Κάπου, κάποτε στην Κρήτη.
Το βράδυ κυλούσε ήρεμα. Καθισμένοι στην αμμουδιά, συντροφιά με τους φίλους σου, κρατούσες στο ένα σου χέρι μια μπύρα και στο άλλο το κινητό σου, από το οποίο ακούγονταν η φωνή του Νίκου Ξυλούρη να τραγουδάει τον Ερωτόκριτο -μια όμορφη ιστορία αγάπης του επονομαζόμενου Σαίξπηρ της Κρήτης, του Βιτσέντζου Κορνάρου. Όλα τα παραπάνω έδιναν μια χαλαρή νότα σε εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα και τίποτα -σκεφτόσουν- δε θα στεκόταν ικανό να στην ταράξει. Τα φώτα όμως ενός αυτοκινήτου, που κατέβαινε προς την παραλία, έκανε τα κεφάλια σας να στραφούν προς το μέρος του. Δεν ήταν ένα συνηθισμένο αμάξι και αυτό το καταλάβαινες και μόνο από τον θόρυβο της μηχανής του .
«Πού πάει με αυτό το ακριβό αμάξι μες στον χωματόδρομο;» μονολόγησες και συνέχισες να κοιτάς το αυτοκίνητο που ερχόταν προς το μέρος σας. Σταμάτησε λίγα μέτρα μακριά από εσάς και ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε από το χώμα. Η μηχανή έσβησε και μια φωνή ρώτησε ευγενικά «Παιδιά μάλλον χάθηκα, μήπως μπορείτε να μου πείτε πως μπορώ να βγω στον κεντρικό;» Σηκώθηκες πρόθυμα να βοηθήσεις τον περαστικό ενώ τα φώτα συνέχιζαν να σε τυφλώνουν. Τίναξες την άμμο από τα ρούχα σου και προχώρησες προς το αυτοκίνητο ώστε να δώσεις με όλη σου την καλή διάθεση τις απαραίτητες οδηγίες. Η μυρωδιά από ένα ακριβό άρωμα όσο πλησίαζες το αυτοκίνητο γινόταν όλο και πιο έντονη και είχε ήδη αρχίσει να αγκαλιάζει τις φερομόνες σου. Ενώ τα μάτια σου διασταυρώνονταν με εκείνα του περαστικού ρώτησες με αφέλεια «χαθήκατε;» και ένα αμήχανο χαμόγελο ζωγραφίστηκε ταυτόχρονα στα πρόσωπα και των δύο. Ο θεός έρωτας κρυμμένος στα αρμυρίκια έβγαλε από τη φαρέτρα του δύο βέλη και στόχευσε επιδέξια. Το ένα στόχευσε εσένα που πριν λίγα λεπτά ήσουν βουτηγμένος μες στην άμμο και έπινες μπύρες και το άλλο τον μυστήριο περαστικό με το πανάκριβο αυτοκίνητο, για τον οποίο τελικά έμαθες ότι έχασε τον δρόμο του φεύγοντας από ένα πάρτι που γινόταν σε μια βίλα λίγα μέτρα πιο κάτω. «Άκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα» συνέχιζε να τραγουδάει ο Νίκος Ξυλούρης και εκείνη η καλοκαιρινή νύχτα σε μια αμμουδιά της όμορφης Κρήτης μόνο ήρεμη δεν αποδείχθηκε για σένα.
Όλοι έχουμε ακούσει την έκφραση κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και στην προκειμένη αυτή η κολόνια ονομάζεται πάλη των τάξεων. Ο φτωχός κι ο πλούσιος, ο ισχυρός και ο αδύναμος το κεφάλαιο και ο εργάτης. Πολλοί διανοούμενοι κατά καιρούς έχουν τοποθετηθεί γι’ αυτήν τη λεγόμενη ταξική πάλη, ολόκληρες θεωρίες στηρίζονται πάνω στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά όταν ο έρωτας αποφασίσει να ρίξει τα βέλη του δε θα κοιτάξει την τσέπη η την κοινωνική θέση κανενός. Γιατί ο έρωτας αγαπητέ, είναι τυφλός κι άπειρες φορές έχουμε παρακολουθήσει, όχι μόνο στη σκηνή του θεάτρου από έργα τεράστιων θεατρικών συγγραφέων, αλλά και στη σκηνή της ζωής να ξετυλίγονται απίστευτες ιστορίες αγάπης μεταξύ ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.
