Η απιστία αποτελεί μια από τις πιο πολύπλοκες και πληγωτικές εμπειρίες που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος σε μια σχέση. Όταν κάποιος συνειδητοποιεί ότι το έτερόν του ήμισυ έχει προδώσει την εμπιστοσύνη του, ο πόνος κι η απογοήτευση μπορεί να είναι συντριπτικά και μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση σε ένα άτομο. Σε αυτό το σημείο, η συγχώρεση αναδύεται ως ένα ισχυρό εργαλείο για την ανάρρωση και την αντιμετώπιση του πόνου.
Πώς όμως μπορείς πρακτικά να συγχωρήσεις μια απιστία; Αφορά σίγουρα μια πολύπλοκη διαδικασία, που απαιτεί αυθεντικότητα, ανοχή κι αυτογνωσία. Στην πραγματικότητα, η συγχώρεση δε σημαίνει ότι αγνοούμε τον πόνο ή αγκαλιάζουμε ή δικαιολογούμε την προδοσία. Αντίθετα, αντιπροσωπεύει μια επιλογή να απελευθερωθούμε από το βάρος του πόνου και της οργής και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ξεκινήσει την ανάρρωση.
Ένας από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους η συγχώρεση μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της απιστίας είναι η απελευθέρωση του θυμού και της πικρίας. Όταν μας θίγουν, όχι με την επιφανειακή έννοια του όρου αλλά βαθιά και στην ουσία μας, ο θυμός μας και η πικρία μπορεί να μας στοιχειώνουν και να μας κρατούν μαγκωμένους στην παρελθοντική πληγή. Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο κοντά στη συγχώρεση, που δε σημαίνει κι επανασύνδεση, μας δίνουμε η ίδιοι τη δυνατότητα να απελευθερώσουμε αυτά τα συναισθήματα και να εστιάσουμε στην εποικοδομητική ανάρρωση για μια υγιή ζωή.
Επιπλέον, μπορεί να βοηθήσει στην ανακατασκευή της εμπιστοσύνης και προσωπικά αλλά κι ανάμεσα στο ζευγάρι. Η απιστία θίγει βαθιά την εμπιστοσύνη που είχαμε για τον σύντροφό μας κι η ανακτηθείσα εμπιστοσύνη μπορεί να είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Η συγχώρεση έχει ευεργετικές ιδιότητες, μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε την προδοσία και να δώσουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα να ξαναρχίσουμε να εμπιστευόμαστε και να συνεχίσουμε τη ζωή μας χωρίς τον διαρκή φόβο πως θα μας προδώσουν ξανά.
Ωστόσο, σίγουρα δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Μπορεί να απαιτήσει πολλές συζητήσεις, ανοιχτότητα κι ειλικρίνεια από τις δύο πλευρές. Επίσης, είναι σημαντικό να γίνει αποδεκτό ότι δε σημαίνει απαραιτήτως τη συνέχιση της σχέσης. Η επιλογή της συγχώρεσης μπορεί να γίνει για τον εαυτό μας και την εσωτερική μας ειρήνη, ανεξάρτητα από το αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί με τον άνθρωπο που μας απάτησε, ή όχι.
Πρακτικά, για να ξεπεράσουμε την απιστία και να φτάσουμε να συγχωρέσουμε, μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε ορισμένα βήματα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αισθανθούμε και να εκφράσουμε τον έντονο πόνο μας. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε αυθεντικά τα συναισθήματά μας και να τα μοιραστούμε τις δηλητηριασμένες σκέψεις μας με κάποιον που μπορούμε να εμπιστευτούμε. Έπειτα, πρέπει να εργαστούμε για την αποδοχή της πραγματικότητας και την αναγνώριση του γεγονότος. Αντιμετωπίζοντας την απιστία με ρεαλισμό και διαύγεια, μπορούμε να αρχίσουμε να οικοδομούμε μια νέα βάση για την εμπιστοσύνη.
Επίσης, η συζήτηση κι αποδόμηση του γεγονότος αποτελεί βασικό στοιχείο για την αποκατάσταση της σχέσης. Οι κουβέντες μεταξύ των δύο πρέπει να είναι ειλικρινείς, ανοιχτές και με κατανόηση. Δεν έχει νόημα να τιμωρούμε ή να τιμωρούμαστε. Η αναφορά στα αίτια και τις συνθήκες που οδήγησαν στην απιστία, όμως, χωρίς να έχει την αίσθηση της ιεράς εξέτασης, μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του περιστατικού και στην ενίσχυση της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών. Η εργασία με έναν ειδικό συμβουλευτικής μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη, σε αυτό το στάδιο. Ένας ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει το άτομο να ανακαλύψει τις ρίζες του πόνου και ν’ αναπτύξει στρατηγικές για την αντιμετώπισή του. Μπορεί επίσης να παράσχει την απαραίτητη υποστήριξη και καθοδήγηση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της συγχώρεσης.
Εκτός από την επικοινωνία και τη συμβουλευτική, η πρακτική της αυτοφροντίδας είναι επίσης σημαντική. Να επικεντρωθούμε στη φροντίδα του εαυτού μας και να αναζητήσουμε τρόπους να ξεπεράσουμε τον πόνο. Πώς; Με άσκηση, ταξίδια, μελέτη, φίλους, την εξερεύνηση των χόμπι μας ή τη συμμετοχή σε δραστηριότητες που μας προσφέρουν χαρά και ικανοποίηση. Τέλος, τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς χρόνο και αφοσίωση κι η επανενεργοποίηση της εμπιστοσύνης, μπορεί να επιτευχθεί μέσω συνεπούς συμπεριφοράς, αλλά και μέσω της προσπάθειας για ανοιχτή επικοινωνία, αμοιβαία υποστήριξη και συνεργασία.
Συνοψίζοντας, η απιστία είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία που μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο. Ωστόσο, η συγχώρεση μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτού του πόνου. Πρέπει να γίνει από εμάς για εμάς, όμως κι όχι για να κερδίσουμε κάποια μάχη ανωτερότητας. Η πορεία προς τη λύτρωση αυτή, απαιτεί χρόνο, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να αποφασίσεις πως θέλεις να κινηθείς προς αυτή την κατεύθυνση. Κι έτσι, σιγά-σιγά θα δεις πως θα προχωράς, μέχρι να έχεις όντως προχωρήσει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου