Η καλοκαιρινή άδεια είναι η μεγαλύτερη αιτία ανυπομονησίας για ένα ολόκληρο έτος κι εκείνη η εποχή που ο καιρός βαράει σαραντάρι στη θερμοκρασία και θέλεις να φύγεις τρέχοντας -μακριά από όλους κι απ’ όλα-, για να ηρεμήσεις και να τα βρεις με τον εαυτό σου. Μέσα σ’ όλη τη βαβούρα των διακοπών, το βασικότερο όλων είναι η βαλίτσα παιδιά. Αυτή η βαλίτσα που δε λέει να κλείσει και δεν ξέρεις τι απ’ όλα να πάρεις μαζί σου στις διακοπές κι έχει φρακάρει κι αυτή απ’ τα πολλά ταξίδια.
Ξεκινάς λοιπόν, να χώνεις στη βαλίτσα σου ρούχα, πράγματα, είδη πρώτης ανάγκης, βιβλία, φορτιστές, powerbanks και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Σε πολλούς μπορεί να φαίνεται υπερβολικό να φτιάχνεις τη βαλίτσα σου μια εβδομάδα πριν, αλλά εγώ σε καταλαβαίνω, είναι αυτή η ανυπομονησία να την κάνεις απ’ το κλεινόν άστυ, το συντομότερο δυνατόν. Παράλληλα σου τα σκάει και το αίσθημα του shopaholic και ξεκινάς να οργώνεις τα μαγαζιά. Συνειδητοποιείς ότι έχεις ψωνίσει περισσότερα πράγματα απ’ όσα μπορεί ν’ αντέξει μια βαλίτσα και λες από μέσα σου: «Ε, δεν πειράζει μωρέ, ας πάρω και δεύτερη, στην πλάτη μου θα τις κουβαλάω;».
Να μη σας τα πολυλογώ, στη δική μου περίπτωση δεν έκλεισε καμιά βαλίτσα απ’ τις δύο. Μόνο όταν έβαλα ένα άτομο να κάτσει επάνω, έκλεισαν. Όταν όμως έχεις το διαρκές αίσθημα του πώς να ξεφύγεις μακριά απ’ όλους και απ’ όλα, μετά από μια τόσο κουραστική σεζόν -ούτε πρώτης κλάσης τηλεπερσόνα να ήμουν-, το ίδιο συναίσθημα είναι κι η ανυπομονησία του να κλείσεις τα πάντα. Κακές διαπροσωπικές σχέσεις, εκκρεμότητες, υπερβολική δουλειά, πίεση και όλα αυτά μαζί. Το ερώτημα όμως που πάντα θα με βασανίζει είναι: «Στις διακοπές μας, ηρεμούμε πραγματικά όσο θα θέλαμε;»
Δεν ξέρω πώς ηρεμεί ένας άνθρωπος, όταν ανεβάζει αδιάκοπα stories στα Social Media, καθ’ όλη τη διάρκεια των διακοπών του, αλλά μερικοί άνθρωποι το καταφέρνουν. Εγώ πάντως όχι, κι η αλήθεια είναι ότι το κάνω συχνά. Εκθέτω την προσωπική μου ζωή, χωρίς έλεος. Αλλά τα τελευταία χρόνια, κατάλαβα ότι το νόημα των διακοπών είναι διαφορετικό. Να ξεκουραστούμε, ψυχικά και σωματικά. Εντάξει βρε παιδί μου και τα stories σου ν’ ανεβάσεις και τα φαγητά σου εννοείται, ν’ ανοίγει και η όρεξη των άλλων, αλλά με μέτρο. Μια άδεια έχεις κι εσύ βρε αδερφέ, να τη ζήσεις όπως θέλεις.
Φέτος όμως ήταν μια χρονιά, που εγώ επέλεξα να κλείσω κινητά και να είμαι διαθέσιμος, όποτε το επιθυμώ εγώ. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει ότι άφησα τους followers μου παραπονεμένους, αλλά ήταν μια λύση για να ηρεμήσω, γιατί η πραγματική ηρεμία δε μεταφράζεται σε internet, GBs και stories, κι η αλήθεια είναι ότι αυτό το καλοκαίρι ήταν λίγο διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα. Μεγαλώνουμε και μαζί μας μεγαλώνει και η κούραση, κι οι αντοχές δεν είναι ίδιες για όλους μας.
Στο τέλος όμως και τις βαλίτσες μας καταφέραμε να κλείσουμε και τις διακοπές μας να κάνουμε ξέγνοιαστοι. Και αυτή η βαλίτσα ήταν που τελικά πήρε μαζί της όλη την ανυπομονησία ενός ολόκληρου έτους για διακοπές, μαζί με μια λαχτάρα ν’ ανακαλύψουμε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί και πλήρεις καθημερινά. Κι αυτό δε στο προσφέρουν τα social media, αλλά τ’ απλά καθημερινά πράγματα που δίνουν ουσία στη ζωή μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
