Όποιος λέει πως η φιλία είναι εύκολη, λέει ψέματα. Ζόρικη σχέση που δύσκολα αντέχει κι ακόμα πιο δύσκολο το να βρεις αληθινούς φίλους. Φίλους που να παίζουν θετικό ρόλο στη ζωή σου, ικανούς να σε εξελίσσουν. Να ‘ναι πάντα εκεί όταν τους χρειάζεσαι και να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσά σας.

Η φιλία είναι αξία αναγκαία για έναν άνθρωπο κι είναι αυτή η σχέση που βγάζει καλύτερα απ’ την κάθε άλλη τον αληθινό μας εαυτό στην επιφάνεια. Να σε ξέρουν στο 100% σου, χωρίς μάσκες, άμυνες κι ωραιοποιήσεις και παρ’ όλα αυτά, ή μάλλον για όλα αυτά, να σε επιλέγουν. Γι’ αυτό κι ο θαυμασμός των φίλων μας είναι απ’ τις πιο ωραίες αισθήσεις, γιατί καμαρώνουν για την αλήθεια μας. Γι’ αυτό και μας συγκινεί να ‘μαστε σημαντικοί για ‘κείνους και να μας εκτιμούν τόσο ειλικρινά, ώστε να μας υποστηρίζουν στους άλλους όταν εμείς δε βρισκόμαστε μπροστά.

Τα συναισθήματα στη φιλία επιβάλλεται να ‘ναι αμοιβαία, γι’ αυτό κι είναι τόσο σπουδαία. Γιατί ξέρεις πως το ίδιο θα έκανες κι εσύ αν χρειαζόταν να μιλήσεις σε κάποιον τρίτο για το φιλαράκι σου και τον χαρακτήρα του. Θα έλεγες τα καλύτερα, αν σου ζητούσαν τη γνώμη σου. Έτσι κάνουν κι οι φίλοι, κι ας μην το μάθεις ποτέ, σε στηρίζουν και σε καλύπτουν ακόμα κι όταν κάπου έχεις άδικο, γιατί θέλουν να σε προστατέψουν.

Ξέρεις, οι φίλοι μας μάς αγαπάνε τόσο που δε θέλουν να ξέρουμε ότι κάποιος μιλάει άσχημα ή ειρωνικά για εμάς, όταν δεν είμαστε μπροστά. Πιθανότατα να μη μας το πουν για να μη μας πληγώσουν, για να μη μαραζώσουμε ή θυμώσουμε. Θα μας υπερασπιστούν, όμως, όταν δε θα ‘μαστε εμείς εκεί για να υπερασπιστούμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας, θα τα βάλουν μ’ όσους χρειαστεί και σίγουρα θα τους κάνουν να μετανιώσουν που επέλεξαν να μας προσβάλουν μπροστά στο λάθος πρόσωπο, στο κολλητάρι μας.

Κι αυτό το όμορφο κομμάτι της φιλίας, αυτό το ενδιαφέρον κι η προστατευτικότητα, συναντάται στην καθημερινότητά μας και στη σχέση μας με τους συναδέλφους, όταν εκείνοι μας υπερασπίζονται στη δουλειά κι είναι πάντα απέναντι σ’ όποιον πάει να μας αδικήσει ή θα να πει κάτι άσχημο για μας.

Όταν εσύ δεν είσαι μπροστά, πολλά μπορεί να ειπωθούν απ’ τους άλλους για ‘σένα. Οι φίλοι μας, όμως, με όπλο τη διπλωματία καταφέρνουν πάντα να μαθαίνουν τι γνώμη έχουν σχηματίσει οι άλλοι για μας. Κι όταν ακούσουν κάτι ανακριβές, που μας θίγει, μπαίνουν πάντα μπροστά σαν ασπίδα για να μας προστατέψουν. Είναι εκείνοι που θα πουν «Εσύ δεν τον ξέρεις όσο εγώ και δε σου επιτρέπω να μιλάς έτσι για τον φίλο μου!».

Μπορεί σε μια συνάντηση με κοινούς γνωστούς για καφέ όλα να κυλούν ήρεμα, μέχρι που κάποιος να αποφασίσει να πετάξει μια σπόντα για ‘σένα. Να σε ειρωνευτεί και να σε σχολιάζει συνεχώς και χωρίς λόγο, γιατί προφανώς δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Όταν κάποιος μιλάει πίσω απ’ την πλάτη σου για ‘σένα, ξέρεις ότι υπάρχει ένας λόγος που βρίσκεται πίσω σου. Οι φίλοι σου, όμως, ακόμα κι αν εσύ έχεις κάνει την κουτσουκέλα σου, θα προσπαθήσουν να σε βγάλουν λάδι. Αναγνωρίζουν, βέβαια, τα λάθη και τις αδυναμίες σου κι όταν μείνετε οι δύο σας θα σου την πουν, αν χρειαστεί, όμως θα ‘ναι εκεί για να σε προστατέψουν όταν εσύ δεν είσαι παρών.

Λίγες είναι οι περιπτώσεις που κάποιος μιλάει για εσένα χωρίς εσένα και δεν υπάρχει κάποιος να σε υπερασπιστεί. Πώς γίνεται αυτό; Γιατί ο σκοπός όσων μας διαβάλλουν είναι να φτάσουν τα λόγια τους στ’ αφτιά μας, να καταφέρουν να μας ρίξουν με την άσχημη κριτική τους. Γι’ αυτό κι επιλέγουν να μιλήσουν για μας μπροστά στα φιλαράκια μας, γιατί ξέρουν πως θα μας τα μεταφέρουμε. Ατυχούν, όμως. Γιατί οι φίλοι μάς υπερασπίζονται και τους βάζουν στη θέση τους, συνήθως, χωρίς καν να γνωρίζουμε ότι κάποιος εκεί έξω έχει μιλήσει άσχημα για μας.

Άλλωστε, οι φίλοι είναι σαν τα ήσυχα ρυάκια. Ήσυχα, μέχρι ν’ αγριέψουν τα νερά και να τα παρασύρουν όλα στο πέρασμά τους.

Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη