Η Ειρήνη μάς λέει…
«Με τον σύντροφό μου είμαστε αρκετά χρόνια μαζί. Τον τελευταίο χρόνο αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε για να δούμε αν ταιριάζουμε στο πρακτικό κομμάτι της συμβίωσης. Είμαστε γενικά ένα αγαπημένο ζευγάρι χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και δημιουργούνται τσακωμοί μεταξύ μας είναι οι φίλοι του. Συγκεκριμένα, υπάρχουν άνθρωποι από τον κύκλο του, με τους οποίους εγώ δεν ταιριάζω να κάνω παρέα. Αυτοί οι φίλοι, βέβαια, δε φύτρωσαν τώρα. Υπήρχαν στη ζωή μας όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί. Απλώς τότε -που δε συγκατοικούσαμε- δε με ενοχλούσε τόσο ότι έβγαιναν έξω μόνοι τους -αντιδρούσα βέβαια, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Τώρα με κάνει έξαλλη όταν τον παίρνουν τηλέφωνο στο ξεκάρφωτο και τον ξεσηκώνουν να πάνε για καφέ ή ποτό. Θεωρώ ότι όλοι αυτοί δε σέβονται στην ουσία ούτε τη σχέση μας ούτε εμένα την ίδια. Είναι οι λεγόμενοι «μ@λ@κες» φίλοι του συντρόφου μου, οι οποίοι αποτελούν και το μεγαλύτερο αγκάθι στη σχέση μας».
Η Ειρήνη μάς περιέγραψε τη δική της εμπειρία και το πώς νιώθει για τους φίλους του συντρόφους της. Είναι όμως έτσι; Έχει δίκιο; Είναι όντως «μ@λ@κες» οι φίλοι του συντρόφου της; Είναι εκείνοι υπαίτιοι για τους καβγάδες; Μήπως τελικά όλο αυτό έχει να κάνει με τη δική μας ανασφάλεια και την αμοιβαία εμπιστοσύνη που πιθανόν να εκλείπει από τη σχέση;
Η φίλια για την ανθρώπινη ψυχή είναι μια από τις κύριες τροφές της. Ανεκτίμητο δώρο ζωής οι φίλοι, αν σκεφτεί κανείς πόσες στιγμές μοιραζόμαστε μαζί τους, οι οποίες χαράζονται στη μνήμη μας και μας ακολουθούν μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που θα μοιραστούμε τη χαρά ή το πρόβλημά μας. Εκείνοι που θα γελάσουμε με την καρδιά μας και θα κλάψουμε στην αγκαλιά τους. Εκείνοι που θα τους μιλήσουμε από το πιο ανούσιο μέχρι το πιο σοβαρό θέμα. Όπως λέει και ο Κινέζος Φιλόσοφος Μένκιος «Οι φίλοι είναι τα μέλη της οικογένειας που δε μας έδωσε ποτέ ο Θεός» και όσοι έχουμε βρει την πραγματική φίλια συμφωνούμε με τον προ λαλήσαν τα.
Όταν δημιουργούμε, λοιπόν, μία συντροφική σχέση, κατά μία έννοια κομμάτι της συντροφικής μας ζωής αποτελούν και οι φίλοι. Σαφώς, δε γίνεται να έχουμε χημεία με όλους τους φίλους των συντρόφων μας, με συνέπεια με κάποιους να επιθυμούμε να περνάμε χρόνο και άλλους να μη θέλουμε να τους δούμε ούτε στα μάτια μας. Μπορεί να μη χωνεύεται εύκολα ότι ο σύντροφός σου κάνει παρέα ή μοιράζεται στιγμές με έναν άνθρωπο, τον οποίον εσύ δεν εγκρίνεις, είτε γιατί δεν ταιριάζεις είτε γιατί νιώθεις ότι τον ξεσηκώνει να κάνει πράγματα, με τα οποία δε συμφωνείς, όμως πόσο δίκιο έχεις σε όλη αυτή τη στάση;
Η μαρτυρία της Ειρήνης είναι από τις πλέον συνηθισμένες περιπτώσεις, κάτι που πιθανόν οι περισσότεροι να έχουμε ζήσει και να μας κάνει να θυμώνουμε με τον σύντροφό μας. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι δε φταίει ο φίλος του συντρόφου μας για τη συμπεριφορά του. Αν ο σύντροφός μας επιλέγει να βγει και να αφιερώσει χρόνο στους συγκεκριμένους ανθρώπους, αυτό έχει να κάνει με τον ίδιο και όχι με το ότι τον ξεσήκωσαν οι φίλοι του. Άλλωστε δεν είναι κανένα μωρό. Αν ήθελε να μη βγει θα μπορούσε να μη δεχτεί την πρόσκληση. Από τη στιγμή που τη δέχτηκε, σημαίνει πως και ήθελε να πάει και το είχε ανάγκη. Αν του θυμώσουμε, λοιπόν, είναι σαν να μη σεβόμαστε την ανάγκη του -και κατά συνέπεια τον ίδιο. Από την άλλη, το πώς ερμηνεύουμε εμείς την επιλογή του έχει να κάνει καθαρά με το κομμάτι των προσωπικών μας ανασφαλειών. Από τη στιγμή που χτίζεται αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στο ζευγάρι και οι δύο σύντροφοι νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το αν θα παρασυρθεί ένας εκ των δύο από τους φίλους του.