Όσο κι αν θέλουμε λοιπόν να οριζοντιώσουμε αυτές τις καταστάσεις είναι πολύ δύσκολο να κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα κι η αλήθεια είναι ότι όταν υπάρχουν ταξικές διαφορές σε κοινωνικό ή οικονομικό πλαίσιο, η συνύπαρξη ενέχει αρκετές δυσκολίες. Όσο ο έρωτας καλά κρατεί, αυτές οι διαφορές μπορεί να φαίνονται μικρός κομήτης μέσα σ’ έναν απέραντο γαλαξία αλλά όταν ο έρωτας αρχίζει και ξεθωριάζει δε θα αργήσει αυτός ο κομήτης να χτυπήσει το δικό τους αστέρι και να γίνει το λεγόμενο Βing Βang.
Το κλειδί ίσως της επιτυχίας, ενός μοντέλου σχέσης που υπάρχουν αυτές οι αποκλίσεις, είναι να καταφέρει να πετάξει το ζευγάρι από πάνω του την ταμπέλα του φτωχού και του πλούσιου. Όταν οι σύντροφοι έχουν αποκτήσει αμφότερα «παιδεία» κι έχουν εκπαιδευτεί στο τι δέχονται και στο τι απορρίπτουν σαν άνθρωποι -ειδικά στο θέμα των κοινωνικών στερεοτύπων- μπορούν πιο εύκολα να καταργήσουν τις ταμπέλες που τους έχει φορέσει η κοινωνία μας ώστε να δημιουργήσου έναν ισχυρό δεσμό συναισθηματικής ασφάλειας μες στη σχέση τους. Αν δεν πετάξουν αυτές τις ταμπέλες το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ζουν σε μια ανασφαλή σχέση και με τον πρώτο ενδεχόμενο τσακωμό θα βγαίνει στη λεγόμενη «σέντρα» ο πιο αδύναμος κοινωνικά-οικονομικά σύντροφος.
Ένα ακόμα πρόβλημα που πολύ πιθανόν να δημιουργήσει παρακείμενα σημαντικά προβλήματα είναι η διαφορά της κουλτούρας. Οι εμπειρίες και οι στιγμές που συγκεντρώνουμε στη ζωή μας είναι αυτές οι οποίες μας διαχωρίζουν και δημιουργούν το εν δυνάμει κοινωνικό μας στάτους. Εδώ το σωτήριο κλειδί είναι να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και να δημιουργηθούν περιθώρια εξέλιξης και από τα δύο μέρη ώστε να εναρμονιστεί το ζευγάρι με τον τρόπο ζωής έκαστος και να βρουν τη χρυσή ισορροπία για να μπορέσουν να ακροβατήσουν ισοδύναμα ο ένας στον «κύκλο» του άλλου. Λέω ακροβατήσουν γιατί ας μη γελιόμαστε αν αφήσουν το σχοινί που στέκονται να το ταρακουνήσει κάποιος ξενιστής και το δίχτυ ασφαλείας που έχουν φτιάξει σαν σχέση δεν είναι τόσο δυνατό ώστε να τους κρατήσει, θα βρεθούν στο κενό, καταστρέφοντας και τη σχέση τους.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στον ορισμό της αγάπης εκτός άλλων πολύ σημαντικών αξιών εμπεριέχεται και η λέξη σεβασμός. Σέβομαι τις ανάγκες του συντρόφου μου, σέβομαι τις ρίζες του, σέβομαι τον τρόπο λειτουργίας του και χωρίς να προσπαθήσω να τον αλλάξω σαν άνθρωπο, του προσφέρω το χέρι μου για να του γνωρίσω τον δικό μου κόσμο ακόμα και αν αυτός ο κόσμος είναι διαφορετικός.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Θάλεια Διαμαντούλη
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
