Οι μεγάλες φωνές γεννιούνται στα καραόκε

Η μεγάλη στιγμή που πάντα περιμένει κάποιος, αργά ή γρήγορα, φτάνει ανάλογα με το χρόνο που αφιερώνουμε καθημερινά σε καινούργια πράγματα στη ζωή μας. Κάποιοι έχουν γεννηθεί για να έχουν ένα κοινό να τους ακολουθεί πιστά, να τους  χειροκροτεί, να τους υποστηρίζει και να τους κάνει να νιώθουν μοναδικοί όταν βρίσκονται στη σκηνή. Πάντα αυτό επιζητούσαν κι έτσι ένα βράδυ απ’ το πουθενά κατάφεραν αυτό που άλλοι προσπαθούσαν για καιρό. Οι άνθρωποι, άλλωστε, διακρίνονται για τα ταλέντα τους κι ίσως αυτή να είναι η απόδειξη ότι υπάρχει ελπίδα στον κόσμο.

Όλοι μας έχουμε ένα χόμπι στην καρδιά μας για να περνάμε τα θλιβερά απογεύματά μας και θα καταλάβεις τι εννοώ όταν σου πω ότι εγώ είχα αρκετά ψυχολογικά στη ζωή μου από μικρός –όχι ότι αυτό σταμάτησε και ποτέ–, αλλά ο καιρός κι οι φίλοι μαζί μ’ ένα υγιές περιβάλλον μ’ έκαναν να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα αφήσει στον πάγο για καιρό. Από μικρό παιδί μου άρεσε να τραγουδάω και να με αποθεώνουν· θαρρείς πως ξυπνούσα κι η πρώτη μου σκέψη ήταν ν’ αρπάξω τη βούρτσα απ’ τον καθρέπτη, την οποία πάντα την κρατούσα σαν ένα μικρόφωνο κι έκανα τον τραγουδιστή. Τα λούτρινά μου αρκουδάκια ήταν το κοινό μου κι αυτό με αποθέωνε πάντα. Ο καιρός πέρασε, μα οι αναμνήσεις και τα απωθημένα έμειναν.

Η αλήθεια είναι πως γενικά ως μουσικός έχω την τάση να είμαι επιλεκτικός όσον αφορά τη μουσική που επιλέγω ν’ ακούω στις χαρές, αλλά και στα ζόρια μου. Ένας τρόπος για να διασκεδάσω είναι φυσικά τα καραόκε πάρτι· εκεί που μπορείς να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου και μπορείς να τραβάς και τους φίλους σου προκειμένου να διασκεδάσουν είτε μ’ εσένα, είτε με τους άλλους ανθρώπους που τραγουδούν, είτε και με τους εαυτούς τους αν το επιχειρήσουν κι εκείνοι.

Το πάρτι ξεκινάει και τα μικρόφωνα ζεσταίνονται· ο DJ κάνει την έναρξη του πάρτι κι εσύ είσαι έτοιμος να πάρεις το μικρόφωνο. Φωνές για όλα τα γούστα και για όλα τα μεγέθη συναντιούνται σ’ αυτό το μοναδικό πάρτι. Άλλοι προτιμούν το βαρύ λαϊκό τραγούδι κι άλλοι jazz.

Κάποια στιγμή θα καταλάβεις πως ο άνθρωπος που έχει το καραόκε στο αίμα του –και το ψώνιο του τραγουδιστή επίσης– δεν αφήνει ούτε για μία στιγμή το μικρόφωνο απ’ τα χέρια του. Οι επιλογές στις λίστες για να τραγουδήσει κάποιος είναι άπειρες κι έχει την ευχέρεια να αποφασίσει ο ίδιος ποιο τραγούδι θα εκτελέσει -στα δέκα μέτρα.

Μέσα στις πολλές παραφωνίες, είναι όμως κι αυτές οι φωνές που ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, σε αφήνουν κυριολεκτικά άφωνο. Φωνές που δεν είχαν τη τύχη να εξελιχθούν και κάποιος να τους δώσει την ευκαιρία ν’ ακουστούν· και ξαφνικά τους βλέπεις να παίρνουν το μικρόφωνο και να σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό απ’ την ερμηνεία τους.

Είναι απ’ τις ελάχιστες φορές που σ’ ένα καραόκε πάρτι μπορείς ν’ ανακαλύψεις την απόλυτη φωνάρα. Να ταυτιστείς μαζί της, να χαρείς και να δακρύσεις με μια φωνή που αποπνέει μια σιγουριά που όμοιά της δεν έχεις ξανασυναντήσει. Μια φωνή απ’ το πουθενά σου δίνει την αίσθηση πως κι αυτός ο χώρος είναι τόσο άδικος, αφού τόσα ταλέντα χαραμίζονται στην αφάνεια.

Βλέπεις, στην κορυφή δε φτάνουν πάντα όσοι αξίζουν, είναι ένα κράμα γνωριμιών, συγκυριών, εικόνας και κάτι από ταλέντο· ενώ άλλοι με ένα σπάνιο να χάρισμα να καταπίνονται μέχρι ένα καραόκε πάρτι ίσως να γίνει η ευκαιρία τους. Να σε εντυπωσιάσουν και να σου αποδείξουν πως οι καλύτερες φωνές γεννιούνται, καμιά φορά, μέσα απ’ τα καραόκε πάρτι.

Αρκεί μία στιγμή για να αναδείξεις το ταλέντο σου και να αποκτήσεις το κοινό σου. Και πού ξέρεις; Ίσως κάποτε αυτοί που συνάντησες στα καραόκε και θαύμασες ή εκείνος ο μουσικός του δρόμου, που άκουσες στην Ερμού, να φτάσουν εκεί που πραγματικά ανήκουν, στην κορυφή!