Οι μέρες χωρίς ξυπνητήρι είναι οι καλύτερες

Ύπνος. Μία από τις σημαντικότερες απολαύσεις της ζωής μας. Είναι αυτό το αγαθό που όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ θα εκτιμάμε και είναι μια επιτακτική ανάγκη του οργανισμού μας. Φυσικά, κάνει καλό στην υγεία σου και δεν πρέπει να λείπει από το πρόγραμμά σου. Φήμες λένε πως, όσο περισσότερο κοιμάσαι τόσο καλύτερα νιώθεις για να ξεκινήσεις την μέρα σου.

Άλλοι πάλι ξυπνούν με πονοκεφάλους κι είναι λες και τους έχεις δώσει «τσεκουριά» στο κεφάλι και δεν μπορούν ούτε να κουνηθούν. Εξαρτάται βέβαια τον άνθρωπο, γιατί, πολλοί αν τους αφήσεις για λίγο σε αδράνεια, μπορούν, ανά πάσα στιγμή να κοιμηθούν οπουδήποτε. Όπως ο Χουζούρης απ’ τα στρουμφάκια ένα πράγμα.

Είναι κι αυτές οι μέρες όμως που θέλεις να κοιμηθείς λιγάκι παραπάνω, που το ζώδιό σου δεν ξέρεις αν θα έχει ανάδρομο Ερμή και πώς θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση. Οπότε, το ρίχνεις στον ύπνο για να μην αποκτήσεις νεύρα αν δεν έχεις φυσικά να πας στη δουλειά σου ή στο γραφείο ή έστω σ’ ένα δημόσιο οργανισμό. Εκεί να δεις νεύρα. Τσατάλια.

Είναι αυτές οι μέρες, που ο ενοχλητικός ήχος κάνει το ξυπνητήρι σου να σταματάει. Και κάπου εκεί, το προηγούμενο βράδυ σιγοψιθυρίζεις «Thanks God, επιτέλους μια μέρα χωρίς πρωινό ξύπνημα». Το πόσο χαίρομαι όταν έρχονται αυτές οι μέρες δεν μπορώ να στο περιγράψω! Είναι όλες αυτές οι στιγμές που θέλω να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι μου και να αδράξω τη μέρα στις 15:00 το μεσημέρι, για παράδειγμα. Ναι, γιατί μπορώ. Κι εσύ μπορείς. Γιατί κουράζεσαι όλη την εβδομάδα που μπορεί να δουλεύεις ακατάπαυστα.

Γενικά, θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν να κοιμούνται όσες ώρες θέλουν την ημέρα. Όχι μόνο τους θαυμάζω, αλλά τους ζηλεύω κιόλας. Ξέρεις τι ευτυχία είναι τώρα που ο καιρός αλλάζει εσύ να σηκώνεσαι χωρίς να τριβελίζουν τα αυτιά σου ήχοι από διάφορα ξυπνητήρια; Εγώ πάντως, βάζω τρία στο σύνολο για να ξυπνήσω.

Και κάπου στο βάθος κάθε πρωί ακούγεται κι ένα χαρούμενο τραγουδάκι με τίτλο «Ocean Drive» που έρχεται στα αυτιά μου από το ηχείο του κινητού, αφού όλοι λίγο πολύ, έχουμε καταργήσει το κλασικό ξυπνητήρι. Ας πούμε ό,τι το κρατάμε για σουβενίρ, για να δικαιολογηθούμε. Να έχουμε κάτι να θυμόμαστε απ’ τα παιδικά μας χρόνια βρε αδερφέ, τότε, που μας ξυπνούσε η μελωδική φωνή της μανούλας γιατί αργούσαμε να πάμε στο σχολείο.

Ο ύπνος, είναι μια υπέροχη απόλαυση κι είναι κάτι που σε ξεκουράζει, σε γαληνεύει. Δεν υπάρχει όμως ωραιότερο πράγμα στον κόσμο απ’ το να κοιμάσαι και να ξυπνάς ό,τι ώρα θέλεις, έτσι, χωρίς ξυπνητήρι. Έχεις μια ηρεμία και μια χαλάρωση που απέκτησες, επειδή ο οργανισμός σου δεν ήταν σε εγρήγορση για να ξυπνήσεις με το κλασικό άγχος και στρες που ξυπνάς κάθε πρωί. Οι άνθρωποι, που έχουμε μία μέρα στη ζωή μας να ξεκουραστούμε εκτιμάμε πάρα πολύ το πως θα ξυπνήσουμε εκείνες τις μέρες χωρίς ξυπνητήρι.

Χουζουρεύεις στο κρεβάτι όσο θες, σηκώνεσαι και βάζεις τη μουσική στο τέρμα, φτιάχνεις το πρωινό σου έτοιμο στη σωστή στιγμή, διαβάζεις στο ίντερνετ κι ενημερώνεσαι για όλα όσα «τρέχουν», κάτι που η ρουτίνα δε σε αφήνει να χαρείς τις υπόλοιπες μέρες. Κάνεις τις κλασικές δουλειές στο σπίτι, δε βαριέσαι και γενικά τίποτα δε διαταράσσει την προσωπική σου ηρεμία. Γιατί λες από μέσα σου «από αύριο, σήμερα θέλω να χαρώ, αυτή τη μέρα χωρίς ξυπνητήρι!» -μαγική στιγμή σου λέω.

Εμένα αν με ρωτάς, μέσα στο μήνα δεν έχω πάρα πολλές τέτοιες μέρες. Είναι κάτι σπάνιο και γενικά τις λατρεύω. Μα, μεταξύ μας τώρα, δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να πει το αντίθετο. Αυτές τις μέρες χωρίς ξυπνητήρι τις αγαπάμε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί μπορείς να κάνεις ένα σωρό πράγματα. Να φτιάξεις έναν εαυτό που να δημιουργεί, να χαλαρώνει, να ξέρει πώς να διαμορφώσει και άλλες τέτοιες μέρες που θα ακολουθήσουν, έστω και αν είναι λίγες. Κάποτε και ο παραμικρός θόρυβος με τάραζε, είτε ήταν το ξυπνητήρι, είτε κάποιος ήχος στο messenger ή στο κινητό.

Πλέον όμως, δε με χαλάει τίποτα. Ακόμα κι αν έχω πρωινό ξύπνημα, το έχω συνηθίσει γιατί ξέρω βαθιά μέσα μου πως κάποτε θα έρθει αυτή η μέρα που το ξυπνητήρι θα σιωπήσει κι εμένα η χαρά μου θα είναι μεγάλη, που ξέρω πως θα αδράξω τη μέρα, όχι και τόσο νωρίς, που θα βάλω το αγαπημένο μου τραγούδι να παίζει στο repeat, που θα μιλήσω με τη κολλητή μου στο skype και πολλά άλλα πράγματα που θα μου δώσουν μία νότα ευτυχίας.

Και θα αισθάνομαι δημιουργικός και γεμάτος, γιατί, αυτές οι μέρες είναι λίγες, μα αξιόλογες. Και τις ζηλεύουν όλοι. Και καλά κάνουν. Είναι αυτές οι μέρες που στη ζωή σου, θα ‘ναι πάντα μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, ίσως και όχι. Ναι, οι μέρες χωρίς ξυπνητήρι είναι οι καλύτερες και στο υπογράφω. Για αυτό λοιπόν κάνε όλα τα παραπάνω κι εσύ, θα με θυμηθείς.