Ανθρώπινες σχέσεις ή αλλιώς διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ύπαρξής μας, από πάντα. Ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει και μαζί του κι εμείς η ανάγκη μας να συνδεόμαστε δε σταματάει ποτέ. Απλώς φαίνεται πως πλέον δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε, να ανοιχτούμε, πολλές φορές ακόμα και να αισθανθούμε. Κι όλα αυτά από έναν αλλόκοτο φόβο απόρριψης, ο οποίος δε μας αφήνει στην ουσία να ζήσουμε. Υπάρχει τελικά οδηγός επιβίωσης ή μιλάμε για μια άνιση μάχη εποχής;
Οικογενειακές, επαγγελματικές, φιλικές, ερωτικές σχέσεις, είναι όλες στη σκακιέρα. Ακόμα και η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό μπορεί να μπει στη μεγάλη αυτή λίστα. Όλοι μας μπορούμε να επιβιώσουμε από αυτές και να συνυπάρξουμε ειρηνικά με τους γύρω μας, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να αφουγκραστούμε τις ανάγκες των άλλων, αρκεί να μην ξεπερνούν -φυσικά- τα δικά μας προσωπικά όρια. Γιατί, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται, πάνω από όλα είμαστε εμείς. Αν δεν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, δε θα είμαστε ποτέ σε θέση να τα έχουμε καλά με τους άλλους.
Οικογενειακές σχέσεις στο στόχαστρο
Οι σχέσεις που δεν μπορούμε να αποφύγουμε κι υπάρχουν στη ζωή μας σταθερές από την παιδική μας κιόλας ηλικία. Την οικογένειά μας δεν την επιλέγουμε, κι έτσι όπως και να έχουν τα πράγματα κι όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, πρέπει πάντα να είμαστε σε θέση να βρούμε τον τρόπο να τις διατηρούμε, εκτός κι αν είναι ικανές να μας οδηγήσουν σε καταστροφικές ενέργειες. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως, δυστυχώς, υπάρχουν αρκετές τέτοιες οικογένειες και σε αυτή την περίπτωση η απομάκρυνση αποτελεί σχεδόν μονόδρομο. Έναν σκληρό μονόδρομο, τον οποίο οφείλουμε να διανύσουμε σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης.
Ας μιλήσουμε, όμως, για τον κανόνα της πλειοψηφίας των οικογενειών. Αυτών που με τα στραβά τους και τα ίσια τους υπάρχουν στις ζωές μας και μας παρέχουν την ασφάλεια της μόνιμης αγκαλιάς κι υποστήριξης, που όλοι αποζητούμε σε διάφορες περιόδους της ζωής μας. Για να μπορέσει αυτή η σχέση να έχει υγεία και να βαδίζει αρμονικά, οφείλουμε να σεβόμαστε την οικογένειά μας και να εκτιμάμε τα όσα μας προσφέρει. Με τη σειρά μας, πρέπει να βρίσκουμε κι εμείς τρόπους να προσφέρουμε σε αυτή την αλυσίδα. Να προσφέρουμε στοργή, εκτίμηση κι αγάπη. Μην ξεχνάμε πως η ανιδιοτέλεια της οικογενειακής σχέσης είναι κάτι το οποίο δε βρίσκουμε στις υπόλοιπες επαφές της ζωής μας.
Κεφάλαιο επαγγελματικές σχέσεις
Αυτές, συχνά αλλάζουν ανά περιόδους στη ζωή μας, καθώς δύσκολα θα βρούμε απόλυτα ικανοποιημένους ανθρώπους που να μένουν στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον για πολλά χρόνια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, στη δουλειά μας περνάμε συνήθως περισσότερες ώρες από ό,τι περνάμε ακόμα και με τους δικούς μας ανθρώπους. Αν δεν υπάρχει αρμονία, θα καταλήξουμε να πηγαίνουμε κάθε μέρα στη δουλειά με το ζόρι κι αυτό είναι μια μεγάλη δυστυχία στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους, ούτε να αρέσουμε σε όλους. Κι αυτό είναι οκ, αρκεί να το αποδεχτούμε. Δεν πήγαμε στη δουλειά για να κάνουμε φίλους, αλλά για να κερδίσουμε χρήματα. Το ότι μπορεί να δημιουργηθούν κάποιες φιλικές σχέσεις συμβαίνει, όμως ο σκοπός δεν είναι αυτός.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δε θα υπάρχει σεβασμός στην προσωπικότητα, αλλά και στη δουλειά του συναδέλφου. Ό,τι απαιτούμε πρέπει και να το προσφέρουμε. Στην περίπτωση που επιδιώκουμε την επαγγελματική μας εξέλιξη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό δεν πρέπει να γίνεται στις πλάτες των άλλων, άρα οι ύπουλες τεχνικές οφείλουν να μένουν κλειδωμένες έξω από την πόρτα του γραφείου. Ρωτήστε το συνάδελφο πώς είναι, αν χρειάζεται κάποια βοήθεια, κεράστε τον ένα καφέ, φάτε μεσημεριανό μαζί του. Γνωρίστε τον και αφήστε τον να σας γνωρίσει. Δεν είναι κακό. Είστε παίκτες στο ίδιο γήπεδο.
