Είμαστε η γενιά των relationship goals

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ερωτευόμαστε κι αφού ερωτευτούμε, μετά από λίγο καιρό, βαριόμαστε και συνήθως καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν έρωτας, αλλά ένας απλός ενθουσιασμός. Ερωτευόμαστε για να ζήσουμε στιγμές που θα μας βγάλουν απ’ τη ρουτίνα μας. Όσοι γνωρίζουμε την αλήθεια των ανθρώπινων σχέσεων και τις έχουμε βιώσει στο πετσί μας μπορούμε να καταλάβουμε πόσα μπορεί να μας προσφέρει μια σχέση από δυνατό έρωτα. Ωστόσο, μέσα απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τελευταία χρόνια, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει ένα παιχνιδάκι στο βωμό των likes και των shares.

Είμαστε μια γενιά που δε θέλει να κάνει σχέση για να βιώσει το απόλυτο συναίσθημα του έρωτα και να μοιραστεί τη ζωή με έναν άλλο άνθρωπο, αντιθέτως θέλουμε αυτό το μοίρασμα να το μεταδώσουμε στους εικονικούς μας φίλους, έτσι ώστε όλοι να δουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας τα βράδια και δεν κλαίμε πάνω απ’ τα μαξιλάρια μας.

Το ένα πρόσωπο με τ’ άλλο περνάει απ’ την οθόνη του κινητού μας με την ελπίδα να βρούμε τον κατάλληλο για μας. Αυτόν που θα ξυπνήσει τα συναισθήματά μας και θα μας βγάλει απ’ τη μιζέρια της ρουτινιασμένης μας Παρασκευής, που θα τον τραβήξουμε μαζί μας για brunch τα μεσημέρια της Κυριακής και θα τον εκπαιδεύσουμε να μας στέλνει μια καλημέρα με SMS, έτσι, για να μην ξεχνάμε ότι έχουμε και σχέση μαζί του.

Διαβάζουμε τόσα άρθρα που κάθε μέρα λένε «Πώς μπορείς να τον κάνεις να τρέχει πίσω σου;» και «Δέκα τρόποι για να σας ερωτευτεί». Ο χρόνος που επενδύουμε στις social εφαρμογές, αλλά και τις εφαρμογές γνωριμιών όπως είναι το tinder ή το badoo είναι άπειρος. Συνήθως μπορεί να δεις να υπάρχουν ενεργά άτομα με προφίλ μέχρι κι αργά τα ξημερώματα κι ίσως να κλείσουν κι εικοσιτετράωρο. Επενδύουμε τόσο χρόνο να βρούμε το κατάλληλο άτομο για εμάς και παρ’ όλα αυτά δε θέλουμε σχέση. Για την ακρίβεια θέλουμε μια σχέση που θα γίνει trending στο #relationshipgoals στο instagram, αλλά και στο facebook, που οι φίλοι μας θα κάνουν like και θα βλέπουν πόσο ευτυχισμένοι είμαστε ή τουλάχιστον για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, δείχνοντας σε όλους πόσο καλά είμαστε. Να νιώσουμε πως έχουμε έναν άνθρωπο να μας νοιάζεται, αλλά εμείς ν’ αποφεύγουμε την πραγματική επαφή μαζί του.

Θέλουμε αυτή η σχέση να είναι επίσημη στο facebook κι όλοι να βλέπουν ότι περνάμε τέλεια και τα stories στο instagram να το αποδεικνύουν κι ίσως και να ρίχνουν μια γροθιά σε κάποιους πρώην τύπου «μωρό μου, sorry μα έχω βρει καλύτερο αγόρι». Δεν το παραδεχόμαστε κι όμως συμβαίνει, διότι η κατάσταση εκεί έξω έχει γίνει τραγική.

Θέλουμε αυτό το πρότυπο σχέσης, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε καθόλου γι’ αυτό. Μιλάμε μέσω του instagram, του snapchat και κάνουμε ατελείωτο sexting, ενώ κανονίζουμε ραντεβού στα τυφλά. Κι όταν αυτό το ραντεβού γίνεται καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς ν’ αντέξεις τη μοναξιά σου και το προχωράς λίγο παρακάτω. Φυσικά διαφημίζετε τη σχέση σας παντού, ανεβάζετε φωτογραφίες με ρυθμούς σε ταχύτητα φωτός στο instagram για να δείξετε πόσο ωραία περνάτε το διήμερο στην Αράχωβα.

Μια σχέση, βασισμένη στις ψευδαισθήσεις ενός πραγματικού έρωτα. Κάποτε διάβασα απ’ τον Gordon Livingston ότι «Κάθε σχέση είναι υπό τον έλεγχο αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο». Κι είχε δίκιο γιατί δε νοιάζονται όλοι να χτίσουν ουσιαστικές σχέσεις, στη σφαίρα  της σημερινής εικονικής πραγματικότητας.

Οι αληθινές σχέσεις, όμως, οι πραγματικοί έρωτες δε γέμισαν τα stories τους με δήθεν αποδείξεις ενδιαφέροντος και δεν μπήκαν ποτέ σε κατάσταση σχέσης στο facebook.  Ήταν σχέσεις ήσυχες με αισθήματα θορυβώδη και κράτησαν κομμάτια κρυφά κι αυστηρώς ιδιωτικά. Αφέθηκαν σ’ ένα ατελείωτο πάρτι, με μοναδικούς καλεσμένους αυτούς τους δύο. Ποτέ δε φωτογράφισαν το κρασί που ήπιαν και δεν ανέβασαν τριαντάφυλλα στα προφίλ τους για μερικά likes απ’ τους εικονικούς τους φίλους.

Οι σχέσεις, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν εύκολες. Όποιος όμως ξέρει να τις εκτιμάει και να τις σέβεται, ποτέ δε θα βγει χαμένος.