Όλοι μας οι έρωτες έχουν κάποια κοινά σημεία

Τι είναι αυτό που ψάχνουμε σ’ έναν πιθανό μελλοντικό έρωτα; Σίγουρα κάτι συγκεκριμένο αναζητούμε, αλλιώς θα καταλήγαμε ζευγάρι με τον πρώτο κυριολεκτικά τυχόντα. Ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με τόσα άτομα διαφορετικού φύλου κι όμως πολύ συχνά καταλήγουμε μόνοι, μη βρίσκοντας τελικά αυτό το κάτι που θα ικανοποιήσει τα στάνταρ και τις απαιτήσεις μας.

Το αστείο της υπόθεσης βρίσκεται στο ότι πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό που ψάχνουμε. Μια εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση; Μια καλή καρδιά; Μια πολλά υποσχόμενη καριέρα; Ο καθένας ψάχνει κάτι διαφορετικό, ανάλογα φυσικά το φύλο, την ηλικία, τα γούστα. Η πρώτη εντύπωση είναι σημαντική, αλλά όχι και καθοριστική. Μπορεί να βρούμε αυτό που αναζητάμε στη συνέχεια, εφόσον πρώτα δώσουμε μια ευκαιρία στον άλλο να μας δείξει ποιος πραγματικά είναι και τι μπορεί να μας προσφέρει.

Το θέμα με τις ανθρώπινες σχέσεις είναι διπλό: απ’ τη μία είναι περίπλοκες κι από την άλλη είναι πολλές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πιθανότατα, ο καθένας από μας θα γνωρίσει, θα ερωτευτεί και θα καταλήξει σε σχέση με έναν σημαντικό αριθμό ανθρώπων στη διάρκεια της ζωής του. Πέρασαν οι εποχές που παντρευόσουν τον έρωτα απ’ τα 16 σου και που φοβόσουν να ερωτευτείς ξανά μετά απ’ τον πρώτο χωρισμό που σε διέλυσε. Τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, πιο χαλαρά και λιγότερο παρεξηγήσιμα. Ο αριθμός των πρώην δεν είναι ένα νούμερο που σε τρομάζει αλλά σπουδαία μαθήματα που σε δίδαξαν να είσαι περισσότερο προσεχτικός όταν θα έρθει η ώρα να επιλέξεις τον επόμενο.

Το ερώτημα είναι: Τελικά πρόσεξες; Αφομοίωσες το μάθημα, κατάλαβες το λάθος και έψαξες κάτι εντελώς διαφορετικό; Θα σου απαντήσω πως δεν το έκανες κι αν δε με πιστεύεις, ρίξε μια πιο προσεχτική και αναλυτική ματιά στους πρώην σου. Δε μπορεί, θα παρατήρησες πως όλοι τους έχουν ένα στοιχείο κοινό. Μπορεί να είναι το ότι είναι μελαχρινοί. Ότι είναι μεγαλύτεροι από σένα. Ότι ακούν συγκεκριμένο είδος μουσικής. Ότι είναι καλλιτέχνες. Όλοι τους ευαίσθητοι ή δεν ήθελαν σοβαρές σχέσεις ή βρίσκονταν συνέχεια στο κόσμο τους ή ήταν προηγουμένως φίλοι σου. Κι ο νυν; Σου θυμίζει κι αυτός κάτι;