Φιλικές σχέσεις-Διχασμός μεγάλος
Υπάρχει φιλία στα χρόνια που ζούμε; Κι αν ναι, πόσο δυνατή μπορεί να είναι αυτή; Συχνά ερωτήματα, με αβέβαιες απαντήσεις. Οι φιλίες που κρατούν από την παιδική ηλικία δείχνουν να εξαφανίζονται πλέον. Είναι λίγοι εκείνοι οι σταθεροί άνθρωποι στη ζωή μας που υπάρχουν στη μνήμη μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Μα αυτοί οι άνθρωποι, αν υπάρχουν, ακόμα κι αν δε βρίσκονται στην καθημερινότητά μας, αποτελούν πάντα την ομπρέλα στις μέρες με καταιγίδα και το αντηλιακό στις μέρες του καύσωνα.
Ξεχωρίζουμε τις παρέες από τους φίλους. Οι διαφορές τους είναι τεράστιες. Ένα ποτό μπορείς να πιεις ακόμα και μ’ έναν άγνωστο. Ο φίλος, όμως, είναι εκείνος που θα σε ακούσει, θα σε αγγίξει, θα σε νιώσει. Το ίδιο πρέπει να κάνεις κι εσύ. Να είσαι εκεί κοντά του όταν σε χρειαστεί και να μάθεις να ακούς, ακόμα και τις σιωπές του, για να τις κάνεις κουβέντα και να τον απελευθερώσεις. Μάθε να είσαι η ομπρέλα που πάντα ήθελες να έχεις.
Κεφάλαιο τελευταίο, ίσως και τόμος, οι ερωτικές σχέσεις
Οι ερωτικές σχέσεις στα χρόνια της «χολέρας». Προτίμηση της γενιάς οι εφήμερες απολαύσεις κι όχι τόσο η ουσιαστική επαφή. Εδώ έχει να κάνει καθαρά με εμάς και το σε ποιο στρατόπεδο θα αποφασίσουμε να καταταγούμε. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε κατακρίνει για ό,τι κι αν επιλέξεις, αρκεί να αποτελεί επιλογή σου και να είναι αυτό που σε καλύπτει κι όχι αυτό που προστάζει ένα πρότυπο. Αν δε θες να δεθείς, να ανοιχτείς, να δεσμευτείς είναι δικό σου θέμα κι έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέγεις τις απολαύσεις εκείνες που δε ζητούν πολλά. Αν, όμως, σκοπός σου είναι να νιώσεις και να σε νιώσουν βαθιά, μην ξεχνάς να το κυνηγάς και να το διεκδικείς από ανθρώπους που μπορούν και θέλουν να στο προσφέρουν.
Δεν πρέπει να ξεχνάς πως αυτό που θέλεις να λάβεις πρέπει να είσαι διατεθειμένος και να το δώσεις. Για να αγαπηθείς, πρέπει να είσαι σε θέση και να αγαπήσεις. Αν θέλεις σεβασμό πρέπει και να τον προσφέρεις. Αν θες έναν άνθρωπο πιστό, πρέπει κι εσύ να είσαι ένας τέτοιος. Αν θες ειλικρίνεια, πρέπει κι ο ίδιος να είσαι ειλικρινής. Μίλα για τις πραγματικές σου προθέσεις και για τα ουσιαστικά θέλω σου, χωρίς να φοβάσαι για το τι θα θεωρήσει ο άλλος. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα κι όχι δικό σου. Μην ντραπείς ποτέ για τις επιλογές σου. Σου ανήκουν, όπως και η ζωή σου.
Και μην ξεχνάς ποτέ, πως πρώτα είσαι εσύ και πρέπει να τα έχεις καλά με εσένα για να μπορέσεις να δημιουργήσεις υγιείς σχέσεις και με τους άλλους. «Ακόμα αι αν περάσεις τη ζωή σου σκ@τών@ντας, ποτέ δε θα ξεφορτωθείς όλους τους εχθρούς σου. Μόνο αν δαμάσεις τον θυμό σου, θα αφανίσεις τον πραγματικό θυμό.»
Συντάκτης: Μαρία Πορταράκη
