Επεισόδιο έκτο και τελευταίο. «επαφή κληρονομιάς». Ευφάνταστος τίτλος, όπως είναι άλλωστε όλα τα μη αναμενόμενα για τον Χ. Παπακαλιάτη. Πολλοί, ίσως και οι περισσότεροι, όταν είδαμε τον τίτλο αναρωτηθήκαμε τι μπορεί να σημαίνει. Πήγαμε με τη λογική και θεωρήσαμε πως μιλά με την απόλυτα κυριολεκτική έννοια της φράσης. Κι όμως, όχι. Ο λόγος για μια ρύθμιση στο κινητό που σου δίνει τη δυνατότητα να ορίσεις επαφή κληρονομιάς, ώστε αν σου συμβεί κάτι, αυτό το άτομο να μπορεί να έχει πρόσβαση στο κινητό σου. Πόσο απλό ακούγεται, μα πόσο σύνθετο καταλήγει, αν αναλογιστείς πως μπροστά στη σκέψη αυτή, θα ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύεσαι απόλυτα. Και πόσοι από εμάς, μετά το χθεσινό επεισόδιο, αναρωτηθήκαμε, ποια θα ήταν άραγε η δική μας.
Ένα ακόμα επεισόδιο στο οποίο η Χάρις αποδεικνύεται κινητήριος δύναμη. Η ήρεμη δύναμη, η πιο δυνατή από όλους. Εκείνη η δήθεν αδιάφορη γυναίκα, που δείχνει να αντιμετωπίζει τα πάντα με κυνισμό.
Στην οικογένεια του Φάνη γίνονται αποκαλύψεις. Έχουν αποφασίσει όλοι και κυρίως η Σοφία, πως πρέπει να ακολουθήσουν το μοναδικό δρόμο της αλήθειας, για να μπορέσουν να απαλλαγούν από τα δεσμά των δικών τους λαθών. Μα ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος. Έχει εμπόδια και ανηφόρες, μα κυρίως επικίνδυνους γκρεμούς…
Λίγο αργότερα, στην ίδια οικογένεια, βλέπουμε τον Φάνη αποφασισμένο να πλησιάσει τον γιο του, Αντώνη, ο οποίος δείχνει να λαχταρούσε αυτή την επαφή. Μας δείχνει ξεκάθαρα την ανάγκη του να ξανά γίνει ο πατέρας του ο ήρωάς του, όπως τότε που ήταν παιδί. Το παρελθόν έρχεται μπροστά μας από ένα τρυφερό flash back της παιδικής του ηλικίας.
Ο Σπύρος και ο Αντώνης συναντιούνται ξανά στον τόπο του εγκλήματος. Οι αναμνήσεις ζωντανεύουν, μα ο Αντώνης δεν είναι έτοιμος να τις αντιμετωπίσει κι έτσι λίγο πριν μπει μέσα στον χώρο της καταστροφής, δειλιάζει. Δεν είναι έτοιμος κι οπισθοχωρεί. Κανείς τους δεν αντιλαμβάνεται πως δεν είναι όσο μόνοι νομίζουν και η συνάντησή τους γίνεται αντιληπτή από τον αστυνόμο Δημοσθένη.
Ο Δημοσθένης, εγκατεστημένος πλέον στο νησί, συνεχίζει την έρευνά του. Μαθαίνει από τη Μαρία και τον Σπύρο τι ζούσαν από τον Χαράλαμπο και το μυαλό του τους φωτογραφίζει αμέσως ως δικαίως υπόπτους. Ο Σπύρος και ο Αντώνης επιβαρύνουν τη θέση τους, πέφτοντας σε αντιφάσεις. Ισχυρίζονται πως δεν έχουν βρεθεί, ενώ εκείνος ξέρει. Και η φαντασία του οργιάζει…
Ο Ορέστης επιστρέφει στο σπίτι στους Παξούς και καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγει από τις αναμνήσεις του φ@νου που τον κυνηγούν. Οι στιγμές του γίνονται εφιαλτικές και νιώθει να αδυνατεί να το διαχειριστεί. Η συνάντηση του με την Κλέλια στο νησί, μας αποδεικνύει πως: «Κάποια πράγματα, τα οποία έχουμε ζήσει πολύ έντονα, όσος καιρός κι αν περάσει, τα πιάνουμε από εκεί που τα αφήσαμε. Αυτό σημαίνει πως μάλλον δεν έχουν κάνει τον κύκλο τους.» Η συνάντηση αυτή, μια όαση και για τους δυο· η δύναμη της ηρεμίας που σου προσφέρει ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι ουσιαστικά ερωτευμένος.
Και κάπου λίγο πριν το τέλος, εκεί που νομίζουμε πως το επεισόδιο αυτό ίσως και να μην είναι τόσο ανατρεπτικό όσο θα περιμέναμε, έρχεται η στιγμή της κορύφωσης στα τελευταία δευτερόλεπτα και γίνεται το δυνατό μπαμ. Η τελευταία σκηνή βρίσκει τον Φάνη νεκρό στο νερό από τον πυροβολισμό των συνεργατών του και μας αφήνει με την απορία για το αν η Σοφία θα μείνει ζωντανή.
Θα έκανα μια πρόβλεψη σχετικά με αυτό, αλλά λέω να το αφήσω καλύτερα για τη φαντασία του καθένα από εσάς. Παπακαλιάτης είναι αυτός, άλλωστε! Ραντεβού και πάλι το Φθινόπωρο. Έως τότε, καλά μπάνια κι αν είναι εφικτό με προορισμό στους Παξούς!
Συντάκτης: Μαρία Πορταράκη
