάποιος να ανυπομονεί την παρουσία τους. Δεν τους αξίζει η προσοχή σου, γιατί απλά έπρεπε να τη χάσουν για να μπουν στον κόπο να τη διεκδικήσουν.

Φίλε μου, μεγάλωσε λίγο και μάθε πως δεν εκτιμάς κάτι όταν το χάσεις, μα απλά καταλαβαίνεις πόσο άδικος υπήρξες μ’ έναν άνθρωπο που σε αγάπησε ή σε ερωτεύτηκε. Έχασε τον χρόνο του μαζί σου κι εσύ τολμάς να του ζητήσεις να σπαταλήσει κι άλλο. Δε σου έχει μείνει έστω και λίγη αξιοπρέπεια μέσα σ’ όλο αυτό το εγωιστικό παιχνίδι;

Είναι ατιμωτικό να γυρίσεις σ’ εκείνον. Αν είναι ειλικρινής, αν σε θέλει πραγματικά, ας το δείξει έμπρακτα. Κομμένα τα παιχνιδάκια και τα γελάκια και τα πειραγματάκια. Είναι αργά πλέον για μισές κουβέντες όταν μπαίνουν και τρίτοι άνθρωποι στη μέση. Ας φερθεί μια φορά ντόμπρα κι ας πει «Ξέρεις κάτι, σε γουστάρω. Θέλεις να τον αφήσεις και να προσπαθήσουμε μαζί;» και μετά ξεκαθάρισε εσύ το χάος από συναισθήματα μέσα σου κι απάντα.

Βεβαιώσου, όμως, πως δε θα ικανοποιηθεί απλώς ο εγωισμός του. Βεβαιώσου πως θέλει εσένα για σένα. Βεβαιώσου πως τελείωσαν πλέον τα μισόλογα κι οι διφορούμενες πράξεις. Αλλιώς, κάνε καινούριο casting κι άσ’ τον να τρέχει από οντισιόν σε οντισιόν. Εσύ δεν τον έχεις ανάγκη στην ταινία σου.