Πριν από λίγο καιρό ξεκίνησε και για μένα η αναζήτηση νέου σπιτιού για να νοικιάσω. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν πίστεψα πως θα ήταν τόσο δύσκολο! Η σκέψη ότι πρέπει να μετακομίσεις και ν’ αφήσεις το σπιτάκι σου που είχες συνηθίσει να μένεις είναι κάτι που σίγουρα δε σου περνάει αδιάφορο και μια στεναχώρια στην προκαλεί, αλλά πρέπει να το πάρεις απόφαση και να ξεκινήσεις την αναζήτηση για να καταλήξεις στο σπίτι των ονείρων σου -ή κι όχι.
Η αναζήτηση στην εποχή μας πλέον για όλα ξεκινάει απ’ τον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή. Χιλιάδες αγγελίες με το που ανοίξεις ένα site ενοικίασης κατοικιών περνούν μπροστά απ’ τα μάτια σου, παρουσιάζοντας κατοικίες που πληρούν τα κριτήριά σου. Επιλέγεις, λοιπόν, ένα μικρό σχετικά σπίτι, ενιαίο ή όχι καθόλου δε σε ενοχλεί, με μεγάλο μπαλκόνι, κατά προτίμηση σε μια καλή περιοχή μακριά από εγκληματικότητα και κοντά στο μετρό και στην καλύτερη των περιπτώσεων –επειδή είσαι κι άνθρωπος της περιπέτειας– βάζεις να είναι και νεόδμητο. Εκείνη, λοιπόν, τη στιγμή ξεπετάγονται μπροστά σου πάρα πολλά σπίτια, άλλα με φωτογραφίες κι άλλα όχι, επιπλωμένα ή μη. Βρίσκεις, έτσι, κάποια να σου κάνουν κλικ και καλείς τους υποψήφιους σπιτονοικοκύρηδες στο τηλέφωνο για να κλείσεις ένα ραντεβού μαζί τους και να πας να τα δεις.
Η μέρα που κανονίζεις το πρώτο σου ραντεβού για να πας να δεις το υποψήφιο νέο σου σπίτι δίνει ακριβώς το ίδιο συναίσθημα μ’ ένα ερωτικό τυφλό ραντεβού· δεν ξέρεις τι θα αντικρίσεις. Πηγαίνεις, λοιπόν και σου ανοίγει την πόρτα μια καλοσυνάτη κυρία γύρω στα πενήντα, έτοιμη να σε ξεναγήσει στο σπίτι. Αντικρίζεις έναν χώρο τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που είχες δει στην αγγελία. Κι εκεί που πας ν’ ανοίξεις το στόμα σου και να πεις «Ναι, αλλά αυτό δε μοιάζει καθόλου μ’ αυτό στη φωτογραφία της αγγελίας» σου αλλάζει θέμα και πετάει το μόνο καλό που μπορεί να έχει αυτό το σπίτι, για παράδειγμα «δες τι υπέροχη θέα έχει». Ανοίγει, λοιπόν, το παράθυρο κι η περιβόητη θέα είναι η μπουγάδα της απέναντι ή στην καλύτερη των περιπτώσεων μία λεωφόρος, που περνάνε συνεχώς αυτοκίνητα κάνοντας φασαρία κι υπενθυμίζοντάς σου πως βρίσκεσαι στην άχαρη πόλη κι όχι κάπου εξωτικά.
Το σπίτι αυτό, λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση με την αγγελία της φωτογραφίας και για μια ακόμα φορά συνεχίζεις την αναζήτηση. Μέσα σου εύχεσαι αυτή να είναι κι η τελευταία. Βρίσκεις τον επόμενο υποψήφιο σπιτονοικοκύρη κι αφού κλείσεις το ραντεβού μαζί του πηγαίνεις να δεις το σπίτι. Αυτήν τη φορά τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Το βλέπεις και σου αρέσει, μπορείς να το φανταστείς ως το νέο σου σπίτι. Κι εκεί, λοιπόν, που ξέρεις μια τιμή ήδη, αυτή που αναγράφεται στο site, ξαφνικά ο ιδιοκτήτης σου λέει ότι θέλει τρία ενοίκια εγγύηση για προκαταβολή, συν το τρέχον. Κάπως έτσι σου ανάβει ένα κόκκινο λαμπάκι στον εγκέφαλό σου και διάφορες σκέψεις περνούν απ’ το μυαλό σου. Μα πού νομίζετε ότι βρίσκεστε; Και τι είναι όλα αυτά που ζητάτε; Σπιτονοικοκύρηδες, χαλαρώστε. Δε νοικιάζετε σπίτι στο Μανχάταν, αλλά στην Ελλάδα μας την ταλαίπωρη, εν καιρώ κρίσης.
Κι εκεί που αρχίζεις να χάνεις τις ελπίδες σου, ξαφνικά πέφτει το μάτι σου σ’ ένα ονειρικό σπίτι. Εύχεσαι για μια ακόμα φορά αυτό να είναι όντως το τελευταίο σπίτι που θα δεις και να τελειώσει επιτέλους το μαρτύριο της αναζήτησής σου εκεί. Το βλέπεις στις φωτογραφίες του site και καλείς τον υποψήφιο σπιτονοικοκύρη για να κλείσεις το τελευταίο ραντεβού· πηγαίνεις να το δεις κι είναι όπως το είχες ονειρευτεί. Μικρό, φωτεινό, νεόδμητο και με μεγάλο μπαλκόνι. Κάπου εκεί θαρρείς πως έπιασες το τζόκερ. Μια γλυκύτατη σπιτονοικοκυρά σου ανοίγει την πόρτα όλο χαμόγελο, σε ξεναγεί στο σπίτι, που δεν κρύβει παγίδες, τα βρίσκετε και στο οικονομικό. Η χαρά δεν περιγράφεται, σε σημείο που απ’ τον ενθουσιασμό και την αγωνία δεν κλείνεις μάτι το προηγούμενο βράδυ απ’ τη μετακόμισή σου.
Τα κατάφερες! Θα φύγεις από κάπου και θα μετακομίσεις κάπου αλλού, ίσως και καλύτερα κι αυτό είναι σαν ένας κύκλος που κλείνει στη ζωή σου κι ένας καινούργιος που ανοίγει. Μπορεί να περάσεις από σαράντα κύματα, αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα θα σε ανταμείψει. Μπορεί να απελπιστείς, όμως, στο τέλος, θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει και θα σου αρέσει τόσο πολύ που δε θα βλέπεις την ώρα να μπεις μέσα. Γιατί θα ‘ναι το σπίτι των ονείρων σου, που με κόπο κι υπομονή εντόπισες.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη