Εμείς που ξεκινάμε για τρέξιμο και καταλήγουμε για μπουγάτσα

Είναι μια υπέροχη ημέρα κι έχεις ρεπό. Σηκώνεσαι, φτιάχνεις το πρωινό σου και προσπαθείς να σκεφτείς τρόπους για ν’ αξιοποιήσεις την ημέρα σου και να περάσεις καλά. Το φιλαράκι σου απ’ την άλλη άκρη της γραμμής σε καλεί για να κανονίσετε κάτι έξω απ’ τα συνηθισμένα. Βλέπεις, καμιά φορά, τα φιλαράκια μας είναι πιο τολμηρά απ’ ό, τι εμείς κι έχουν φανταστικές ιδέες για να μας βάλουν σε πρόγραμμα, ακόμα κι όταν δεν το θέλουμε και τόσο. Η αλήθεια είναι, πως, πολλές φορές, θέλουμε να κάνουμε αρκετά πράγματα στη ζωή μας, αλλά τελικά καταλήγουμε να μην κάνουμε τίποτα.Όχι επειδή δεν το θέλουμε, αλλά κυρίως επειδή δεν προλαβαίνουμε λόγω χρόνου.

Θέλεις λίγο-πολύ να το ρίξεις στους πλανήτες και τις συναστρίες; Θέλεις απλά να πεις πως το σύμπαν έχει συνωμοτήσει να στα φέρει όλα απ’ την αντίθετη φορά που τα έχεις προγραμματίσει; Αυτό που σίγουρα πρέπει να πιστέψεις μέσα σου, είναι πως καμιά φορά είναι ωραίο να ξεφεύγουμε για λίγο απ’ τα συνηθισμένα και να κάνουμε διαφορετικά πράγματα μέσα στην ημέρα μας. Κι εκεί λοιπόν που πέφτουν βροχή οι ιδέες απ’ το φιλαράκι σου για το τι να κάνετε, γεννιέται μια φανταστική ιδέα (όχι και τόσο καλή για σένα, αλλά θα το δείξει η πορεία) να πάτε για τρέξιμο.

Τρέξιμο; Άγνωστη λέξη. Προσπαθείς για λίγο να συνέλθεις απ’ το σοκ που σού προκάλεσε αυτή η ιδέα, αλλά τελικά μετά από πολλές δεύτερες και τρίτες σκέψεις, λες ναι στο φιλαράκι σου κι η αναζήτηση για αθλητικά παπούτσια, κολάν και σορτσάκι μέσα στο σπίτι γίνεται πλέον σε χρόνο dt. Αφού βρεις την κατάλληλη ενδυμασία, ισιώνεις λίγο το μαλλί, σουλουπώνεσαι λιγάκι, γιατί, εντάξει μπορεί να πηγαίνεις για τρέξιμο, αλλά στο δρόμο μπορεί να πέσεις πάνω στον έρωτα της ζωής σου, που, όλως τυχαίως μπορεί να είναι και αθλητικός τύπος. Το φιλαράκι σου, μπορεί να είναι σε λιγάκι πιο προχωρημένο στάδιο από εσένα, αλλά δεν πειράζει. Κανείς αρχάριος δεν έγινε επαγγελματίας μέσα σε μια μέρα. Όλα τα πράγματα χρειάζονται χρόνο στη ζωή μας για να τα γευτούμε, να τ’ αναλύσουμε και πολλές φορές να αποφασίσουμε τι είναι καλύτερο για εμάς.

Έχετε διανύσει ήδη μια απόσταση κι εσύ κάπου σκέφτεσαι να τα παρατήσεις, σαν να σ’ έχει πιάσει και μια λιγούρα, ένα φούσκωμα και ψάχνεις στην μέση του δρόμου το παρκαρισμένο σου αυτοκίνητο για να βγεις παγανιά στους δρόμους και να βρεις τον κοντινότερο φούρνο. Δεν έχεις πάρει αμάξι μαζί σου προφανώς, για τρέξιμο πήγες! Δεν πειράζει, θα πάμε με τα πόδια, σκέφτεσαι. Αφού φτάσαμε ως εδώ! Ρίχνεις στο φιλαράκι σου την ιδέα κι αφού συμφωνεί μαζί σου, τα σχέδια αλλάζουν και το τρέξιμο καταλήγει σε μπουγάτσα.

Δεν είναι ότι δεν μπορείς να μπεις σε πρόγραμμα, ότι το τρέξιμο και η γυμναστική γενικά θέλουν αφοσίωση και επιμονή, ότι μέχρι και στο περίπτερο για να πας περπατώντας βαριέσαι. Είναι αυτή η μαγική στιγμή που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πει όχι σε μια λαχταριστή μπουγάτσα με άχνη ζάχαρη και κανέλα. Απ’ τη μία σκέφτεσαι, στράφι τόσα χιλιόμετρα που τρέξαμε (ούτε μισό), όσες θερμίδες κάψαμε (ούτε 3) τόσες θα ξαναπάρουμε, απ’ την άλλη όμως είναι σαν να σου μιλάει. Τι να κάνεις κι εσύ, παρατάς το τρέξιμο Πατουλίδου style και καταλήγεις στον κοντινότερο φούρνο λιχούδης απ’ τα στρουμφάκια style. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις· ξεκινάει μ’ ένα χαλαρό τρέξιμο, που, μπορεί να και να καταλήξει σε Ολυμπιακούς αγώνες ή με μια μπουγάτσα στο στόμα.