Αυτό που συμβαίνει κι αν δε το είχες συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα μάλλον σε φρίκαρα, είναι πως ο καθένας από μας έχει κάποιο pattern, κάποιο μοτίβο όσον αφορά τους ερωτικούς του συντρόφους. Ίσως είναι ανθρώπινο ένστικτο, μη ελεγχόμενο, υποσυνείδητο και πολύ ορμητικό. Μας αναγκάζει να επιλέξουμε τον ίδιο άνθρωπο ξανά και ξανά όχι μόνο χωρίς να το καταλαβαίνουμε αλλά νομίζοντας αφελώς ότι κάνουμε βήματα μπροστά. Η πραγματικότητα είναι πως αφήνουμε πίσω μας κάποιον κι αμέσως μετά ψάχνουμε να βρούμε έναν άλλον που κατά βάθος θα του μοιάζει. Κι έπειτα πάλι τον χάνουμε για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Το κακό με τα μοτίβα είναι ότι δε μας αφήνουν να ξεκολλήσουμε απ’ τον τύπο ανθρώπου που από ό,τι φαίνεται δεν είναι ο κατάλληλος για μας. Το γεγονός ότι πηγαίνουμε απ’ τον έναν στον άλλο και δε βρίσκουμε την πολυπόθητη ικανοποίηση σημαίνει πρακτικά ότι το ένστικτό μας κάνει λάθος, η επιλογή μας δεν είναι σωστή και η κατάληξη της σχέσης θα αποδειχτεί μοιραία.

Ποιος ο λόγος λοιπόν να ψάξουμε πάλι εκείνο το κοινό στοιχείο και να αποδείξουμε πως ο κανόνας θα ισχύει για πάντα; Η ανίκητη επιθυμία να βρούμε εκείνη την εξαίρεση. Εκείνον που θα μοιάζει με τους άλλους, αλλά δε θα είναι αυτοί. Θα έχει αυτό που ψάχνουμε χωρίς τα αρνητικά που μπορεί να συνεπάγονται. Ελπίδα πως η επόμενη φορά θα είναι κι η τυχερή.

Κακό πράγμα η ελπίδα μερικές φορές. Μπορεί να αποδειχτεί τυφλή. Είναι ικανή να μας αναγκάσει να ψάξουμε ανάμεσα σε όλους για να βρούμε εκείνον τον μοναδικό. Μέχρι να γίνει αυτό, θα περνάμε απ’ τη μια αποτυχία στην άλλη, ανάμεσα σε σχέσεις που με πρακτικούς υπολογισμούς είναι σχεδιασμένες να ναυαγήσουν κι άδικες προσπάθειες, χωρίς το κουράγιο να εγκαταλείψουμε αυτό το τόσο σπουδαίο μας μοτίβο. Τις περισσότερες μάλιστα φορές δεν καταλαβαίνουμε καν γιατί τα βήματά μας οδηγούν πάντα στο ίδιο αδιέξοδο. Είμαστε όντως καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε χωρίς συναίσθηση το ίδιο μοντέλο σχέσης; Θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε πρακτικά με το ίδιο άτομο ξανά και ξανά;

Ίσως αν ανακαλύψουμε το μοτίβο μας να καταφέρουμε και να το σπάσουμε. Να πούμε όχι στην παρόρμηση και να διατάξουμε τον εγκέφαλο να λειτουργήσει για μια φορά υπολογίζοντας τα δεδομένα που τόσο καιρό με ευκολία παραγράφονταν. Είναι πολύ απαιτητικό να καταφέρεις να πιέσεις τον εαυτό σου να αλλάξει, αφού ως γνωστόν οι συνήθειες δεν κόβονται. Θα δυσκολευτείς να αναζητήσεις διαφορετικό τύπο ανθρώπου, γιατί θα σου είναι άγνωστος και τουλάχιστον τρομαχτικός.

Αν ξεπεράσεις το σοκ θα δεις πως υπάρχει κάτι καινούριο εκεί έξω, κάτι διαφορετικό που δεν το έχεις συνηθίσει. Δεν ξέρω αν θα σου αρέσει ή όχι, αλλά φαντάζομαι πως  θα εκπλαγείς. Στη τελική, αν νιώσεις άβολα, μπορείς πάντα να γυρίσεις στο παλιό καλό σου μοτίβο.

Τουλάχιστον εκεί θα ξέρεις ακριβώς τι σε περιμένει.