Πάντα ο ένας νοιάζεται πιο πολύ

Κάπου εκεί έξω κυκλοφορεί ένα ρητό από εκείνα που όταν τ’ ακούς για πρώτη φορά σε βάζουν αναπάντεχα σε σκέψεις. Πάντα σε μια σχέση, λένε, ο ένας αγαπάει περισσότερο. Mindfuck. Θυμάμαι είχα κοιτάξει τρομαγμένη στο υπερπέραν κι είχα αρχίσει να αναλύω ένα-ένα όλα τα ζευγάρια που ήξερα, χωρίς φυσικά να εξαιρέσω και την τότε δική μου σχέση. Κοίτα να δεις, είναι αλήθεια. Με λίγη παραπάνω εμβάθυνση και χωρίς να καλλωπίζουμε τις καταστάσεις, πρόκειται για κοινή αποδοχή πως το ρητό αποτελεί τραγική πραγματικότητα.

Είχα λυπηθεί, το ομολογώ. Άδικο κάποιος να νιώθει περισσότερα, έτσι δεν είναι; Αναρωτήθηκα πόσα κουσούρια χωράνε ακόμη στις ερωτικές σχέσεις και πήγα παρακάτω. Λάθος. Κοίταξε μια ακόμη φορά το ρητό κι απάντησέ μου εσύ σωστά· μίλησε κανείς για ερωτικές;

Ανόητο μυαλό, βγάζει συμπεράσματα χωρίς να ελέγχει όλες τις πιθανές περιπτώσεις. Μία από εκείνες είναι όντως η ερωτική, κανείς δεν αμφιβάλλει. Μα η εφαρμογή του δεν περιορίζεται. Σχέσεις είναι κι οι φιλικές και μάλιστα το ίδιο περίπλοκες κι ίσως ακόμη πιο ευάλωτες. Και ναι, κάποιος αγαπάει περισσότερο ακόμη κι ανάμεσα στους φίλους. Πώς να το δεχθείς όταν ξέρεις πως οι φιλίες προορίζονται να αντέξουν καιρό περισσότερο απ’ το εφήμερο ενός έρωτα;

Είναι ο φίλος σου, ο κολλητός σου και τον λατρεύεις. Σχεδιάζεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του, είναι παρών σ’ όλα σου το πλάνα και δεν υπάρχει σενάριο χωρίς εσάς τους δυο πρωταγωνιστικό δίδυμο. Είσαι ο φίλος του, ο κολλητός του και σε λατρεύει. Σχεδιάζει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του μαζί σου, μα αν συμβεί κάτι, οκ, τι να γίνει, θα το αντέξετε. Μπορείς να δεις τη διαφορά;

Δεν είναι πως δε σ’ αγαπάει ή δε σε θεωρεί οικογένεια. Απλώς θα ακυρώσει τα πλάνα σας χωρίς ιδιαίτερες τύψεις ή θα κανονίσει κάτι άλλο κι ας είχατε μιλήσει ώρες για το τι θα κάνατε μαζί. Θα χάσει σημαντικές ημερομηνίες κι αν δεν του το θυμίσεις δε θα σου ευχηθεί καλή επιτυχία πριν τις κρίσιμες εξετάσεις. Θα τρέξει να σου πει τα νέα του αμέσως μόλις γίνουν, αλλά να, τα δικά σου πρέπει να διεκδικήσεις εσύ να του τα πεις. Δεν πρόκειται να χάσει τον ύπνο του για να τα μάθει.

Κι εσύ πληγώνεσαι, γιατί πολύ απλά δεν είσαι έτσι. Ποτέ δεν ακυρώνεις σχέδια, ποτέ δεν ξεχνάς τι κανονίσατε, ποτέ δεν κρεμάς ή δεν αλλάζεις γνώμη τελευταία στιγμή. Θυμάσαι να ευχηθείς και παίρνεις τηλέφωνο γιατί είναι πολύ πιο άμεσο από το παλιομέσεντζερ, όπως και να το κάνουμε. Ξέρεις τι μοιράζεστε και προσέχεις να μην το χαλάσεις με κάποιον άλλο κι ας είσαι ο μόνος στη σχέση που φαίνεται να σκέφτεται να κάτι τέτοιο. Βλέπεις; Αγαπάς περισσότερο.

