Τους πραγματικούς στόχους τους θέτεις το Σεπτέμβρη

Δεν υπάρχει δύναμη ισχυρότερη στη γη απ’ τις αισθήσεις. Είναι ικανές να δημιουργήσουν κόσμους ολόκληρους, να χτίσουν χαρακτήρες, να καταστρέψουν και να σώσουν όσους τις αφήνουν ανεξέλεγκτες ή όσους τις ελέγχουν υπερβολικά. Η κάθε αίσθηση έχει τη δική της μαγική ικανότητα αλλά υπάρχει μία που μπορεί να ξυπνήσει μέσα σου αναμνήσεις που δεν ήξερες καν πως κρατάς ακόμη. Όσφρηση.

Πλησιάζει Σεπτέμβρης και ακολουθούν πίσω του πιστά όλες οι μυρωδιές του φθινοπώρου. Μετά την πρώτη δειλή βροχή, η χαρακτηριστική μυρωδιά των φύλλων, η βρεγμένη γη. Τα ψυχρά πρωινά, πριν προλάβει να βγει καλά-καλά ο ήλιος, μυρίζουν πάντα το ίδιο, όπως τότε πριν το μεγάλο γεγονός της παιδικής μας ηλικίας. Σχεδόν ολόκληρο το φθινόπωρο, μα ιδιαίτερα οι αρχές του μυρίζουν σαν σχολείο.

Δε νομίζω πως μπορείς να μεγαλώσεις ποτέ αρκετά ώστε να μη συνδυάζεις τον Σεπτέμβρη με την αρχή της σχολικής χρονιάς. Ο μήνας έχει σημαδευτεί μια και καλή. Θα είναι για πάντα ο επίλογος του καλοκαιριού και ταυτόχρονα ο πρόλογος του χειμώνα. Μια καινούρια αρχή, σχεδόν μια καινούρια χρονιά κι ας μην έχει καμία σχέση με την πραγματική αρχή του χρόνου κι ας είναι ο ένατος στους δώδεκα.

Το θέμα με τις καινούριες αρχές είναι πως απαιτούν και νέα ξεκινήματα. Γίνεται να συνεχίσεις να επαναλαμβάνεις τον εαυτό σου και τις καθημερινές σου συνήθειες, να αφήνεις τα πάντα ίδια κι απαράλλαχτα όταν σου δίνεται η ευκαιρία να τα διαγράψεις όλα και να αρχίσεις από το μηδέν; Είναι στη φύση μας να μας αρέσει, όχι τόσο η αλλαγή, όσο η προοπτική της. Το να ξέρεις πως έχεις την ευκαιρία και το χρόνο να μεταμορφώσεις τον κόσμο σου, να ανταλλάξεις ότι δε σου αρέσει πια με πράγματα και καταστάσεις που όχι μόνο είναι όμορφα, αλλά κυρίως καινούρια και διαφορετικά.

Σου διαγράφω λοιπόν τη θεωρία του New Year’s resolution και σου αποκαλύπτω πως τους πραγματικούς στόχους τους θέτεις το Σεπτέμβρη. Μας έχει μείνει από το σχολείο -μεταξύ μας και το πανεπιστήμιο τότε ξεκινάει- και καλώς ή κακώς κάποιες συνήθειες δεν αλλάζουν εύκολα. Το Σεπτέμβριο είναι που θα αποφασίσεις πως ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις μια νέα γλώσσα. Που θα γραφτείς στο γυμναστήριο μετανιωμένος για την αργοπορία σου και αποφασισμένος να μην κάνεις ξανά το ίδιο λάθος. Το Σεπτέμβρη θα ψάξεις για καινούρια δουλειά ή θα αρχίσεις επιτέλους τη μετακόμιση. Θα πάρεις αποφάσεις, θα σκεφτείς σοβαρά, θα σχεδιάσεις και θα προγραμματίσεις.

