Ακουστικά, play και πρωταγωνιστείς σε βίντεο κλιπ

Η μουσική στην καθημερινότητά μας παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Μας παρηγορεί στα ζόρια και μας απογειώνει στις χαρές μας, όσο σπάει με δυο νότες τη μοναξιά μας. Μας αγαπάει και την αγαπάμε. Τραγουδάμε κι ας μην το ‘χουμε, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι από μας έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας σαν ένα διάσημο τραγουδιστή που δίνει το πιο δυνατό του show πάνω στη σκηνή, μπροστά απ’ τους χιλιάδες θαυμαστές του. Υπερπαραγωγή, αμέ.

Κάπως έτσι κι οι άνθρωποι που περπατούν στους δρόμους καθημερινά, με την αγαπημένη τους μουσική στα ακουστικά τους, δίνοντας από μέσα τους πόνο, με το φανταστικό τους κοινό να τους αποθεώνει για τις ερμηνείες τους. Είτε πηγαίνουν στη δουλειά τους είτε μια βόλτα για καφέ, πάντα το ίδιο συναίσθημα. Ποιος από μας δεν έχει προσποιηθεί έστω και μία φορά στη ζωή του ότι παίζει σε χολιγουντιανή παραγωγή ακούγοντας μουσική; Άλλοτε σε ρομαντική κομεντί με τα πιο slow κομμάτια κι άλλοτε σε περιπέτεια με τα πιο δυναμικά.

Πόσες φορές ξύπνησες με κακή διάθεση ένα πρωί, πήρες τον σκύλο σου για να πάτε βόλτα στο πάρκο κι εκεί που δεν το περίμενες ξεκίνησε να βρέχει; Αρκετές, φαντάζομαι. Εσύ με τα ακουστικά σταθερά στα αφτιά και τις μπαλάντες να παίζουν, εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να ένιωθες ότι ήσουν στο Νότινγκ Χιλ και περίμενες από κάποια γωνιά να σκάσει η Τζούλια Ρόμπερτς, μέχρι λίγη ώρα αργότερα να συνειδητοποιήσεις ότι βρίσκεσαι στο βροχερό Παγκράτι κι όχι στο βροχερό Λονδίνο.

Πόσες φορές έχεις βρεθεί σε διαδρομή για ένα βραδινό ταξίδι που αποφάσισες να κάνεις για ‘σένα κι ο ήχος απ’ το τραγούδι που έπαιζε στο αμάξι σου σού θύμισε ότι είσαι πρωταγωνιστής σε videoclip; Να, καλή ώρα, όλοι μας έχουμε νιώσει για λίγο Celine Dion στο αμάξι μας, να τραγουδάμε ώρες ατελείωτες, με το “I drove all night” να παίζει στη διαπασών. Κι άλλες τόσες οι φορές που έχουμε βρεθεί με το αμόρε μας στη γέφυρα ενός πλοίου να νιώθουμε το λιγότερο σαν τον Τζακ και τη Ρόουζ στην πολυαγαπημένη σκηνή του Τιτανικού, όσο τραγουδάμε το “My heart will go on”.

Σίγουρα, θα ‘ναι αρκετές κι οι φορές που έχεις βρεθεί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, κι επειδή είσαι και λίγο fan των soundtrack ταινιών, έχεις κατεβάσει αρκετά κομμάτια στο κινητό σου. Μόλις πέρασε απ’ την playlist σου, το soundtrack απ’ τον «Πόλεμο των άστρων», ε, σίγουρα θα ένιωσες έστω και για λίγο Τζεντάι που πήρε το φωτόσπαθό του και βγήκε παγανιά να σκοτώσει τους κακούς. Ή ακόμα μια στιγμή που ενώ ήσουν κάπου αφηρημένος στο τρένο για Θεσσαλονίκη, κι άκουγες το σχετικό κομμάτι, ίσως να ένιωσες για λίγο Χάρι Πότερ στην τοποθεσία Χόγκουαρτς Εξπρές.

Πόσες φορές στο γυμναστήριο, ενώ κάνεις την προπόνησή σου με τ’ ακουστικά στα αφτιά σου, δεν έχεις νιώσει έστω και για λίγο Rocky Balboa ενώ παίζει το “Eye of the tiger”, και σίγουρα αν είσαι απ’ τους πιο ρομαντικούς τύπους θα νιώθεις πως περπατάς κάπου στο Παρίσι, εκεί στα Champs-Élysées, ακούγοντας το Amelie να ηχεί στ’ ακουστικά σου. Και ποιος νοιάζεται, στην τελική, που εσύ περπατάς στη Βουκουρεστίου; Ένα μικρό Παρίσι είναι κι αυτή.

Όλοι μας, λίγο-πολύ, έχουμε νιώσει πρωταγωνιστές του Χόλιγουντ ακούγοντας κομμάτια που έχουν σημαδέψει τα καλύτερά μας χρόνια. Είναι αυτές οι στιγμές που η μουσική σου δημιουργεί εικόνες και, σε συνδυασμό με το μέρος που βρίσκεσαι, σου δίνει το τέλειο σκηνικό για να νιώθεις κι εσύ πρωταγωνιστής αν όχι σε ταινία, έστω σε βίντεο κλιπ. Γιατί ποιος νοιάζεται, στην τελική, αν βρίσκεσαι στη γέφυρα του Brooklyn ή στη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου; Τα συναισθήματα είναι ίδια, οι στίχοι κι η μουσική σε μεταφέρουν σε μέρη που ούτε κι ίσως ποτέ να μην πατήσεις, αλλά τα ‘χεις ονειρευτεί πολλές φορές. Είναι όλα εκεί· δεμένα με εικόνες που θα σημαδέψουν μερικές απ’ τις πιο όμορφες κι ίσως μοναχικές στιγμές της ζωής σου.