Η ερώτηση για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας σε λίγα χρόνια, είναι μια ερώτηση που μας δημιουργεί αρκετές σκέψεις γύρω από την ποιότητα του χαρακτήρα και της ζωή μας· την ευχαρίστηση που βιώνουμε με μια καλή δουλειά, το πού κυμαινόμαστε οικονομικά, αν η σχέσεις μας είναι αυτές που όντως μας εκφράζουν. Το πόσο διαφορετικά οραματιζόμαστε να ζούμε σε σχέση με τώρα είναι δείγμα του αν είμαστε στην κατεύθυνση που θέλουμε.
Αν μπορούσαμε να βάλουμε στο μικροσκόπιο τη ζωή μας από νωρίς, θα μπορούσαμε ν’ απαντήσουμε ξεκάθαρα στο ερώτημα των συναισθημάτων και του εσωτερικού θαυμασμού του εαυτού μας;
Πολλές φορές οι άνθρωποι, τείνουν να βλέπουν τα πράγματα πολύ συγκεκριμένα και κρίνουν τον εαυτό τους μόνοι τους χωρίς να χρειάζονται ή να περιμένουν ν’ ακούσουν τη γνώμη των άλλων, χωρίς να έχουν κανένα εξωτερικό ερέθισμα και δυσκολεύονται να εμπιστευθούν ακόμη και τους οικείους τους για μια συμβουλή. Αυτό τους δημιουργεί μια άμυνα και βουτηγμένοι στην εσωτερική ανασφάλεια για το αν οι αποφάσεις που έχουν πάρει ήταν οι σωστές προσπαθούν να βρουν τα λάθη τους και να ζυγίσουν τα πράγματα απ’ την αρχή πέφτοντας στην υπερανάλυση, είτε δεν κάνουν καμία ενδοσκόπηση βάζοντας την ταμπέλα του αλάνθαστου στις πράξεις τους.
Αν γνωρίζαμε τον εαυτό μας απ’ την αρχή σήμερα, θα μας θαυμάζαμε; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση για να θέσουμε σε σχέση με το πόσο απόλυτοι έχουμε γίνει σχετικά με τα σωστά και τα λάθη μας. Ή θα προσπαθούσαμε να βρούμε και πάλι ένα νέο άλλοθι για όλες τις βιαστικές και ίσως όχι και τόσο έξυπνες κινήσεις μας;
Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται ν’ απαντήσουν στην ερώτηση για το πώς φαντάζονται τον εαυτό τους στα επόμενα πέντε χρόνια, πόσο μάλλον να κάνουν μια ανασκόπηση του πού βρίσκονται αυτήν ακριβώς τη στιγμή κι αν τους κάνει. Μόνο και μόνο στο άκουσμα αυτής της ερώτησης, δημιουργείται εσωτερική ανασφάλεια, αβεβαιότητα, είναι η αρχή μιας σκληρής ίσως αυτοκριτικής που δεν είναι εύκολο κανείς να κάνει.
Κι όμως αυτή η ερώτηση απευθύνεται στις φιλοδοξίες που μπορεί να έχεις, το τι έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής στη ζωή σου, αλλά και ποιοι είναι οι στόχοι σου για τα επόμενα χρόνια. Αυτό δημιουργεί στον άνθρωπο το αίσθημα της διαρκούς εξέλιξης, βάζει στο μικροσκόπιο πράγματα απ’ τη μέχρι τώρα πορεία του, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά και του δίνει τη δυνατότητα να αναλογιστεί τα βάρη και τις ευθύνες που του αναλογούν με βάση τις σκέψεις και τις πράξεις του παρελθόντος.
Η διαρκής εξέλιξη του ανθρώπου είναι μια ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να βρεθεί ο οποιοδήποτε και για διαφορετικούς λόγους, είτε αυτοί είναι κοινωνικοί, είτε προσωπικοί, είτε επαγγελματικοί. Το ερώτημα είναι όμως ένα· κατά πόσο ο άνθρωπος είναι ευχαριστημένος κι ευτυχισμένος με την πορεία της ζωής του; Γιατί χρειάζεται πολλές φορές να γίνει μια ενδοσκόπηση για να μπορέσει να αντιληφθεί τα λάθη του και ποιες είναι οι καταστάσεις που τον οδηγούν εκεί; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Αρκεί να γνωρίσουμε τον εαυτό μας απ’ το μηδέν κι όχι απλώς να τον θαυμάσουμε, αλλά να του δώσουμε το δίκιο και το άδικο.
Χωρίς την απόκτηση της γνώσης, της αξιολόγησης της γνώμης ενός άλλου ανθρώπου, της απόκτησης συναισθηματικού κύκλου και των ιδεών στην πορεία της ζωής μας δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη κι όταν κάποτε κάνουμε αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας, δε θα υπάρχει ραχοκοκαλιά για να μπορέσει να στηριχθεί. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βγάλουμε στο μικροσκόπιο τις φοβίες μας, τα λάθη μας, τις καταστάσεις που μας πλήγωσαν και τους ανθρώπους που μας έδωσαν τη χαριστική βολή για να μπορέσουμε να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Να αναλογιζόμαστε τα όσα έχουμε ζήσει χωρίς να πληγώνουμε τον εαυτό μας και να βρούμε πώς θα είμαστε πραγματικά γεμάτοι με αυτοπεποίθηση για νέα νέα ξεκινήματα.
Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
