Αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να πάρεις μία απόφαση

Αλήθεια, έχεις σκεφτεί πόσες φορές στη ζωή σου έχεις καταφέρει να πάρεις μία σωστή απόφαση; Να ξέρεις, δηλαδή, εξαρχής πως αυτή ήταν η σωστή; Να κάνεις συνειδητά την επιλογή σου χρησιμοποιώντας την καρδιά ή το μυαλό σου; Υπήρξε έστω και μία στιγμή στη ζωή σου που να σ’ έκανε ν’ αλλάξεις την κοσμοθεωρία σου και την πεποίθησή σου για το μέχρι πού μπορείς να φτάσεις;

Όλα τα παραπάνω είναι μια σειρά από σκέψεις κι ερωτήματα που θέτουμε καθημερινά στον εαυτό μας κι η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές αδυνατούμε να απαντήσουμε σ’ αυτά, γιατί φοβόμαστε ότι οι απαντήσεις αυτές που θα πάρουμε από εμάς τους ίδιους θα μας πληγώσουν και θα μας δημιουργήσουν μια έξτρα ανασφάλεια για όλα όσα θέλαμε, αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε, επειδή απλά βολευτήκαμε κάπου.

Ωραία λέξη το βόλεμα, τη χρησιμοποιείς καθημερινά στη ζωή σου σε μια σειρά από λύσεις που βρήκες τελείως ευκαιριακά· πότε στον έρωτα, πότε σε δήθεν φίλους, πότε σ’ ένα γάμο από ανάγκη και σκοπιμότητα για να μη μείνεις μόνος. Μεσοβέζικες λύσεις που δεν κατέληξαν ουσιαστικά πουθενά και σίγουρα όχι στην ευτυχία σου.

Κάποτε πίστευα ότι το να παίρνει κάποιος μια προσωρινή απόφαση και να τη θεωρεί σωστή έστω για εκείνη τη στιγμή είναι απλώς μια λύση ανάγκης και κάτι που οι περισσότεροι από μας το εφαρμόζουμε καθημερινά μέχρι να βρούμε το θάρρος και το κουράγιο για τη μεγάλη απόφαση, το σπουδαίο βήμα. Τελικά επαναπαυόμαστε εκεί, αποφύγουμε την πραγματικότητα αλλά και την εσωτερική αναζήτηση με τον εαυτό μας και τελικώς καταλήγουμε να λαμβάνουμε τις λάθος αποφάσεις για σωστές, που δυστυχώς θα μετανιώσουμε όταν θα ‘ναι πια αργά.

Ο έρωτας, η αγάπη κι η αφοσίωση είναι έννοιες αλληλένδετες μεταξύ τους που χρειάζονται όμως γενναίες αποφάσεις για να τις ζήσεις. Ποιος δεν έχει βολευτεί έστω και μία φορά στη ζωή του σε μια σχέση επιφανειακή, με χλιαρά συναισθήματα, επειδή δεν είχε το σθένος να πάρει μια σημαντική και σοβαρή απόφαση για το μέλλον του και την ευτυχία του; Σίγουρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που καθημερινά βολεύονται σε σχέσεις κλειδωμένες, που δεν περνούν καλά με το σύντροφό τους και νιώθουν άσχημα με τον εαυτό τους που δε βρίσκει τη δύναμη να ρίξει τους τίτλους του τέλους, γιατί πολύ απλά υπερισχύει ο φόβος. Ανησυχούν πως θα πληγώσουν ο ένας τον άλλον, πως μόνοι δε θα τα καταφέρουν καλύτερα και τελικώς μένουν σ’ αυτή τη σχέση, απλώς γιατί δειλιάζουν να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά.

Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν κάνει συνειδητά τις λάθος επιλογές στη ζωή τους, ξεκινώντας απ’ τα επαγγελματικά; Ας υποθέσουμε ότι έχεις επιλέξει μια σχολή που δεν ήθελες κι απλά στην επέβαλλαν, η κοινωνία, οι γονείς, τα στερεότυπα. Κι εσύ απλώς το δέχτηκες, γιατί θεώρησες πως οι άλλοι ξέρουν, πως αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Πόσο ικανοποιημένος νιώθεις γυρίζοντας απογοητευμένος και (κυρίως συναισθηματικά) κουρασμένος στο σπίτι κάθε απόγευμα, γνωρίζοντας πια πως πήρες την πιο λάθος για σένα απόφαση;

Τότε έλεγες πως είναι προσωρινό, είναι απλώς ένα σκαλί αυτό το πτυχίο, δε θα σταματήσεις το όνειρο, θα το κυνηγήσεις αργότερα. Μα μετά συνέβη η ζωή κι ο χρόνος δεν ήταν τόσο υπέρ σου. Τι θα γινόταν αν έπαιρνες τότε την κατάσταση στα χέρια σου και δε βολευόσουν απλά σε μια μεσοβέζικη λύση; Μόνο παράταση χρόνου κέρδισες και μια φοιτητική ζωή που δε σου ταίριαζε καθόλου. Όλο αυτό δεν ήσουν εσύ· ήταν όλοι εκείνοι που ήθελαν να γίνεις κάτι άλλο, ίσως ό,τι δεν μπόρεσαν να γίνουν αυτοί. Πίστευες πως καμιά φορά οι λάθος επιλογές οδηγούν σε σωστά μονοπάτια. Αλήθεια, το πιστεύεις ακόμη αυτό;

Κι ύστερα είναι κι οι φιλίες σου. Πόσοι απ’ αυτούς που συντροφεύουν τις σέλφι και τις εξόδους σου είναι πραγματικοί φίλοι; Πόσους νιώθεις εσύ σαν οικογένεια και πόσοι εσένα; Βρήκες την αμοιβαιότητα; Δύσκολα, βολεύτηκες όμως σε γνωριμίες που βάφτισες επιπόλαια φιλίες. Επαφές επιφανειακές, απλώς για να καλύπτουν το φάντασμα της μοναξιάς.

Όλα τα παραπάνω είναι κάποιες απ’ τις καθημερινές ανάγκες μας. Ο έρωτας, η φιλία ή ακόμα κι η επαγγελματική σου πορεία μαστιγώνονται από μεσοβέζικες λύσεις κι ημίμετρα, γιατί ποτέ δεν είχες το σθένος να πάρεις μια δύσκολη απόφαση και να την υποστηρίξεις. Να βάλεις το δικό σου χρώμα μέσα στην επιθυμία σου. Να ανακρίνεις τον εαυτό σου χωρίς υπερβολές, «άμα», «αν» και «μπορεί».

Γιατί μια μεσοβέζικη λύση θα σου προσφέρει απλά μια παράταση χρόνου, μια αναβολή κι ίσως ένα άβολο βόλεμα· μέχρι που το προσωρινό θα γίνει μόνιμο κι αργότερα, αν μετανιώσεις εκείνη την απόφαση που ποτέ δεν πήρες αλλά άφησες τη ζωή να την πάρει για σένα, ίσως και να μην έχεις πολλές ευκαιρίες για να τη διορθώσεις. Λοιπόν, θα χρονοτριβήσεις κι άλλο, αφήνοντας τη ζωή να περνά από μπροστά σου;