Ταπί κι ευτυχισμένοι

Οικονομική κρίση· ένας παράγοντας που δε στέκεται στα προφανή, δηλαδή ό,τι έχει άμεση σχέση με το χρήμα αλλά με συνέπειες που επεκτείνονται σε όλους τους τομείς. Κρίση κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, ακόμη και σεξουαλική. Έρευνες έχουν δείξει πως η ερωτική μας ζωή έχει επηρεαστεί πολύ απ’ τα δεδομένα της εποχής.

Έχει αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζουμε το σύντροφό μας. Τα ζευγάρια μιλούν περισσότερο, συζητούν τους προβληματισμούς και τις δυσκολίες τους, δένονται περισσότερο συναισθηματικά και τελικώς προσπαθούν να βρουν την ισορροπία τους ανάμεσα σε πνευματική και σωματική επαφή.

Οι αφορμές για εντάσεις πολλές, οι ρυθμοί μας αναγκάζουν να τρέχουμε για να τα προλάβουμε όλα. Όσο θετικές προθέσεις κι αν έχουμε κάτι προκύπτει στη μέση να μας το χαλάσει. Περισσότερες γκρίνιες, φωνές και τσακωμοί. Η δουλειά που είναι πιο απαιτητική και μας στερεί χρόνο απ’ το «μαζί», τα χρήματα που είναι ελάχιστα και δε μας επιτρέπουν πολλές εξόδους, πόσο μάλλον ταξίδια. Η αφραγκία δημιουργεί νεύρα κι αυτή είναι η συνηθέστερη εικόνα της εποχής μας.

Κι αυτό το σενάριο μπορεί να εξηγηθεί και να κατανοηθεί ως ένα σημείο, ευτυχώς όμως δεν αποτελεί κανόνα. Υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν την γκρίνια αισιοδοξία και καταφέρνουν να περνάνε καλά με λίγα, αρκεί αυτά τα λίγα να τα μοιράζονται με τον άνθρωπό τους.

Η κρίση μπορεί να τους στερεί πολλά, όχι όμως όσα έχει ανάγκη μια ευτυχισμένη σχέση. Το «μαζί» θέλει συναίσθημα, αμοιβαιότητα, ενδιαφέρον. Οι ουσιαστικές σχέσεις το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη, όχι λεφτά ούτε μια ακριβοπληρωμένη δουλειά. Δε θέλουν μεγάλα σπίτια κι υπερβολικές ανέσεις, θέλουν κατανόηση. Κι η εποχή αυτή, μαζί με όλα τα στραβά της, μας θύμισε να εστιάζουμε στα ουσιώδη.

Τα ζευγάρια περνούν καλά και μες στο σπίτι. Ξοδεύουν το χρόνο τους ο ένας για τον άλλον, συζητούν, αγγίζονται, κάνουν σεξ -πολύ και καλό. Αλληλοκαταλαβαίνονται, δε νοιάζονται αν δε βγουν τελικά για ποτό ή φάνε μακαρόνια αντί να παραγγείλουν κινέζικο. Αναγνωρίζουν την κούραση και την προσπάθεια του συντρόφου τους και την στηρίζουν. Κάνουν οικονομία μαζί και σε αυτό το «μαζί» κρύβονται όσα πραγματικά μετράνε.

Καλούν φίλους στο χώρο τους, παίζουν επιτραπέζια, τραγουδούν σε καραόκε, μιλάνε, γελάνε, διασκεδάζουν κι ας μην έχουν στην τσέπη τους ούτε ένα ευρώ. Κάποιος θα φέρει τις μπίρες, άλλος τα πατατάκια και στην επόμενη συνάντηση οι υπόλοιποι. Δε νοιάζονται για αριθμούς. Άλλες φορές μπαίνουν στην κουζίνα, κάνουν μαγειρικά πειράματα για να ευχαριστήσουν την παρέα και τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν. Κουτσομπολεύουν, απολαμβάνουν λιχουδιές και βλέπουν ταινίες. Μόνοι ή με φίλους, περνούν καλά.

Κάνουν βόλτες και ρομαντικούς περιπάτους. Μπλέκονται στα στενάκια της πόλης χέρι-χέρι. Βγάζουν φωτογραφίες, δίνουν φιλιά στα σκοτεινά. Αν δε μένουν στο ίδιο σπίτι, οι ώρες που περνούν μαζί έξω είναι οι αγαπημένες της μέρας τους. Αλλάζουν εικόνες, ανανεώνουν τις αναμνήσεις τους. Και σίγουρα ξοδεύουν πιο ποιοτικά το χρόνο τους απ’ το να στριμωχνόντουσαν σε ένα μαγαζί. Θα το κάνουν κι αυτό, θα βγουν, θα πάνε για ποτό, για κρασί, αλλά θα περάσουν καλά ακόμα κι αν δεν έχουν τίποτα, γιατί έχουν ο ένας τον άλλο κι αυτό αρκεί.

Πάνε μαζί σούπερ μάρκετ, γελάνε στους διαδρόμους, τα Σαββατοκύριακα ετοιμάζουν πρωινό και δοκιμάζουν να πετύχουν καμία απ’ αυτές τις συνταγές που χαζεύουν και λιμπίζονται. μεσοβδόμαδα στο internet.

Μιλούν στο skype με κοινούς φίλους που είναι μακριά. Παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή, ξεκινάνε μαζί μια σειρά για να βλέπουν κάθε βράδυ όσο χουζουρεύουν στο κρεβάτι. Πριν κοιμηθούν αγκαλιά. Γιατί όσα μετράνε δεν αγοράζονται κι η ευτυχία είναι στιγμές, όχι αντικείμενα.

Η οικονομική κρίση ή οποιαδήποτε κρίση δεν είναι ικανή να σταματήσει τον έρωτα, αρκεί να ‘ναι έρωτας κι όχι βόλεμα.