Αγάπησες κι είχες πολλά να δώσεις και το πήγες μέχρι τέρμα

Είναι φορές που μια ελπίδα πλανάται στον ορίζοντα της ζωής σου και πας να ξεγελάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ξυπνάς όμως μια μέρα κι αντιμετωπίζεις τη σκληρή πραγματικότητα. Συνειδητοποιείς ότι είσαι ανεπιθύμητ@ στη ζωή ενός ανθρώπου και δε θέλει να είσαι μέρος της. Δε στο ξεστόμισε ποτέ ίσως γιατί δε θέλει να σε πληγώσει και σε λυπάται. Φοράει συναισθηματικές πανοπλίες και δε σου αφήνει χώρο στη ζωή του. Αντιλαμβάνεσαι ότι πλέον έγινες κουραστικ@ και καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια σχέση η οποία κρατούσε τόσο καιρό επειδή εσύ πάλευες να παραμένει ζωντανή. Πάντα εσύ έδειχνες ενδιαφέρον, εσύ έστελνες μήνυμα, εσύ νοιαζόσουν, εσύ τηλεφωνούσες και γενικά εσύ διατηρούσες την επαφή σας ενεργή. Υπήρχε και δούλευε, τουλάχιστον έτσι νόμιζες, επειδή εσύ το πάλευες.

Αρχίζει σιγά σιγά να φθείρεται η σχέση κι εσύ έχεις τόσα να πεις, να μοιραστείς. Και μιλάς, αλλά δε βλέπεις καμία ανταπόκριση, καμία αντίδραση από την άλλη πλευρά. Κενό. Και πλέον δε βλέπεις ούτε εσύ τον λόγο να συνεχίσεις να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Έχεις κουραστεί και νιώθεις πως δε χώρας, πως περισσεύεις. Μην προσπαθείς άλλο λοιπόν να επιβάλεις την παρουσία σου.

Ξέρω πονάει. Πονάει η απόρριψη, μα πάνω από όλα πονάει η κατάντια που άφησες τον εαυτό σου να ξεπέσει τόσο για να σε αγαπήσουν. Πονάει που δε σου είπαν στα ίσια ότι τους τελείωσε και περίμεναν από εσένα να αποχωρήσεις ησύχως, ενώ σε έβλεπαν να ταπεινώνεσαι για λίγα ψίχουλα της προσοχής τους.

Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να θάψει τον πόνο που ένιωσες, να θάψει τη ντροπή και την απογοήτευση που σε κατακλύζει. Προσπαθείς να σε πείσεις πως δεν είσαι πλέον προτεραίοτητα, ούτε καν σκέψη στο μυαλό αυτού του ανθρώπου και ψάχνεις τρόπους διαφυγής. Δε σε χωράει βρε παιδί μου πλέον αυτή η χαραμάδα στη ζωή του, γιατί δεν το χωνεύεις να πας παρακάτω; Αν σε ήθελε θα στο έδειχνε με χίλιους δύο τρόπους, θα το καταλάβαινες, θα το ένιωθες. Θα σε έψαχνε παντού, θα ήσουν το πρώτο και τελευταίο μήνυμα στη μέρα του κι η καθημερινή του έγνοια. Όμως αυτός ο άνθρωπος πια δεν ενοχλείται από την απουσία σου, αντίθετα την απολαμβάνει και την αποζητά.

Σεβάσου αυτό του το δικαίωμα. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα με το ζόρι. Αποδέξου το και φύγε. Έχεις εξαντλήσει όλες σου τις προσπάθειες και τις δυνάμεις. Τίποτα δεν κράτησες για εσένα, γιατί το πήγες μέχρι το τέρμα, μα ήρθε η στιγμή που πρέπει επιτέλους να κλείσεις την πόρτα, να τραβήξεις τη διαχωριστική γραμμή. Οι σχέσεις κρατάνε μόνο αν το θέλουνε κι οι δυο πλευρές, αλλιώς δεν είναι σχέσεις, μάτια μου.

Είναι δύσκολο και θα πάρει καιρό να προχωρήσεις παρακάτω, μα η ζωή συνεχίζεται κι η ζωή της οποίας θέλεις να είσαι μέρος σε θεωρεί βάρος. Δε σε θέλει και δε σε χρειάζεται. Αντιλαμβάνεσαι πόσα πολλά έχεις δώσει; Πόση ενέργεια σπατάλησες; Αγάπησες κι είχες πολλά να δώσεις, αλλά ξοδεύτηκες και τώρα ψάχνεις από πού να πιαστείς.

Ήρθε η ώρα να μαζέψεις κάθε κομμάτι σου, να κάνεις την καρδιά σου πέτρα. Κλάψε αν θες, αλλά πρέπει να φύγεις. Να φύγεις αθόρυβα, χωρίς αποχαιρετισμούς, δε χρειάζεται να πεις κάτι, δε χρειάζεται να απολογηθείς. Κλείσε απλώς την πόρτα, δώσε στο άτομο εκείνο την ανάσα που χρειάζεται και πάρε κι εσύ το χρόνο σου να ανασάνεις ξανά.

Μη φοβηθείς στιγμή να περπατήσεις στον δρόμο αυτόν της αξιοπρέπειας. Χάρισε την απουσία σου εκεί που δε σε εκτιμούν και κράτα την ψυχή σου δυνατή και καθαρή από πόνο και μιζέρια.