«Γυρεύω πάντα το φιλί, που μου το τάξανε πολλοί,
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ, να μου το δώσει…»
Μουσική, η συντροφιά της ανθρώπινης ψυχής. Στον έρωτα, στην αγάπη, στη χαρά και στον πόνο η μουσική είναι το λεγόμενο παρεάκι μας. Ένα τραγούδι θα πάρει μορφή και θα αποκτήσει πρόσωπο, το οποίο άλλες φορές νιώθουμε ότι κάθεται στη θέση του συνοδηγού μες στο αυτοκίνητό μας, άλλες πως κουρνιάζει δίπλα μας στον καναπέ του σπιτιού μας, κι άλλες πως γίνεται η συντροφιά μας σε μια μοναχική βόλτα στη θάλασσα. Η μουσική θα μας μιλήσει μέσ’ από τους στίχους , θα ταξιδέψει την ψυχή μέσ’ από τις μελωδίες, άλλοτε θα γεμίσει τις ώρες μοναξιάς και άλλοτε θα συμπληρώσει χαρούμενες περιστάσεις με τους ανθρώπους μας. Συνοδοιπόρος ζωής η μουσική και σχεδόν όλες οι στιγμές μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με εκείνη. Άπειρες φορές ταυτιστήκαμε με τραγούδια, συναντήσαμε τον εαυτό μας ή τον σύντροφό μας μέσα σε αυτά, πλεχτήκαμε στους στίχους κι όσα φοβηθήκαμε να πούμε κατά πρόσωπο τα είπαμε στον άνθρωπό μας αφιερώνοντάς του ένα τραγούδι.
Στο άκουσμα όμως ενός τραγουδιού συνήθως αυτό που κρατάμε ενεργό στο μυαλό μας είναι ο ερμηνευτής. Σπάνια δίνουμε βάση στον στιχουργό ή στον συνθέτη του τραγουδιού οι οποίοι αποτελούν και τον κύριο πυρήνα του. Γιατί όσο καλή και αν είναι η μουσικότητα μιας φωνής αν ο στίχος δεν αγγίξει την καρδιά και η μελωδία δε μας ταξιδέψει θα μπει στο κουβά των αδιάφορων και άοσμων ακουσμάτων. Ακόμα λιγότερες φορές όμως γνωρίζουμε την ιστορία του τραγουδιού η κάποιο μυστικό το οποίο μπορεί να είναι καλά κρυμμένο πίσω από τους στίχους του. Επειδή, λοιπόν ο έρωτας είναι και το πιο δυνατό ερέθισμα για τη γέννηση των τραγουδιών είναι ευκαιρία να αποκαλύψουμε ένα καλά κρυμμένο μυστικό ενός πασίγνωστου τραγουδιού. Αναφέρομαι σ’ ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου ερμηνευμένο από τη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη το «Ερωτικό».
Το Ερωτικό είναι ένα μελοποιημένο ποίημα από τον Νίκο Ξυδάκη σε στίχους του Ναπολέων Λαπαθιώτη. Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν Έλληνας ποιητής του μεσοπολέμου γεννημένος το 1888 που αν ρίξεις μια γρήγορη ματιά στη βιογραφία του θα καταλάβεις αμέσως ότι έγινε περισσότερο γνωστός για την πολύκροτη ζωή του παρά για το έργο που άφησε παρακαταθήκη σε όλους εμάς. Αντισυμβατικός, δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος, άθεος, κομουνιστής, εθισμένος στην ηρωίνη, ο οποίος το 1944 γίνεται και αυτόχειρας αφαιρώντας τη ζωή του στο σπίτι του στα Εξάρχεια με το πιστόλι του στρατιωτικού πατέρα του. Μια ζωή στο κόκκινο! Ένας άνθρωπος που η συντηρητική κοινωνία της τότε εποχής τον καταδίκαζε για τις επιλογές του και εκείνος ξεσπούσε μέσα από τους στίχους των ποιημάτων του. Ερωτευμένος σφόδρα με τον Κώστα Γκίκα από το Μενίδι γράφει το 1928 το ποίημα «Ερωτικό». Μέσα από τους στίχους αυτού του τρυφερού ποιήματος είναι ευδιάκριτη η μελαγχολία που βιώνει ο ποιητής, ο καημός και η λαχτάρα του για αυτό το ανεύρετο φιλί που λαχταρά να το πάρει από τον μεγάλο του έρωτα. Αλλά το μυστικό του εν λόγω ποιήματος βρίσκεται στην ακροστιχίδα του, η οποία και σχηματίζει το όνομα του αγαπημένου του Κώστα Γκίκα. Ένας έρωτας που δυστυχώς δε γνωρίζουμε τι απέγινε αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι στάθηκε έμπνευση για τον δημιουργό του ποιήματος και χάρισε σε όλους εμάς ένα υπέροχο, τρυφερό, διαχρονικό τραγούδι.
Την επόμενη φορά που θα πείτε λοιπόν κάτι στον άνθρωπό σας τραγουδιστά, να είστε βέβαιοι ότι πίσω από τους στίχους και τις μελωδίες που θα του αφιερώσετε υπάρχει κρυμμένη η ιστορία των δημιουργών του. Κι ίσως η ιστορία τους, να είναι ταυτόσημη και με τη δική σας.
Όπως λέει και ο Φρίντριχ Νίτσε αν δεν υπήρχε η μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος και επειδή στην εποχή μας στενεύουν τα όρια για άλλα λάθη καλό θα ήταν να συνεχίσουμε να έχουμε για συντροφιά της ψυχής μας τη μουσική!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Θάλεια Διαμαντούλη
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
