Μόλις έχεις γυρίσει απ’ τη βόλτα με τους φίλους σου και ξαφνικά βρίσκεις στο κινητό σου κλήσεις και μηνύματα απ’ τους γονείς σου. Μέσα σε μια στιγμή πανικοβάλλεσαι κι αναρωτιέσαι πόσο σοβαρό είναι αυτό που θέλουν να σου πουν κι αξίζει δεκαπέντε αναπάντητες κλήσεις και άλλα τόσα μηνύματα.
Αφού τελικά καταφέρνεις να επικοινωνήσεις μαζί τους, αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, καθώς θέλουν να επισκεφτούν το εργένικο σπίτι σου και να φάτε όλοι μαζί, μιας και την τελευταία φορά που καταφέρατε να βρεθείτε, το κλίμα δεν ήταν τόσο φιλικό όσο περίμενες και θέλουν να επανορθώσουν. Είναι δύσκολο να είσαι εργένης κι ακόμη πιο δύσκολο να είσαι φοιτητής-εργένης. Οι εργένηδες είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και ζούμε πολύ απλά στον προσωπικό μας χώρο. Ξέρεις πόσες φορές έχουμε αφήσει τα πιάτα στο νεροχύτη περισσότερο από ένα βράδυ, κουτιά από πίτσες πάνω στο τραπέζι, ένα γραφείο ακατάστατο κι ένα δωμάτιο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λες κι έχει πέσει βόμβα; Άπειρες.
Αν μπορούσες να περιγράψεις την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι σου όλα αυτά τα χρόνια, μια λέξη μόνο θα μπορούσε να σκιαγραφήσει την εργένικη ζωή σου· Χιροσίμα. Είναι η κατάσταση κάθε εργένικου σπιτιού με εξαίρεση αυτών, που, πιάνει λίγο το χεράκι τους και ξεσκονίζουν κανένα τραπέζι ή τζάμι. Απλά τα πράγματα. Η άποψη των γονιών μας είναι πάντα υπολογίσιμη κι αυτό πολλές φορές μας εγκλωβίζει μ’ αποτέλεσμα να μην μπορούμε να λειτουργήσουμε όπως θέλουμε εμείς στον προσωπικό μας χώρο.
Είναι αυτή η φάση που μας βρίσκει εκτός τόπου και χρόνου και προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Τι θα σκεφτόταν η μανούλα αν έβλεπε κουτιά από πίτσες πάνω στο τραπέζι κι έναν νεροχύτη με μια στοίβα πιάτα σε ύψος όσο ο Ταΰγετος; Η πρώτη φράση που ίσως άκουγε κάποιος θα ήταν «Έτσι σε μεγάλωσα εγώ; Εσύ μάζευες το δωμάτιό σου, τι έπαθες ξαφνικά;» και κάπου εκεί θ’ αρχίσεις ν’ αναρωτιέσαι γιατί να τα περνάς όλα εσύ.
Το μόνο που πρέπει αυτή τη στιγμή να θυμάσαι είναι ότι έχεις λίγες ώρες μπροστά σου για να κάνεις το σπίτι σου να λάμπει και να εξαφανίσεις όλα τα σημάδια της εργένικης ζωής σου. Τέρμα τα κουτιά από πίτσες κι οι στοίβες με τα πιάτα, θα πρέπει να εξαφανιστούν όλα ως δια μαγείας. Αν ήσουν ο Χάρι Πότερ και μπορούσες να διατάξεις με το μαγικό σου ραβδί να μπουν όλα σε μια τάξη στη στιγμή, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα, όμως εδώ χρειάζονται δραστικά μέτρα.
Μια λέξη μόνο σου έρχεται στο μυαλό· φίλοι. Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται πολλές φορές ως από μηχανής Θεοί και σε βγάζουν απ’ τη δύσκολη θέση. Στο άκουσμα και μόνο ότι θα αριβάρουν οι δικοί σου, στήνουν ολόκληρη επιχείρηση προκειμένου να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της εργένικης ζωής σου για να έρθουν και να τα βρουν όλα όπως πρέπει. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γίνει είναι σωστός συντονισμός. Να εξαφανιστούν από παντού όλα τα σημάδια που αποδεικνύουν ότι είσαι άτακτος κι ακατάστατος. Θα πρέπει επίσης να ελέγξεις μην τυχόν κι έχει ξεμείνει κανένα εσώρουχο του συντρόφου σου και βρεθείς στη δύσκολη θέση να μην ξέρεις τι να τους πεις και πώς να τους το φέρεις.
Οι φίλοι καταφθάνουν με ρυθμούς αστραπής, σαν να κάνεις για πρώτη φορά μετακόμιση, με τη μόνη διαφορά ότι ο λόγος εδώ είναι η καθαριότητα ενός εργένικου σπιτιού. Γιατί -όπως λένε- η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά (και δίκιο έχουν), κι αν μιλάμε για την περίπτωση των γονιών μας, τότε αποκτά άλλη διάσταση το θέμα. Κανένας γονιός δε θα ήθελε το καμάρι του να μη μαζεύει το κρεβάτι του και κατ’ επέκταση το σπίτι του, να μην πετάει τα πράγματα που έχουν χαλάσει απ’ το ψυγείο και γενικά να είναι ακατάστατος.
Αν τείνεις προς την ακαταστασία να θυμάσαι ότι οι γονείς θέλουν να βλέπουν το σπίτι του παιδιού τους να λάμπει από καθαριότητα, γι’ αυτό αν είσαι τσαπατσούλης, μπορείς να το αλλάξεις και να δώσεις στους δικούς σου την καλύτερη εντύπωση! Οι φίλοι σου σίγουρα θα σε βοηθήσουν, καθώς κι εσύ το ίδιο θα έκανες αν ήταν στη θέση σου.
Ο χρόνος περνάει, πρέπει να βιαστούμε!
Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