Το καλοκαίρι θα είναι για πάντα μια παράταση, μια ευκαιρία για ξεκούραση κι αναβολή. Αναβολή σε όλα εκείνα τα σοβαρά που λέγαμε και πριν. Κανείς δε θέλει να ξεκινήσει τις μεγάλες αλλαγές μια εποχή φτιαγμένη για χαλάρωση και φόρτιση μπαταριών. Μάλλον ο πυρήνας βρίσκεται σε εκείνες τις τρίμηνες διακοπές που μεγαλώνοντας ανακαλύψαμε πικρά πως δεν είναι προορισμένες να διαρκούν πάντοτε τόσο. Κανείς δε μας προετοίμασε για τη σκληρή πραγματικότητα και κανείς δεν μπόρεσε να χωνέψει στ’ αλήθεια πως εκείνες οι εποχές όχι μόνο έχουν περάσει, αλλά δεν πρόκειται και να ξανάρθουν.

Με το που μας εγκαταλείπει λοιπόν τώρα πια ο Αύγουστος, ξεκινάμε να προγραμματίζουμε τη ζωή μας σαν να μην ήταν σε λειτουργία όλους τους προηγούμενους μήνες. Συγχωρούμε τους εαυτούς μας που απέτυχαν στους στόχους του Γενάρη, με τη σιγουριά πως το Σεπτέμβριο όλα θα είναι διαφορετικά και κυρίως όλα θα είναι περισσότερο οργανωμένα. Κάτι σαν μια δεύτερη ευκαιρία, κάτι σαν την εξεταστική του Σεπτεμβρίου, καλή της ώρα.

Και τι πειράζει που είχες ξαναπροσπαθήσει να γραφτείς στη zumba το χειμώνα και τελικά όλο κάτι σου συνέβαινε και δεν πήγες ποτέ; Σίγουρα θα έφταιγε πως το τμήμα είχε ήδη ξεκινήσει. Πότε; Το Σεπτέμβρη φυσικά, βαριά Οκτώβρη. Συνεπώς η αλήθεια είναι μία: Γιατί να κάνεις κάτι τον Ιανουάριο όταν μπορείς να το αφήσεις για Σεπτέμβριο;

Το νόημα βέβαια βρίσκεται στη λεπτομέρεια πως πρέπει όντως να τα ξεκινήσεις όλα όσα υποσχέθηκες, όλα όσα απέφευγες μέχρι τώρα. Γιατί καλές οι αποφάσεις, καλά τα σχέδια αλλά η πράξη είναι διαφορετικό θέμα. Θέλει προσγείωση και δουλειά και βασικά να πάρεις τη σκληρή απόφαση να αφήσεις το καλοκαίρι πίσω σου. Κουράγιο!

Από την άλλη βέβαια, τίποτα δε συγκρίνεται με την ικανοποίηση που θα νιώσεις όταν βάλεις όντως μια τάξη στη ζωή σου. Γίνεσαι αυτομάτως κύριος του εαυτού σου, αποφασιστικός κι οργανωμένος. Κι αν ακόμα δυσκολευτείς στην αρχή, το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. Ξέρεις, όταν ξεκινήσεις το χόμπι που τόσο ήθελες αλλά ποτέ δεν έβρισκες το χρόνο, όταν θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τη γλώσσα που λατρεύεις να ακούς σε ταινίες κι όταν θα βρεις ένα σπιτάκι ακριβώς στα μέτρα σου. Τότε είναι που θα αγαπήσεις το Σεπτέμβρη κι ας ήταν κάποτε ο μήνας που τέλειωνε τις διακοπές σου και ξεκινούσε το βασανιστήριο.

Ζήτω λοιπόν οι καινούριες αρχές του Σεπτέμβρη. Εκείνου του παρεξηγημένου, που φορτώνεται σιωπηλά όλα όσα οι προηγούμενοι μήνες δε βγάλανε πέρα. Ζήτω οι δεύτερες ευκαιρίες που μας δίνονται, ζήτω η ελπίδα πως η νέα «σχολική» χρόνια θα είναι η καλύτερη. Ωραία λέξη η ελπίδα. Κάνει κι αυτή κάτι σπουδαίο. Κατακλύζει τις αισθήσεις.