Ανάμεσα σε κουβέντες για ανεκπλήρωτους έρωτες και για την ουτοπία της εποχής και των ανθρώπων, έρχεται και για σένα η στιγμή να ζήσεις τον μεγάλο κι απόλυτο έρωτα. Εκείνον που ξεπερνά τα σύνορα και χωρίς όρια μπορεί να γκρεμίσει τα πάντα και να φτάσει παντού. Ο έρωτας έχει πια για σένα όνομα, φωνή, μυρωδιά και σχήμα.
Οι γύρω σου αναρωτιούνται τι έχεις πάθει, κάποιοι άλλοι αν έχεις τυφλωθεί. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σε πείσουν να κρατήσεις έστω κι ένα μικρό κομμάτι για τον εαυτό σου και να μην πέφτεις με τα μούτρα, μα δεν καταλαβαίνεις. Δεν ακούς, δε μιλάς και γενικά δεν υπάρχεις. Η ύπαρξή σου αποκτά νόημα μόνο όταν βρίσκεσαι κοντά σε εκείνο το άτομο. Βόλτες πιασμένοι από το χέρι στην ακροθαλασσιά, υποσχέσεις για ποτέ και για πάντα μπροστά από το ολόγιομο φεγγάρι κι άλλα τόσα που για μερικούς ανθρώπους μοιάζουν μαγικά και για άλλους σχεδόν αποκρουστικά. Στη δεύτερη κατηγορία, μάλλον, ανήκουν οι κυνικοί ή ακόμα και οι στραπατσαρισμένοι μηδενιστές που προέκυψαν από κάτι τέτοιους έρωτες.
Ο χρόνος περνά κι εσύ δεν έχεις πια την αίσθησή του. Μηδενίζεις και ξεκινάς από την αρχή όταν είναι πλάι σου. Οι γύρω σου για να σε δουν πρέπει να κάνουν αίτηση κι ακόμα και αν πάρουν θετική απάντηση και σφραγίδα πρωτοκόλλου, θα εμφανιστείτε μαζί, λες και είστε σιαμαία. Στην αρχή απελπίζονται, μα στη συνέχεια κουράζονται. Δεν έχει νόημα να προσπαθούν να σε κάνουν να καταλάβεις. Δεν πρόκειται να καταφέρουν το παραμικρό. Κάνουν δυο βήματα πίσω και μένουν σιωπηλοί παρατηρητές, παραμένοντας σε ετοιμότητα για να επέμβουν μόλις χρειαστεί. Αχρείαστοι να είναι, μα με μαθηματική ακρίβεια η πυροσβεστική τους λύση θα φανεί απαραίτητη αργά ή γρήγορα.
Έχουν περάσει έξι μήνες περίπου κι ο έρωτας έχει αρχίσει να δίνει σκυτάλη στην αγάπη. Αγάπη από συνήθεια; Αγάπη πραγματική; Ανθρώπινη αγάπη; Δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις το είδος της. Αυτό θα γίνει όταν θα τελειώσει όλο αυτό το ταξίδι και κληθείς να κάνεις την ενδοσκόπησή σου. Αγάπη είναι σίγουρα, δεν αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό. Και σκύλο να έχεις συνέχεια μαζί σου έξι μήνες τον αγαπάς. Σκληρή και κυνική διαπίστωση; Κι όμως αληθινή!
Η καθημερινότητα έχει αρχίσει να σε φθείρει κι ο ενθουσιασμός δεν είναι ο ίδιος πια. Οι ρομαντζάδες έχουν αντικατασταθεί από βραδινό φαγητό μπροστά στην τηλεόραση και από μουρμούρες και παράπονα για τα αναρίθμητα προβλήματα της μέρας. Καλώς ήρθες στην πραγματική ζωή! Εκεί που το παραμύθι τελειώνει κι αρχίζει το Δευτέρα-Παρασκευή. Μια ζωή που είχες ξεχάσει ότι υπάρχει, μα είναι εκεί και σου βαράει επίμονα την πορτα.
Αν η σχέση σου έχει γερά θεμέλια κι ανήκεις στην κατηγορία «Σ’ αγαπώ επειδή είσαι εσύ», θα αντέξει, θα προσαρμοστεί και θα κουμπώσει στη ζωή σου. Θα προχωρήσετε σε έναν κοινό βίο και θα αναπολείτε τις στιγμές που βαδίζατε αντάμα στα ηλιοβασιλέματα, αφήνοντας στο συρτάρι του γραφείου όλα σας τα προβλήματα. Κάπου εκεί θα ξεκινήσει το επόμενο επίπεδο στη σύνδεσή σας. Μόλις περάσατε την πρώτη πίστα και καταφέρατε να πάρετε το τοτέμ του δράκου. Ας πάμε παρακάτω τώρα.
Αν τώρα η αγάπη αυτή που υπάρχει είναι μια αίσθηση καθημερινής συνήθειας, λυπάμαι που θα σε πληγώσω, αλλά δεν έχετε πάνω από έξι μήνες ζωής. Ο ασθενής μόλις απεβίωσε, πάει και το τοτέμ. Και μάντεψε ποιος είναι ο ασθενής. Ναι, καλά κατάλαβες. Η δήθεν ιδανική σχέση σας. Η φθορά θα γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερη και θα φτάσεις σε σημείο να βυθίζεσαι σε μια ρουτίνα που θα σε ρουφάει, σαν κινούμενη άμμος. Είτε μείνεις σε αυτή τη σχέση από ανασφάλεια και φόβο για μοναξιά, είτε αποφασίσεις να πας παρακάτω, ένα είναι το σίγουρο. Αργά ή γρήγορα το game θα είναι over.
Αν πάλι ανήκεις στην κατηγορία της ανθρώπινης εκείνης αγάπης, εκείνης που είπαμε πως και σκύλο να έχεις τον αγαπάς, τότε θα μείνεις μπερδεμένος για πολύ καιρό και θα παιδεύεσαι να ψάχνεις να βρεις τη λύση, για να ζωντανέψεις τον έρωτα. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται για κάτι απόλυτα ερωτικό, μα ανθρώπινο, και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο, που δυστυχώς πολύ δύσκολα θα καταφέρεις να βγεις. Στη μια περίπτωση θα κάνεις μηχανικούς κύκλους γύρω από τον εαυτό σου για καιρό και στην άλλη, την καλύτερη, θα πιάσεις στον αέρα τι συμβαίνει και θα αναγκαστείς να πας παρακάτω.
Τέλος, σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, να θυμάσαι πως τα μέτρια είναι για τους μέτριους και δε χωράνε στη ζωή σου. Μη δεσμεύεσαι σε ημίμετρα συναισθήματα, υπό τον φόβο της μοναξιάς. Ποτέ κανείς δεν έπαθε κάτι επειδή έμεινε για ένα διάστημα μόνος. Αντιθέτως! Φρόντισε οι επιλογές σου να μη γίνονται η προσωπική σου φυλακή. Άλλωστε οι άνθρωποι ανθίζουν μόνο μέσα από την ελευθερία. Ακόμα κι αν αυτή δεν έρχεται πάντα μέσα σε μια βολική αγκαλιά.
Συντάκτης: Μαρία Πορταράκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