Κακό το περισσότερο, η ευτυχία έρχεται απ’ την ισότητα. Μα ο κάθε άνθρωπος διαφέρει κι η αλήθεια είναι πως κανείς σας δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν τον μαλώνεις κάθε φορά που δεν είναι αρκετός, εκείνος το καταλαβαίνει μεν, το επαναλαμβάνει δε. Αυτός είναι κι ας χτυπιέσαι εσύ να γίνει κάποιος άλλος. Κι αν κάθε φορά που απογοητεύεσαι ορκίζεσαι πως δε θα ασχοληθείς ξανά τόσο πολύ, ψέματα λες, και πάλι θα το κάνεις. Αυτός είσαι κι ας χτυπιέσαι να προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος.

Κάποιος θα σου πει επικριτικά πως δε δίνεις για να πάρεις, μα πες του πως κάνει λάθος. Φυσικά δε δίνεις γιατί έχεις ανάγκη επιβεβαίωση, μα πού και πού χρειάζεσαι να υπάρχει ανταπόκριση στα συναισθήματά σου. Το δοτικός απ’ το μαλάκας έχει μεγάλη διαφορά. Δε σε νοιάζει να φανείς ούτε να δείξεις πόσο καλύτερος φίλος είσαι. Απλώς να βλέπεις έμπρακτα πως σημαίνεις κι εσύ πολλά για τον άλλο, αυτό παλεύεις να κερδίσεις. Κι αν ο επικριτικός σε πει και πάλι εγωιστή, ας κοιτάξει ο ίδιος πόσο καλός Σαμαρείτης είναι.

Όσο για τον φίλο σου, εκείνον που τον αγαπάς περισσότερο απ’ όσο εκείνος, ήρθε η ώρα να κάνεις μεγάλα βήματα. Πρώτο και βασικό, αποδέξου την αλήθεια. Εσύ το 6 κι εκείνος το 4 στο απόλυτο 10 σας. Πάντα. Απογοητευτικό, ένα μεγάλο γαμώτο που σκεπάζει τον καταγάλανο ουρανό σας. Μπορείς να αντέξεις τις γκρίζες μέρες ανάμεσα στον ήλιο;

Αν δεν μπορείς, αν αγαπάς την ξαστεριά και τον ορίζοντα, η σχέση σου δεν πρόκειται να αντέξει. Εσύ δεν μπορείς να αντέξεις. Πάντα θα νιώθεις πως δε σε ικανοποιεί, ποτέ το λίγο του δε θα φτάνει το πολύ σου. Θα νιώθεις γελοίος κάθε φορά που προσπαθείς, ανόητος κάθε φορά που του τρίβεις τα λάθη του στο πρόσωπο. Θα πεις ένα «φτάνει» και θα τον αφήσεις πίσω σου. Γιατί κουράστηκες να προσπαθείς για ανθρώπους που φαίνεται να μην το αναγνωρίζουν.

Αν πάλι είσαι παιδί της βροχής, ώρα να αλλάξεις τη ζωή σου. Να αποδεχθείς πως όχι μόνο σ’ αγαπάει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελες, μα παράλληλα δε θα γίνει  ποτέ τόσο καλός φίλος όσο είσαι εσύ. Δε φταις ούτε μπορείς να τον αλλάξεις. Έτσι είναι φτιαγμένος κι αδυνατεί να δώσει τις εξηγήσεις που ζητάς. Είναι τυχερός που σ’ έχει και πίστεψέ με, το αναγνωρίζει και κάνει ό,τι μπορεί. Απλά ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει εσένα κι όσα του χαρίζεις με τόση ευκολία κι απλοχεριά. Κι αν μπορέσεις κάποτε να το δεχθείς αυτό, τότε μόνο θα μπορέσεις να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος.

Οι φιλίες δεν είναι ιδανικές, ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν. Έχουν και τσακωμούς και συγκρούσεις και πληγές πιο βαθιές από κάθε γρατζουνιά έρωτα. Εσύ, όμως, μείνε όπως είσαι∙ δείξε το ενδιαφέρον σου, προσπάθησε, άκουσε, συζήτησε, ξενύχτισε, περίμενε, προστάτεψε, υπερασπίσου. Γίνε ο φίλος που θα ήθελες εσύ να έχεις.

Κι ας αγαπάς πάντα λίγο περισσότερο.