Κάποιες φορές ένα «όχι, δεν μπορώ» σε γλυτώνει από πολλά

Ξεκινάς τη μέρα σου κι έχεις ένα πλάνο. Ξέρεις ότι έχεις να κάνεις κάποιες συγκεκριμένες δουλειές, έχεις κανονίσει έναν καφέ, έχεις αποφασίσει να χαλαρώσεις σπίτι. Και πάνω που οργανώθηκες και προετοιμάστηκες, ξαφνικά προκύπτει κάτι. Κάποιος σε χρειάζεται. Και εσύ σαν τον Batman τρέχεις να βοηθήσεις, θυσιάζοντας χωρίς σκέψη τη δικιά σου ευκολία. Για πόσο καιρό ακόμα όμως θα συνεχίζεις να σώζεις εσύ το Gotham City;

Σίγουρα δε θες να χάσεις τον τίτλο του ήρωα που είναι πάντα σε προθυμία κι ετοιμότητα να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη. Απαντάς κατευθείαν «ναι», ξεχνάς τη δικιά σου προσωπική ζωή και θέτεις τον εαυτό σου πάντα σε διαθεσιμότητα. Συνήθως το κάνεις με ευχαρίστηση και με πρόθεση να προσφέρεις, αλλά καμιά φορά σου ξεφεύγει και μια ήπια γκρίνια. Οι γύρω σου είναι τυχεροί, το εκτιμούν ή το εκμεταλλεύονται. Εσύ όμως τι είσαι; Ο σούπερ ήρωας που σώζει τους αδύναμους ή ο βοηθός, το παιδί για όλες τις δουλειές ( Robin απευθύνομαι σε σένα) που αν κι είναι πάντα εκεί κανείς δεν αναγνωρίζει την αξία του;

Καταλαβαίνω πως δεν είναι πάντα εύκολο να λες «όχι, δεν μπορώ» όταν κάποιος ζητάει μια εξυπηρέτηση. Στην τελική, γιατί να μη δώσεις τώρα εσύ ένα χεράκι που μπορεί στο μέλλον να ζητήσεις πίσω; Δεσμεύεις τον άλλο με τη συμπεριφορά σου και σε περίπτωση που χρειαστείς κάτι κι εσύ, ξέρεις ότι έχεις τη δυνατότητα να ζητήσεις χωρίς να εκτεθείς. Μπορούμε να το πάμε και στο άλλο άκρο, που δε σκέφτεσαι τίποτα απ’ αυτά και το κάνεις ξεκάθαρα απ’ την καλή σου τη καρδιά. Βοηθάς γιατί πολύ απλά θέλεις να βοηθήσεις. Χωρίς να σε κατηγορώ, αλλά σαν δικηγόρος του διαβόλου, θα σε ρωτήσω κάτι: Πότε έβαλες τελευταία φορά σε προτεραιότητα τον εαυτό σου;

Οι δικές σου ανάγκες, το δικό σου πρόγραμμα ή πλάνο είναι εξίσου σημαντικό με εκείνου του φίλου που σου ζήτησε μια χάρη, αλλά φαίνεται πως στη δικιά σου περίπτωση, είσαι πολύ πρόθυμος να το αλλάξεις και να το θυσιάσεις. Ξεχνάς να προστατέψεις τον εαυτό σου από καταστάσεις που μπορεί να είναι άβολες, δυσάρεστες, κουραστικές και που στην τελική, δεν είναι καν δική σου δουλειά. Σκίζεσαι να βοηθήσεις όποιον στο ζητάει και δεν αφήνεις χρόνο στη δική σου ζωή να κυλίσει με τον τρόπο και στον χρόνο που θέλεις. Αν δεν ασχοληθείς πρώτα εσύ με σένα, τότε ποιος άλλος θα το κάνει;

Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουμε τη βοήθειά μας και να είμαστε πρόθυμοι σαν προσωπικότητες, ωστόσο οφείλουμε να μην παραμελούμε εμάς τους ίδιους. Έχουμε ανάγκες στον ίδιο βαθμό με τους υπόλοιπους, ακόμα κι αν η ανάγκη είναι να κάτσουμε μια μέρα στο σπίτι κοιτάζοντας το ταβάνι. Κανείς δε βιώνει τη δικιά μας καθημερινότητα, κανείς δεν κατανοεί τι ακριβώς συμβαίνει στη ζωή μας και κάνεις δε θα μπει ποτέ στη θέση μας. Παραμελώντας τον εαυτό μας, μόνο κακό μπορούμε να του προκαλέσουμε, αφήνοντάς τον σε δεύτερη μοίρα, ξεχνώντας τον και προσπαθώντας να καλύψουμε κενά των άλλων όταν τα δικά μας μεγαλώνουν συνεχώς.

Αυτό είναι το κακό, υποβαθμίζουμε πάντα ό,τι σχετίζεται με μας, το θεωρούμε λιγότερο σημαντικό, όχι άξιο αναφοράς. Σκεφτόμαστε πριν ζητήσουμε μια χάρη, πριν αποκαλύψουμε ό,τι μας προβληματίζει, πριν τραβήξουμε αυτόν τον αναθεματισμένο προβολέα πάνω μας. Πότε θα μπορέσουμε επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι τα δικά μας θέματα είναι το ίδιο σπουδαία με των άλλων; Πότε θα απαιτήσουμε την ίδια προσοχή που προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ενστικτωδώς; Και το βασικότερο, πότε θα πούμε εκείνο το «όχι, δεν μπορώ, λυπάμαι, πρέπει να φροντίσω τις δικές μου υποθέσεις»;

Μπορεί στην αρχή ο κόσμος να εκπλαγεί με τη νέα αυτή τακτική. Δεν πειράζει, είναι καλό να σοκάρουμε πού και πού. Άλλωστε το να θεωρείσαι δεδομένος δε θα σε οδηγήσει ποτέ κάπου θετικά. Το «όχι» σου θα είναι αφυπνιστικό, θα αναθεωρήσει τα δεδομένα, θα σε μετακινήσει απ’ τη θέση που είχες μέχρι τώρα στο μυαλό των άλλων. Μην το φοβηθείς ακόμα κι αν δεχθείς αρχικά απογοήτευση κι επιμονή να σε επαναφέρουν στις παλιές σου τακτικές. Με τον καιρό θα δεις πως η αντίστασή σου θα πιάσει τόπο, θα κερδίσεις μεγαλύτερη εκτίμηση και το βασικότερο, περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου. Δεν απορρίπτεις τους άλλους, επιλέγεις εσένα.

Μην ανησυχείς, όλοι συνήθως μπορούν να λύσουν τα θέματά τους μόνοι αν το προσπαθήσουν, απλά επιλέγουν την εύκολη λύση, δηλαδή εσένα, για να βοηθήσεις. Απ’ την άλλη μεριά, σίγουρα θα υπάρξουν φορές που όντως κάποιος θα σε έχει μεγάλη ανάγκη. Κι εκεί θα βάλεις τη στολή σου, τη μάσκα σου και θα τρέξεις να πολεμήσεις το έγκλημα όπως μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις. Μόνο στο γυρισμό, αγόρασε μια μπίρα, επιβράβευσε τον εαυτό σου κι αφιέρωσε σε σένα και μόνο σε σένα το υπόλοιπο της μέρας.