Οι φίλοι των (πρώην) συντρόφων μας που έγιναν κολλητοί μας

Λένε ότι καμία συνάντηση δεν είναι τυχαία και τελικά ίσως και να ισχύει. Αν παρατηρήσουμε λίγο πιο προσεκτικά τους ανθρώπους που περνάνε από τη ζωή μας, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι υπήρχε κάποιος λόγος που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας μαζί τους. Άλλοι ήρθαν για να μας αφυπνίσουν. Κάποιοι άλλοι για να μας διδάξουν με τις συμπεριφορές τους. Άλλοι για να μας ερωτευτούν ή ακόμα καλύτερα για να μας αγαπήσουν. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που ήρθαν στη ζωή μας για να μας οδηγήσουν σ’ άλλους ανθρώπους.

Αν μπορούμε ν’ απεικονίσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις διαγραμματικά, φανταστείτε ότι εμείς είμαστε το κέντρο κι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε είναι διακλαδώσεις που η μια μας οδηγεί στην επόμενη. Πόσες φορές έχουμε πει τη φράση “αν δε γνώριζα τον τάδε δε θα γνώριζα εσένα”. Δεν ξέρω βέβαια αν όντως υπάρχει κάποια δύναμη η οποία υποκινεί αυτά τα σχοινιά στις ανθρώπινες σχέσεις ή τελικά είναι καθαρά δικές μας επιλογές. Tο μόνο σίγουρο όμως είναι ότι αν ένας άνθρωπος σε οδηγεί σ’ έναν άλλον που ήρθε για να μείνει στη ζωή σου και να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, τότε το μόνο που μπορεί να νιώσεις γι’ αυτή τη δύναμη είτε λέγεται Θεός, είτε λέγεται σύμπαν, είτε καθαρή τύχη, είναι ευγνωμοσύνη.

Σαφώς κι ισχύει ότι ένας καλός φίλος μπορεί να μας οδηγήσει στον μελλοντικό μας σύντροφο, αλλά μπορεί να συμβεί και το ανάποδο, που σημαίνει ότι ένας σύντροφος μπορεί να μας οδηγήσει στο να γνωρίσουμε έναν άνθρωπο ο οποίος θα γίνει και πραγματικός μας φίλος. Στις περιπτώσεις αυτές -αν θέλουμε να είμαστε και ειλικρινείς- οι φιλίες περνάνε από πολλά παραπάνω κύματα για να δοκιμαστούν και να τις χαρακτηρίσουμε αληθινές. Για να χτίσεις μια πραγματική φιλία με τον φίλο του συντρόφου σου, χωρίς να δημιουργήσεις πρόβλημα στη δική σου σχέση, πρέπει αρχικά να έχει χτιστεί μια υγιής σχέση συναισθηματικής εμπιστοσύνης μεταξύ των συντρόφων.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις που ενώ προσπαθείς να προσεγγίσεις πιο ουσιαστικά τους φίλους του συντρόφου σου με την προοπτική να γίνουν κομμάτι της κοινής σας ζωής, παρεξηγείται ως πρόθεση να κλέψεις τη ζωή του, ή γίνεται με σκοπό τον έλεγχο και η πρόθεση δεν είναι και τόσο αγνή. Όλο αυτό, πέραν της προσωπικής ανασφάλειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πόσο δουλεμένη είναι η σχέση στο πλαίσιο της συναισθηματικής εμπιστοσύνης. Αν δε ρίξετε από κοινού τα κάστρα σας -εννοώ τις εγωιστικές συμπεριφορές- αν δε δουλέψετε έκαστος με τον εαυτό σας το κομμάτι των ανασφαλειών και κατ’ επέκταση με τη σχέση σας, τότε η ζήλια θα είναι εκείνη που θα κινεί τα σχοινιά σε σχέση με το αμφίπλευρο φιλικό σας περιβάλλον κι εσείς θα ακροβατείτε πάνω τους χάνοντας την ευκαιρία να συνδεθείτε με ανθρώπους που αξίζουν μια προσπάθεια για να χτίσετε κάτι αληθινό.

Στις δουλεμένες όμως σχέσεις -ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήξουν- αν έχει κατακτηθεί το κομμάτι της αμοιβαίας συναισθηματικής εμπιστοσύνης αποκτάς τον απαιτούμενο χώρο και χρόνο να γνωρίσεις περισσότερο τον φίλο του συντρόφου σου ώστε να δώσεις μια δίκαιη ευκαιρία, ώστε να δοκιμάσετε να χτίσετε αυτό που αποτελεί και την κύρια τροφή της ανθρώπινης ψυχής την πραγματική φιλία. Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι αρκετό αν κανείς σκεφτεί πόσο δύσκολο πλέον στη ζωή μας είναι η γένεση μιας αληθινής φιλίας. Μιας φιλίας που θα έχει δικό της σώμα και δε θα αναπνέει μέσα από τη σχέση. Σ’ αυτήν την περίπτωση η φιλία ήταν περιστασιακή και για εμάς ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπήρξε φίλος του συντρόφου μας κι όχι δικός μας αληθινός φίλος.

Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι φίλος είναι μια ψυχή σε δύο σώματα. Πόσο δύσκολο είναι -ειδικά στην εποχή μας- να βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο και να συνδεθούμε τόσο ουσιαστικά! Σκεφτείτε πόσο μεγάλη ανάγκη το έχουμε εμείς οι άνθρωποι να συναντήσουμε εκείνον τον άνθρωπο που θα εκτεθούμε δίπλα του, χωρίς να ντρεπόμαστε για την ατελή μορφή μας. Αν είστε τυχεροί και συναντήσετε φίλο που ήρθε μ’ αυτό τον τρόπο στη ζωή σας, να είστε βέβαιοι ότι μπροστά του δε θα νιώσετε ποτέ τον φόβο ότι θα κρίνει τις αδυναμίες σας, αντιθέτως θα σας βοηθήσει να τις κατανοήσετε. Αν λοιπόν ποτέ νιώσετε ότι ένας άνθρωπος αξίζει να του δώσετε αυτήν την ευκαιρία, μην το φοβηθείτε επειδή το ταίρι σας είχε την τύχη να τον αγαπήσει πρώτο. Μπορεί όντως μια δύναμη να τον έφερε μπροστά σας -μέσω ενός συντρόφου σας- αλλά το σχοινί βρίσκεται στα δικά σας χέρια. Εσείς είστε εκείνοι που πρέπει να του δώσετε να πιάσει την άλλη του άκρη. Κι εκείνος απλώς δε θα την αφήσει ποτέ.