Σ’ ένα ημερολόγιο ξεράσαμε τις αλήθειες μας

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα δε θα μιλήσουμε για άλλους αλλά για μας. Θα σου πω πόσο σημαντικό είναι να γράφω σε ‘σένα κάθε μέρα, να ξερνάω όλες μου τις χαρές και τις λύπες στις σελίδες σου, να αδειάζω απ’ όσα με πνίγουν και να σου εξιστορώ όλα εκείνα που μ’ έκαναν καλύτερο άνθρωπο, συνήθως μέσα από δύσκολες κι απαιτητικές καταστάσεις.

Αν έπρεπε να δώσω έναν πρώτο λόγο στο γιατί ξεκίνησα να γράφω κάποτε στο ημερολόγιό μου, αυτός θα ήταν γιατί  ήθελα κάποτε να το ξεφυλλίσω και να θυμάμαι τις στιγμές κι όσα έχω ζήσει. Να προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη, όταν αποφασίζω να αφιερώσω λίγο χρόνο απ’ τη μέρα μου για να διαβάσω παλιότερα γραφόμενά μου.

Είναι ένας τρόπος καταγραφής σκέψεων και συναισθημάτων, που σε βοηθά να σε γνωρίσεις λίγο καλύτερα κι ιδανικά να σε βελτιώσεις μέσα απ’ την παρατήρηση και την αυτοκριτική. Σίγουρα, αποτελεί τον πιο παραδοσιακό τρόπο γραφής, κι όσο κι αν η τεχνολογία και τα μέσα που περιλαμβάνει μας έχουν κατακλύσει, το vintage έχει άλλη αξία κι αίγλη.

Όλα ξεκινάνε απ’ την ανάγκη μας να γράψουμε. Να γράψουμε γι’ αυτά που μας τρομάζουν πολλές φορές και μας κρατούν κλειδωμένους, αλλά και για όλα εκείνα που ονειρευόμαστε και δειλιάζουμε να ζήσουμε ή να διεκδικήσουμε, για όσα ίσως ούτε οι ίδιοι δε θέλουμε να τα ομολογήσουμε στον εαυτό μας. Είναι ένας τρόπος να μπορέσουμε να βγάλουμε από μέσα μας όλα εκείνα που προβληματίζουν και διαβάζοντας τα γραφόμενά μας μετά από καιρό να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας για κάθε πληγή μας, να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό μας για να κάνει μια επανεκκίνηση. Όλοι κάποτε χρειαζόμαστε ένα restart. Κάτι να μας ενθουσιάσει και να μας πάει πιο ψηλά.

Συνήθως, είναι πολύχρωμο με αγαπημένες φιγούρες να συνοδεύουν το εξώφυλλό του. Ακόμη κι ένα απλό μονόχρωμο τετράδιο, όμως, μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο ημερολόγιο-εξομολογητής στα χέρια κάποιου. Είναι εκεί πάντα για ‘σένα, ακόμα κι αν όλοι σου κλείσουν κάθε δίοδο επικοινωνίας. Ο καλύτερος ακροατής για να ξεσπάσεις, ν’ αναρωτηθείς αν έκανες κάτι λάθος εσύ ή αν άθελά σου πλήγωσες κάποιον. Είναι εκεί για να σου επισημαίνει ότι τα γραπτά μένουν κι ίσως μετά από χρόνια να διαβάζεις κάποιες απ’ τις σελίδες του και να γελάς μ’ αυτά για τα οποία κάποτε έκλαιγες.

Γι’ αυτό επιλέγεις, λοιπόν, να κρατήσεις στιγμές απ’ τη ζωή σου γραμμένες σ’ ένα ημερολόγιο, γιατί πολύ απλά θες να φωνάξεις για όσα σε πνίγουν, αλλά κανείς δεν είναι εκεί για να σ’ ακούσει. Γιατί μέσα απ’ τις σελίδες του βρίσκεις τον προσωπικό σου ψυχολόγο, εξάλλου από μια ειλικρινή αυτοκριτική αρχίζουν όλα. Χαράζεις στις σελίδες του όσα δε θες να ξεχάσεις και βάζεις τις σκέψεις σου σε τάξη. Ακόμα κι όταν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας πρόθυμους να μας ακούσουν, υπάρχουν κάποιες σκέψεις που δε θέλουμε να τις μοιραστούμε με κανέναν.

Σίγουρα, οι περισσότερες περιπέτειες που κρύβουν οι σελίδες ενός ημερολογίου αφορούν εμάς τους ίδιους κι είναι τόσο μεγάλος ο θησαυρός αυτός που τρέμεις στην ιδέα μήπως κάποιος τον πάρει από ‘σένα και σε ξεκλειδώσει. Ίσως γι’ αυτό του έχεις βάλει ένα μικρό λουκέτο, για να προστατεύεις την αλήθεια σου. Αντικλείδι για το μυαλό και την καρδιά σου μοιράζεις εσύ εκεί που θέλεις και κρίνεις πως αξίζει.

Μπορεί να ‘ναι μια συνήθεια που ξεκίνησε κάπου στην εφηβεία μας, μα πάντα θα υπάρχει μια ιστορία για να γράψουμε. Να γράψουμε εμείς το σενάριο της ζωής μας κι όχι οι άλλοι.

Κι όσο οι σελίδες του θα τελειώνουν, τόσο οι σκέψεις μας θα μεγαλώνουν.