Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που μας περιβάλλουν καθημερινά, γεμίζουν τις μέρες μας με αισιοδοξία και κάνουμε μαζί τους σχέδια για το μέλλον. Κάποιες στιγμές με τη στάση τους στα θέματά μας θα προβληματιστούμε και κάποιες άλλες θα καούμε απ’ τις συμβουλές που θα μας δώσουν για να λύσουμε ορισμένα απ’ αυτά. Κάποιους απ’ αυτούς θα τους ονομάσουμε «γνωστούς» και κάποιους άλλους «φίλους».
Ξέρεις, η φιλία είναι μία λέξη ισχυρή, που δεν αφήνει περιθώρια για τίποτε λιγότερο απ’ την ήδη μεγαλειώδη σημασία της. Για να ενταχθεί κάποιο μέλος απ’ τη μεγάλη εικόνα στη μικρογραφία της καθημερινότητά μας χρειάζεται χρόνο. Κάποιοι (απ’ τη φύση μας εσωστρεφείς κι ανασφαλείς) πολλές φορές πέφτουμε στη λούμπα της βιασύνης και των δήθεν φίλων. Είναι πολλές οι φορές, άλλωστε, που η εσωτερική μας ανάγκη για συντροφικότητα, προκειμένου να ξεφύγουμε απ’ την κατάσταση της πλήρους μιζέριας και της μοναξιάς, μας οδηγεί να συναναστρεφόμαστε άτομα που υπό άλλες συνθήκες δε θα πηγαίναμε μαζί τους ούτε μέχρι το περίπτερο για τσίχλες.
Η εποχή που διανύουμε είναι κρίσιμη και συνάμα δύσκολη για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Μια εποχή που αδιαμφισβήτητα είναι βαθιά ριζωμένη στη σκέψη των ανθρώπων η αμφιβολία κι η καχυποψία και κάθε νέος άνθρωπος που εισέρχεται στη ζωή μας δεν μπορεί να κερδίσει εύκολα την εμπιστοσύνη μας∙ ειδικότερα, όταν αυτή έχει κλονιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν από ακατάλληλους ανθρώπους και λάθος σχέσεις.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να έχει μια αυλή από γνωστούς και φίλους γύρω του, όπου συνεχώς θα τον επιβραβεύουν και θα τον επικροτούν για τις σωστές επιλογές αλλά και θα τον παρηγορούν στις λάθος. Σεβαστή αυτή η ανάγκη, αλλά λίγοι έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν την αξία της πραγματικής φιλίας απ’ τους δήθεν φίλους -τους ανθρώπους, δηλαδή, που μας γνωρίζουν ελάχιστα, μας χαϊδεύουν τα αφτιά, επιβεβαιώνουν διαρκώς πόσο επιφανειακή είναι η σχέση μας και μετά από ένα διάστημα κολλάνε σαν τις βδέλλες πάνω μας.
Λένε πως τους συγγενείς τους ανεχόμαστε και τους φίλους τους διαλέγουμε κι εννοείται πως αυτό ισχύει. Οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας από μια γνωριμία του κύκλου μας δεν μπορούν αυτομάτως να βαφτιστούν και φίλοι μας, πόσο μάλλον κολλητοί μας, όσο κι αν το επιδιώκουν, καθώς αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι να προηγηθεί μια ζύμωση στις σχέσεις των ανθρώπων, κοινές εμπειρίες, μοιρασμένες χαρές και ζόρια. Να ταιριάξουν σε σημεία, να διαφωνούν, να λένε τη γνώμη τους από ενδιαφέρουν, μα να στηρίζουν κάθε απόφαση.
Στην άλλη όψη του νομίσματος, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που με το έτσι θέλω αυτοπροσδιορίζονται ως φίλοι, είτε γιατί τους γοήτευσε ο τρόπος σκέψης σου, είτε γιατί θέλουν να σε προσεγγίσουν συμφεροντολογικά, είτε ακόμη και για μια αργή ερωτική προσέγγιση. Δίνεις, λοιπόν, την ευκαιρία στον εαυτό σου να γνωρίσει έναν καινούργιο άνθρωπο κι αυτός ξεκινά να γίνεται ένα μικρό κομμάτι της καθημερινότητάς σου αλλά δεν τον ονομάζεις φίλο. Είναι ένας γνωστός που απλά θα βγείτε μια Κυριακή μεσημέρι στο κέντρο για έναν καφέ, άντε κι ένα brunch. Θα πείτε επιγραμματικά τα νέα σας κι ίσως να περάσετε και καλά, μα ως εκεί.
Η γνωριμία με ανθρώπους με διαφορετική προσωπικότητα απ’ τη δική μας μάς δίνει την ικανότητα της κριτικής σκέψης και τέτοιες επαφές είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν τους καθιστά αυτομάτως φίλους μας. Ενίοτε αυτοί μπερδεύονται και μετά από λίγο διάστημα θέλουν να βρίσκονται συνέχεια μαζί μας, νομίζοντας πως είναι κολλητοί μας απαιτούν να βολτάρουμε μαζί τους, ενώ όχι μόνο φιλικά αισθήματα δεν τρέφουμε γι’ αυτούς, αλλά ίσως τελικά να μην τους συμπαθήσαμε καν, ίσως απλώς να μην ταιριάξαμε.
Πολλές αλλαγές συμβαίνουν στις ζωές μας. Γνωστοί που με το πέρασμα του χρόνου έγιναν φίλοι μας καρδιακοί κι άλλοι που έμειναν για πάντα γνωστοί, γιατί δεν είχαν αυτό το κάτι που θα μας ένωνε σε ένα ανώτερο επίπεδο. Το να βγεις με κάποιον για έναν καφέ κάποια στιγμή δε σημαίνει ότι θα μοιραστείς μαζί του τα προβλήματά σου ή θα είσαι 100% ο εαυτός σου, δε σημαίνει πως αυτομάτως γίνεστε κολλητάρια. Κι αυτή η σχέση σας μπορεί να χρειαστεί χρόνο ή να μην αναπτυχθεί ποτέ σε φιλία, σας δίνει όμως την κάλυψη μιας ενδιαφέρουσας ευκαιριακής συντροφιάς, που τίποτα το κακό δεν έχει.
Όλοι χρειαζόμαστε ανθρώπους στη ζωή μας, ακόμα κι οι πιο εσωστρεφείς· για να μας βγάζουν απ’ τη μιζέρια που οι ίδιοι επιβάλλαμε στον εαυτό μας.
Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