Εκτός από το κομμάτι των προσωπικών ανασφαλειών -για το οποίο φέρουμε εμείς ευθύνη και οφείλουμε να το δουλέψουμε για καλό της ψυχικής μας υγείας- υπάρχει κάτι ακόμα πολύ βασικό που μένει αδούλευτο -δυστυχώς- στα περισσότερα ζευγάρια, με αποτέλεσμα να ροκανίζεται η συντροφική σχέση. Αυτό δεν είναι άλλο από την «ουσιαστική» επικοινωνία. Οι περισσότεροι στις σχέσεις μας νομίζουμε ότι την έχουμε κατακτήσει. Είναι όμως ουσιαστική ή ρίχνουμε κάτω από το χαλί αυτά που φοβόμαστε να πούμε ή να δείξουμε ότι νιώθουμε και αφήνουμε πάνω πάνω τον εγωισμό μας, πιπιλίζοντας παράλληλα τη γνωστή σε όλους μας καραμέλα «δε με υπολογίζεις και επιλέγεις τους φίλους σου αντί για μένα»;
Την επικοινωνία στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να τη χωρίσουμε σε δύο φάσεις. H πρώτη φάση είναι να μιλήσεις ανοιχτά στον σύντροφό σου για το τι σου αρέσει και τι δε σου αρέσει. Έτσι, πιθανόν να λειτουργήσεις αφυπνιστικά και να δει κάτι το οποίο τόσο καιρό αγνοούσε, ενώ παράλληλα του δίνεις το βήμα να ακούσεις την οπτική του και τη δυνατότητα να κατανοήσει πώς σκέφτεσαι. Η ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλος σχέσεων, Nikita Amin, τονίζει ότι είναι πιο χρήσιμο να επικεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που παρουσιάζονται όταν αντιπαθούμε τους φίλους του συντρόφου μας. Έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τον σύντροφό μας, ποιος είναι μπροστά σε άλλους, τι αναζητά στις σχέσεις του, αλλά και πώς εμείς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι σύντροφοι. Βελτιώνοντας την επικοινωνία, βελτιώνουμε και τη σχέση με τον σύντροφό μας.
Σε δεύτερη φάση, επικοινωνείς με τον σύντροφο σου για το πώς σε κάνει να νιώθεις η δική του συμπεριφορά σε σχέση με τις επιλογές των φίλων του. Ανεξάρτητα αν εκείνος/η δεν απομακρύνει κάποιους ανθρώπους από τη ζωή του, είναι πολύ βασικό να γνωρίζει πώς νιώθεις σε συνάρτηση με τις επιλογές του. Γινόμαστε πάντα πολύ πιο κατανοητοί στους ανθρώπους γύρω μας -και πολύ περισσότερο στις σχέσεις μας- όταν μιλάμε για το πώς μας κάνουν να νιώθουμε οι επιλογές τους και κατ’ επέκταση οι συμπεριφορές τους.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να σεβόμαστε ο ένας τις επιλογές του άλλου και ανεξάρτητα αν μας ενοχλούν ή όχι, οφείλουμε να παραχωρούμε χρόνο στον σύντροφο μας να βλέπει τους ανθρώπους που εκείνος έχει επιλέξει να βρίσκονται στη ζωή του. Αν από την άλλη εμείς συνεχίζουμε να τους προσφωνούμε και να τους θεωρούμε «μ@λ@κες» ίσως πρέπει να αναθεωρήσουμε την επιλογή μας ως προς τον σύντροφό μας. Δε λένε άλλωστε, «δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι»;
Ευχαριστώ πολύ την Ειρήνη για την προσωπική της μαρτυρία.
Συντάκτης: Θάλεια Διαμαντούλη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
