Να ‘σαι ο μόνος ξεμέθυστος σε μια παρέα μεθυσμένων

Άλλο ένα βράδυ που ‘χεις κανονίσει έξοδο με τους φίλους σου. Αν μείνεις σπίτι, η κλεισούρα δε θα σε κάνει να ξεχαστείς κι η αλήθεια είναι ότι και το πολύ netflix κουράζει. Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό σου, όσο ετοιμάζεσαι, είναι ότι πάλι εσύ θα ‘σαι αυτός που θα σώσει την κατάσταση, όταν η παρέα σου θα ‘χει χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον απ’ το μεθύσι.

Κάτι τέτοιες βραδιές σιχτιρίζεις που ‘χεις δίπλωμα αυτοκινήτου, καθώς θα ‘χεις βρεθεί κι εσύ πολλές φορές στη θέση του σοφέρ, προκειμένου να μεταφέρεις με ασφάλεια τους φίλους σου, που ‘χουν γίνει ζάντα απ’ το αλκοόλ. Ακόμα κι αν είχαν έρθει κι εκείνοι με αυτοκίνητο, δε θα τους άφηνες να οδηγήσουν σε τέτοιο χάλι, άσε που ξεχνάνε κι οι ίδιοι πού έχουν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους. Εσύ το αμάξι σου δεν το χάνεις ποτέ, αλλά τους φίλους σου μπορεί και να τους ψάχνεις για να τους βρεις σε καμιά γωνιά να τραγουδάνε ή ακόμα καλύτερα σ’ ένα δρόμο να κάνουν ερωτική εξομολόγηση σε στύλο της ΔΕΗ.

Πριν φτάσετε, όμως, εκεί, ξεκινήσατε για ένα χαλαρό ποτό. Μόνο που μόνο εσύ έμεινες στο ένα, είτε γιατί ακριβώς οδηγείς, είτε γιατί έχεις πρωινό ξύπνημα την επόμενη, είτε γιατί γενικά δεν το σηκώνεις ή δεν το γουστάρεις. Νηφάλιος, λοιπόν, ενώ οι υπόλοιποι έχουν κατεβάσει ολόκληρη την κάβα. Κι ενώ το κέφι έχει ανάψει στο μαγαζί που βρίσκεστε, κάτι απ’ το ‘90s έρχεται για να ταράξει κι άλλο τα νερά της παρέας. Ο ένας χορεύει salsa κι ο άλλος ζει σε παράνοια, κινούνται όλοι εντελώς εκτός ρυθμού κι εσύ τα βλέπεις όλα αυτά και λες από μέσα σου «τι αμαρτίες πληρώνω;», λίγο μετά, όμως, αναθεωρείς και ξεκινάς να το διασκεδάζεις κιόλας.

Παίρνεις το κινητό στα χέρια σου και ξεκινάς να τραβάς φωτογραφίες και βιντεάκια, προκειμένου να τους εκβιάζεις για μια ζωή, γιατί τι σόι κολλητοί είστε; Κρατάς καλά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα, λοιπόν, γιατί όλο και κάπου θα σου χρειαστούν. Πότε για να τους θυμίζεις τι έκαναν εκείνο το βράδυ, όταν σου παριστάνουν τους σοβαρούς και μετρημένους, και πότε απλά για να θυμάστε τα παλιά και να γελάτε μαζί.

Τελικά, δεν είναι και τόσο ξενέρωτο να ‘σαι ο μόνος ξεμέθυστος σε μια παρέα μεθυσμένων, γιατί όπως και να το κάνουμε είσαι θεατής σε μια πριβέ παράσταση, μάλλον προς επιθεώρηση τείνει, βέβαια, με τις γελοιότητες που κάνουν. Παρατηρείς τα πάντα και γελάς με την καρδιά σου. Σαφώς και τους κοροϊδεύεις, κι εκείνοι το ίδιο θα έκαναν στη θέση σου. Τους βλέπεις να χορεύουν, να τραγουδάνε, να φλερτάρουν και να τα κάνουν όλα άχαρα, κι είσαι σχεδόν βέβαιος πως όταν θα τους τα περιγράφεις στον αυριανό καφέ, δε θα πιστεύουν λέξη -γι’ αυτό και τα ντοκουμέντα. Ίσως να βλέπεις και τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτούς, αφού οι φίλοι είναι ο καθρέφτης σου κι όταν πίνεις, κάνεις κι εσύ τα ίδια -και χειρότερα ίσως.

Γίνεσαι, προφανώς, και λίγο κηδεμόνας τους. Τους προσέχεις, αφού τους αγαπάς και σ’ αυτήν την κατάσταση δεν τους εμπιστεύεσαι για τίποτα. Ξέρεις τι πάει να πει να ξεχνά το φιλαράκι σου τα κλειδιά στο περίπτερο που πήγε για τσίχλες και να του φωνάζει ο περιπτεράς «Ε, φιλαράκι, ξέχασες τα κλειδιά σου» κι εκείνο μες στην τρελή χαρά ν’ απαντάει «Εγώ δεν έχω κλειδιά, έχω μονάχα μια καρδιά που ξέρει μόνο ν’ αγαπά»; Τελικά, ως άλλος από μηχανής θεός καταφθάνεις και σώζεις την κατάσταση για μια ακόμη φορά, δικαιολογώντας τον και δίνοντάς του άλλοθι. «Συγχωρέστε τον, έχει πιει, θα πάρω εγώ τα κλειδιά». Εννοείται πως όχι μόνο δε θα ντραπεί, αλλά θα σου φωνάζει κιόλας να χορέψετε στη μέση του δρόμου. Χρεώνεσαι τα ρεζιλίκια τους αλλά χαλάλι τους.

Όλοι έχουμε στις αναμνήσεις μας κάτι τέτοιες γελοίες βραδιές, που ακόμα κι αν λίγο μας άγχωσαν και μας ταλαιπώρησαν, αποτελούν έναν καλό λόγο για να σκάει το χειλάκι μας στη θύμησή τους. Τα αγαπάμε τα φιλαράκια μας κι όταν μεθάνε και κάνουν σαν παιδιά, κάνοντας και μας να σκάμε στα γέλια, τα αγαπάμε ένα τσικ παραπάνω.

Άλλωστε, οι μεγαλύτερες αλήθειες ειπώθηκαν όταν ήπιαμε όλο το Βόσπορο. Κανείς δε φιλοσόφησε ξεμέθυστος -διασκέδασε, όμως, με τα μεθυσμένα μούτρα των υπολοίπων.