Δε θέλω να γίνω ούτε μητέρα, ούτε μάνα. Θέλω να γίνω μαμά.
Θα μου πεις, και εύλογα, «πολύ σημασία στις λέξεις δε δίνεις κοπελιά»; Θα σου απαντήσω πως ναι. Γιατί σε καμία περίπτωση δε θέλω να καταντήσω σαν τα μοντέλα συμπεριφοράς που αυτές οι δύο λέξεις αντιπροσωπεύουν. Ούτε μια απόμακρη, απρόσωπη ύπαρξη που απαιτεί σεβασμό και σούζα γιατί απλά κατάφερε να αναπαραχθεί, αλλά ούτε και μια κακομοίρα, που, από τη στιγμή που το ζυγωτό άρχισε να πολλαπλασιάζεται μέσα της, άρχισε να κάνει σχέδια για το πώς θα γίνει η αυριανή βασίλισσα του μελοδράματος.
Για την πρώτη κατηγορία δεν έχω να πω πολλά. Όπως έχει αναφέρει και η αυτού θεομίσητη μεγαλειότης του Μαρκησίου, δεν είναι προορισμένοι όλοι οι άνθρωποι για να γίνουν γονείς.
Ας ονομάσουμε αυτές τις μητέρες αδιάφορες, γιατί η μπάλα θα πάρει πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, είτε οφείλεται σε εργασιομανία και άλλες προτεραιότητες, είτε σε αδυναμίες σωματικές και ψυχικές, που προκαλούν οποιουδήποτε είδους εξαρτήσεις (αλκοολισμός, χρήση ναρκωτικών ουσιών). Τέτοιες γυναίκες είναι συνήθως απούσες από τη ζωή των παιδιών τους, αλλά όταν ο εαυτός τους θίγεται από αυτά ή οποιονδήποτε άλλο παράγοντα, επικαλούνται το ρόλο τους και απαιτούν αμέριστο σεβασμό. Με τουπέ, ύφος σαράντα καρδιναλίων και το ακλόνητο επιχείρημα του «γιατί είμαι η μητέρα (σου), πάει και τελείωσε». Γιατί προέχει η καριέρα και μόνο -μην παρεξηγηθούμε, στηρίζω τις εργαζόμενες μητέρες, τις εγωπαθείς δε μπορώ-, το κομμωτήριο ή το μπουκάλι με τη βότκα που πίνει απ’το πρωί.
Είναι όμως κι οι άλλες, αυτές οι φουκαριάρες μάνες. Που, από τη στιγμή που το τεστ έβγαλε «+», έβαλαν στη ζωή τους το χορό της αρχαίας τραγωδίας και τις μοιρολογίστρες του χωριού. Που το παιδί έγινε ο μοναδικός σκοπός της ζωής τους, όχι με τον όμορφο, αλλά τον αξιολύπητο τρόπο. Ναι, γι’αυτές με τη ζακέτα μιλάω. Τις καρικατούρες μιας κοινωνίας ολόκληρης…
Μοναδική τους έγνοια, το παιδί. Πάντα γένους ουδετέρου. Στις πιο προχωρημένες μορφές, τις συναντάς σε μαμαδοfora, να απορούν αν το παιδί θα βγάλει σπυριά επειδή βρίσκεται σε δύσκολες μέρες η ξαδέρφη που το ακούμπησε. Έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ενδιαφέροντα και προσωπικότητα, ο όγκος τους έχει τριπλασιαστεί ενώ το μήκος του μαλλιού υποτριπλασιάζεται καθ’ ότι η κατανάλωση τροφής είναι η μοναδική δραστηριότητα που τις ψυχαγωγεί.
Οι συζητήσεις τους περιστρέφονται γύρω από το καλύτερο καθαριστικό, το αυριανό γεύμα, το καλύτερο πρωινάδικο και φυσικά την κινητικότητα του εντέρου του παιδιού. Από μόνες τους υποβαθμίζουν την επιτυχία μόνο στο αν θα αρέσει στον μπούλη το φαΐ. Κλαυθμός και οδυρμός άμα συμβεί το αντίθετο. Τα χείλη της μάνας σουφρώνουν, ο μπούλης αρχίζει το βρίσιμο και η κλάψα φτάνει σε κρεσέντο. Συγγνώμη γλυκιά μου, εσύ διάλεξες να είσαι μια μηχανή χωρίς προσωπικότητα που μαγειρεύει και καθαρίζει. Μόνο αυτή την εικόνα έχεις δώσει, πώς περιμένεις εκτίμηση; Και σήμερα μόνη σου δε μιλούσες στο οικογενειακό τραπέζι;
Άντε, πήγαινε τώρα πιες το τσαγάκι σου -γιατί ο καφές κάνει κακό στα νεύρα-, κάτσε μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας διαφημίσεις με τάπερ και ρώτα τι θέλουν αύριο για φαγητό. Η μοναδική ερώτηση στην οποί θα λάβεις απάντηση. Θα κλαφτείς λίγο στο γιόκα γιατί ο σύζυγος δε σου μιλάει και αυτός με τη σειρά του θα κλειστεί στο δωμάτιο. Μετά, θα πάρεις ηρεμιστικό για να κοιμηθείς και θα απορείς γιατί έχεις αποτύχει ως μάνα.
Όχι, «μάνα δε θέλω να γίνω». Κι ας λυπήσω τους παραδοσιακούς τύπους ανεξαρτήτως φύλου, που είναι πιθανό να βγάζουν αφρούς από το στόμα αυτή τη στιγμή.
«Μαμά» σημαίνει τρυφερότητα, τον ένα και μοναδικό σκοπό της μητρότητας. Χαρά, αγάπη, γέλιο, συμμετοχή. Όχι μιζέρια, κλάψα και άρνηση. Μαμά σημαίνει γελάω με το να διαλέγω μωρουδιακά ως έγκυος, να γαργαλάω την κοιλίτσα, να περνάω κι εγώ τα ηλικιακά στάδια του παιδιού μαζί του.
Κάνω τη φροντίδα να φαίνεται παιχνίδι, όχι υποχρέωση. Φτιάχνω προσωπάκια με λαχανικά στο ρύζι του, παίζω κι εγώ με τα παπάκια στο μπάνιο. Αν θέλω εργάζομαι και κατανέμω το χρόνο μου διαφορετικά. Εφόσον έχω αποφασίσει ότι είμαι μαμά, κάποια πράγματα θα αλλάξουν. Ο καφές με τις φίλες θα γίνει καφές στο χέρι και βόλτα στην παιδική χαρά, τώρα θα πάμε δύο μαζί για ψώνια, θα ακούσουμε παιδικά τραγούδια στο αυτοκίνητο.
Η μέση κυράτσα θα είχε άνετα θεωρήσει πως η προσωπική της ζωή τελείωσε με το που πάτησε στο μαιευτήριο.
Όταν είσαι μαμά, μια νέα ζωή αρχίζει. Με όλες της τις φάσεις, όμορφες και άσχημες στιγμές. Μαμά είναι να είσαι εκεί για όλες. Να διατηρείς την προσωπικότητά σου, για να έχεις εφόδια να δώσεις. Για να σε θαυμάζουν! Για να είσαι, όταν ο γιος ή η κόρη σου μεγαλώσουν και μαμά και ο άνθρωπος με τον οποίο θέλουν να μιλήσουν και να διασκεδάσουν. Όχι η βαρετή γκρινιάρα που κατσικώθηκε για να ξεβρωμίσει το σπίτι και να φτιάξει κανα φαΐ.
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
