Κολλημένοι στην κίνηση ας ξεκολλήσουμε απ’ τη μίρλα

Άλλη μια μέρα που η πόλη κινείται στους δικούς της φρενήρεις ρυθμούς κι εγώ ξεκινάω να πάω στη δουλειά μου με λιγοστή όρεξη, ένα μισόκλειστο μάτι και χωρίς να έχω πιει μια τζούρα καφέ. Δύσκολα τα πράγματα, το καταλαβαίνεις, έτσι; Λίγο το πρωινό που δεν πρόλαβα να φάω, λίγο που έφυγα βιαστικά απ’ το σπίτι ξεχνώντας για μία ακόμη φορά τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου, γυρνώντας αναγκαστικά πίσω για να τα πάρω κι, ως διά μαγείας, ένιωσα πως έχασα μια ολόκληρη αιωνιότητα απ’ τη ζωή μου.

Μπαίνω στο αμάξι, και τώρα αρχίζουν τα ζόρικα. Προχωράω στη διαδρομή μου για το γραφείο και σκέφτομαι τι κίνηση θα συναντήσω πάλι στους δρόμους. Θεέ μου, δεν υπάρχει πιο εφιαλτικό πράγμα απ’ το να ‘σαι κολλημένος σ’ ένα φανάρι, με τόσο κόσμο μπροστά και πίσω σου, να κορνάρει σαν τρελός να προχωρήσεις και να μην μπορείς να κάνεις ούτε ένα βήμα. «Και πού να πάω;» σκέφτεσαι. Να διατάξω το αμάξι μου να πετάξει σαν το Χάρι Πότερ, καλή ώρα, για να ικανοποιηθούν όλοι οι οδηγοί, λες και τρέχουμε στο Ράλι Ακρόπολης; Πρέπει κάπως να το ρυθμίσουμε το πράγμα. Πόσα μπορούμε να κάνουμε κολλημένοι στο φανάρι και στην κίνηση;

Αν κάτσω να σκεφτώ μου έρχονται πέντε, δέκα πράγματα ήδη στο μυαλό μου. Ένα απ’ αυτά είναι να παραμείνουμε χαλαροί και να το διασκεδάσουμε. Θα μου πεις κι εσύ, με τη σειρά σου, πώς να διασκεδάσω το γεγονός ότι για ένα ακόμη πρωινό θ’ αργήσω στη δουλειά; Ούτε ο πρώτος είσαι, ούτε κι ο τελευταίος, εξάλλου δεν εξαρτάται από ‘σένα, κι αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το.

Μαζί με την αφεντιά σου θα καθυστερήσουν κι άλλοι πενήντα, αρκεί να μην κάνεις σύστημα την αργοπορία βέβαια κι ύστερα τα ρίχνεις τάχα στην κίνηση κι όχι στο ότι δεν ξεκίνησες ένα τέταρτο νωρίτερα, γιατί δε θα ‘μαστε εδώ να επιβραβεύσουμε την ασυνέπεια. Κι, άντε, εμείς σου δίνουμε άλλοθι, ο εργοδότης σου; Για την ώρα, όμως, κι αφού δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω για να βάλεις ξυπνητήρι μισή ώρα νωρίτερα, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και βάζεις τέρμα το αγαπημένο σου τραγούδι, εκείνο που σου φτιάχνει τη διάθεση. Δε θέλει και πολύ για να ξεκινήσεις να χορεύεις μόνος μέσα στο αμάξι σου, σαν να γυρίζεις το δική σου εκδοχή για βίντεο κλιπ.

Εναλλακτικά, μπορείς νοητά έστω (αν δε σου βρίσκεται χαρτί και στιλό) να αρχίσεις να οργανώνεις τη μέρα σου, φτιάχνοντας ένα σχεδιάγραμμα σχετικά με το πώς θα κινηθείς για να εκμεταλλευτείς στο έπακρο το εικοσιτετράωρό σου. Ίσως να ‘ναι και καλή στιγμή για να πάρεις μια απόφαση, κι ας είναι αυτή έστω ένας απογευματινός καφές με το κολλητάρι.

Κι αφού βγάλεις το πρόγραμμά σου, ρίχνεις ένα βλέφαρο τριγύρω. Τόσοι οδηγοί κυκλοφορούν στους δρόμους καθημερινά και μάλιστα τα διπλανά αμάξια, πολλές φορές, κρύβουν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις. Μπορεί να τύχει μέχρι και να φλερτάρεις όσο περιμένετε κι οι δύο στο φανάρι. Η γλώσσα του σώματος μαρτυράει πολλά και δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να προκύψει απ’ το πουθενά. Λίγο η κουβέντα, λίγο τ’ αμήχανα χαμόγελα, οι παιχνιδιάρικες ματιές, το πράγμα πάει από μόνο του. Κανονίζετε επί τόπου σημείο κι ώρα συνάντησης, ή έστω ανταλλάσσετε social.

Αν τώρα ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που έφυγαν κυριολεκτικά τελευταία στιγμή, χωρίς να προλάβουν να ετοιμαστούν, μπορείς να καλλωπιστείς μες στο αμάξι σου. Γιατί όχι; Εντάξει, μπορεί να μη βολεύει να ντυθείς ή να πλύνεις δόντια, αλλά άνετα μπορείς να βαφτείς όσο δεν κινείται τίποτα ή να βάλεις λίγο τζελ στο μαλλί. Ας περιοριστούμε σε βασικές κινήσεις, βέβαια, μην περιμένεις να πετύχεις το eyeliner με τους πισινούς να κορνάρουν και, σίγουρα, μη δοκιμάσεις να ξυριστείς.

Μπορεί να το αγαπάμε το δράμα και να γινόμαστε κάπως υπερβολικοί, με το να γκρινιάζουμε και να βλαστημάμε την ώρα και τη στιγμή που βρεθήκαμε κολλημένοι στην κίνηση, κάπου, σε κάποια λεωφόρο, να μας τρώει συνεχώς το άγχος μήπως κι αργήσουμε στη δουλειά μας και μας επιπλήξουν, όμως είναι στο χέρι μας να βρίσκουμε κάτι καλό κι ένα λόγο για να χαιρόμαστε με καθετί που μας συμβαίνει, ψάχνοντας τη θετική πλευρά του.

Ας το δούμε σαν μια δοκιμασία για να βελτιώσουμε την υπομονή μας κι όχι ευκαιρία να μάθουμε καινούργια καντήλια.