Εθισμένοι στο μπλοκ

Αναμφισβήτητα, θα ‘ναι πολλές οι φορές που θα ‘χεις δεχτεί ένα διαδικτυακό φλερτ, μέσα απ’ το προφίλ σου στα social media. Ίσως αρχικά να αισθάνθηκες μια αμηχανία αλλά και μια κολακεία, μα όσο αυτό συνεχιζόταν χωρίς εσύ να θες να ακολουθήσεις την επιμονή του άλλου και τις πιέσεις για μία από κοντά συνάντηση, όλο αυτό άρχισε να σου προκαλεί έναν εκνευρισμό.

Τα συνεχή μηνύματα που έσκαγαν κάθε τρεις και λίγο στην οθόνη σου αλλά κι οι αναπάντητες κλήσεις από αγνώστους σε βγάζουν απ’ τα ρούχα σου και σε εξωθούν σε ακραίες αντιδράσεις. Καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που έκανες προφίλ στα social media, ψάχνοντας παράλληλα εναλλακτικούς τρόπους για να αποφύγεις όλο αυτό που σου συμβαίνει.

Είναι αλήθεια ότι σ’ όλους μας έχει συμβεί να δεχτούμε κάποια στιγμή ένα αίτημα φιλίας που κατέληξε να μας ταλαιπωρεί με μηνύματα και κλήσεις του στιλ «Γεια σου, τι κάνεις;». Κι ενώ εσύ δε φημίζεσαι για την κοινωνικότητά σου και δεν απαντάς, ο άλλος βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα για το χαρακτήρα σου, για να ξαναχτυπήσει λίγα λεπτά αργότερα με μήνυμα του στιλ «πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, χαλάρωσε λιγάκι».

Κι αφού λιγάκι γέλασες, λιγάκι τσατίστηκες, τα πράγματα πήραν τη σειρά τους. Θυμήσου μόνο πόσες φορές πάτησες εκείνο του κουμπάκι του αποκλεισμού (που έμοιαζε να γράφει «σωτηρία») σε άτομα που δεν ήξερες καν κι επειδή δε θέλησες να τα γνωρίσεις αποφάσισαν πως έχουν το δικαίωμα να σε ενοχλούν και να σε βρίζουν. Το μπλοκ έμοιαζε να ‘ναι η μόνη λύση. Πολλές φορές όντως δεν το θέλουμε, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να το πατήσουμε, μπας κι ησυχάσουμε.

Είναι ένα απ’ τα κομμάτια του διαδικτυακού παιχνιδιού που δε γίνεται να αγνοήσεις. Δεν είναι, εξάλλου, και λίγες οι φορές που μας βοήθησαν να κρατήσουμε σε απόσταση κάποιους πολύ γνωστούς μας, που κατέληξαν ξένοι. Θα έλεγε κανείς ότι το να μπλοκάρεις μια πρώην σχέση σου ή έναν πρώην φίλο σου με το που χωρίζουν οι δρόμοι σας είναι τουλάχιστον παιδικό κι ανώριμη κίνηση από μέρους σου. Ίσως και να ‘χουν δίκιο, μπορεί όντως να ‘ναι ανώριμο αλλά παράλληλα κι ανακουφιστικό, καθώς σε λυτρώνει η ιδέα πως έστω σε ένα πεδίο της ζωής σου μπορείς να διαγράψεις οριστικά το παρελθόν σου.

Το διαδίκτυο, στην εποχή μας, είναι κομμάτι των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Πολλές επαφές ξεκινούν από ‘κει κι όταν ρίξουν τίτλους τέλους, η αλήθεια είναι πως πολύ συχνά η διαγραφή και το μπλοκ είναι απ’ τα πρώτα πράγματα που κάνουμε. Σαφώς κι από εγωισμό αλλά και σαν μία λύση για να αποφύγουμε εικόνες και πληροφορίες που θα μπορούσαν να μας πληγώσουν.

Κι επειδή η ζωή συνεχίζεται, ακόμη κι αν στο χωρισμό μας φερθήκαμε πολιτισμένα και με ανωτερότητα συντηρήσαμε μια τυπική διαδικτυακή επαφή, όταν μπουν στη ζωή μας νέα πρόσωπα θέλουν να επιβεβαιώσουν πως οι λογαριασμοί μας με το παρελθόν έχουν οριστικά κλείσει. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που οι νυν, άμεσα ή έμμεσα, μας ζητούν ένα μπλοκ στους πρώην ως επιβεβαίωση των συναισθημάτων μας και κάλυψη των ανασφαλειών τους.

Ένα μπλοκ, όμως, δε φτάνει για να ξεχάσεις ούτε αποκλείει όσα έζησες ή όσα ίσως ακόμα να θες να ζήσεις με ένα πρόσωπο. Όλα μέσα απ’ το μυαλό ξεκινούν κι όλα πάνε κι έρχονται με τη ροή του χρόνου. Τόσα μπλοκ κάνουμε καθημερινά στη ζωή μας· σε ανθρώπους, σε τοξικές σχέσεις και καταστάσεις. Ξεμπερδεύουμε όντως μες στην απολυτότητά μας και την επιλογή της απομόνωσης ή απλώς βολευόμαστε σε μια επιφανειακή εύκολη λύση, κρύβοντας την αλήθεια μας πίσω από εικονικά τέλη;