Η μαγεία του ραδιοφώνου

Η επικοινωνία είναι βασικό κριτήριο στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην εποχή μας όλα εξελίσσονται με αλματώδεις ρυθμούς. Τα social media έχουν αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα κι επικοινωνούν μεταξύ τους.

Τώρα πλέον ζούμε την εποχή του facebook και του instagram, όπου με μια ανάρτηση ο ένας στον τοίχο του άλλου ή με ένα story, μπορείς να του περάσεις το μήνυμα ότι τον αγαπάς ή ότι σου τελείωσε. Κάποτε, όμως, στη δική μου εποχή τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι για να περάσεις τέτοιου είδους μηνύματα με τη μαγεία που σου έδιναν οι αφιερώσεις στο ραδιόφωνο.

Ναι, αυτές οι αφιερώσεις αγάπης, ακόμα και χωρισμού, όταν ο Γιάννης αφιέρωσε στη Βάσω για πρώτη φορά το «πόσο ωραία μάτια έχεις, πόσο ωραία με κοιτάς». Τότε που περίμενες κολλημένος στα ακουστικά του κινητού σου ή τα ηχεία απ’ το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου σου για ν’ ακούσεις αν θα σου αφιερώσει ένα τραγούδι η αγαπημένη σου και να γεμίσεις συναισθήματα.

Ήταν μια εποχή που ο ραδιοφωνικός παραγωγός δεν έπαιζε έτοιμες playlists. Δεν είχε κάτι στημένο κι όσο έτοιμο δεν ήταν, τόσο πιο τέλειο έβγαινε το συνολικό αποτέλεσμα. Τότε που για πρώτη φορά άκουσες μια φωνή και δε φανταζόσουν πώς μπορεί να είναι αυτός ο άνθρωπος –κι ίσως να τον ερωτευόσουν λίγο απ’ τη χροιά του– και κάθε μέρα που περνούσε προσπαθούσες να μη χάνεις καμία εκπομπή του.

Το ραδιόφωνο για πολλούς ανθρώπους είναι ένας τρόπος έκφρασης κι είναι πραγματικά ευλογημένοι όσοι κάνουν τη δουλειά του ραδιοφωνικού παραγωγού. Ανάμεσα σ’ αυτούς κάπου βρίσκομαι κι εγώ.

Δεν υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση απ’ το να ξυπνάς μεσημέρι Σαββάτου, να ετοιμάζεσαι για να πας να κάνεις τη ραδιοφωνική σου εκπομπή. Είναι μια ιεροτελεστία που όμοιά της δε θα βρεις πουθενά. Αυτό το μοναδικό συναίσθημα όταν κάθεσαι στην καρέκλα του παραγωγού κι εκείνο το άγχος κάθε φορά αν θα προλάβεις τον χρόνο που τρέχει κι αν θα μπορέσεις να ικανοποιήσεις όλες τις απαιτήσεις των ακροατών σου.

Να βρεις το κατάλληλο θέμα συζήτησης, ν’ ανατρέξεις στο παρελθόν και σε διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις και να τα σχολιάζεις με το κοινό σου. Είναι μαγεία το ραδιόφωνο κι ίσως είναι το πιο αγαπημένο μέσο έκφρασης των ανθρώπων, γιατί μιλάει κατευθείαν στην ψυχή τους. Μιλάει για όλα αυτά που μας πονάνε, σατιρίζει την επικαιρότητα και μας δημιουργεί ταύτιση σε όλα τα επίπεδά του.

Κι αυτός ο αφανής ήρωας που έχει τον ρόλο του ραδιοφωνικού παραγωγού, που γίνεται ένα με το κοινό του, που δε διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα του και να συνομιλήσει με τους ακροατές του για όλα και ν’ ανταλλάξει μαζί τους μηνύματα με emoji κι εικόνες, είναι εκείνος ο άνθρωπος που φαίνεται ότι αγαπάει αυτό που κάνει. Μεταδίδει τόσο εύστοχα τα περίεργα της εβδομάδας που μας πέρασε, επιλέγει αγαπημένες μουσικές απ’ το χθες και το σήμερα, αφιερώνει στα αγαπημένα του πρόσωπα κομμάτια (γιατί δεν ξεχνάει τους φίλους του) κι απ’ τη δύναμη που του δίνει αυτό το μέσο ερωτεύεται. Με τη δύναμη της μουσικής παθιάζεται και το κάνει καλά. Ξέρει πως το κάνει καλά.

Είναι αυτή η μοναδική σχέση με τον κόσμο που τον βοηθά να συνεχίσει ν’ αγαπάει αυτό που κάνει μαζί μ’ αυτήν τη μαγική αίσθηση απ’ το κόκκινο κουμπάκι που, όταν ανάψει, μέσα του νιώθει ολοκληρωτικά γεμάτος και τα ξεχνάει όλα. Ο χρόνος της καθημερινότητάς του που είναι φορτωμένος από άγχος και στρες σταματάει κι ένας άλλος χρόνος σε μια άλλη εποχή έχει ξεκινήσει ήδη και κάνει το δικό του ταξίδι πίσω απ’ το μικρόφωνο και την κονσόλα που γράφουν τη δική τους ιστορία για έναν άνθρωπο που για πολλούς από μας αποτελεί την ψυχοθεραπεία μας. Απ’ τις μουσικές επιλογές του μέχρι το θέμα συζήτησης των εκπομπών του που ταυτίζουν το κοινό, που τον ακολουθεί σε κάθε βήμα του.

Εμείς οι γεννημένοι του ’90 έχουμε να θυμόμαστε αυτήν την όμορφη εποχή του ραδιοφώνου όπως το τραγούδι σε σύνθεση του Γιάννη Κάραλη  «ράδιο, ράδιο, ράδιο αγάπη μου σε ευχαριστώ για όλα, γι’ αυτά που ζήσαμε παλιά μα πιο πολύ για τώρα».