Αν έχεις δει το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Κιούμπρικ κι έχεις ακούσεις και δυο-τρία πράγματα για πειράματα τύπου Μίλγκραμ, έχεις μια ιδέα για το τι πάει να πει κατακερματισμός της αυτοπεποίθησης.
Αν δε, κατάγεσαι και από την ένδοξη ελληνική επαρχία, τότε γνωρίζεις πως τα πρωτεία σε αυτό τον τομέα κατέχει η τυπική ελληνική οικογένεια, που κάνει κάθε είδους ψυχολογικά πειράματα να ωχριούν και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ να κάθεται κλαμένος στη γωνίτσα του.
Πρώτος, μοναδικός και απαράβατος κανόνας. Οι επιλογές σου είναι πάντα οι χειρότερες και εσύ φταις, μόνο και μόνο επειδή είσαι γόνος της. Ο κοινωνικός σου περίγυρος πάντα τα καταφέρνει τέλεια, ζει σε μία αξιοζήλευτη κατάσταση, ενώ εσύ τα ‘χεις κάνει σκατά.
Δεν έχει σημασία που σπουδάζεις σε πολυτεχνική σχολή πενταετούς φοίτησης. «Ο Δημητράκης της Κυριακούλας από απέναντι τελείωσε σε τέσσερα χρόνια, εσύ τι κάνεις ακόμα άχρηστη;». Κανέναν δεν ενδιαφέρει ότι ο Δημητράκης σπούδαζε νηπιαγωγός και πως ο βαθμός δυσκολίας των μαθημάτων του ήταν μηδαμινός. Σοβαρολογούμε τώρα; Συγκρίνεται το καμάρι της Κυριακούλας για το βλαστάρι της με τη ντροπή της κακομοίρας της μάνας σου; Δε μας νοιάζει αν εσύ θα ξεσκιστείς στο διάβασμα για να πάρεις ένα πέντε στις «Διαφορικές Εξισώσεις», αφού ο Δημητράκης πήρε δέκα στη «Μουσική Ι» εξεταζόμενος στο αν παίζει αλάνθαστα το «Ήταν ένα μικρό καράβι» στο ξυλόφωνο. Νο offence για τα κρουστά.
Με τι μούτρα θα αντικρίσει η μάνα σου τη μακρινή ξαδέρφη Τούλα, όσο εσύ είσαι ακόμα 26 και ανύπαντρη, ενώ η κόρη της άνοιξε σπιτικό από τα 22; Αλλά βέβαια, εσύ θες μεταπτυχιακά, ενώ αυτή είναι κυρία στο σπίτι με τα παιδάκια της. Και πάλι, καμία σημασία δεν έχει που ο άντρας της την έχει κάνει τάρανδο, εκείνη δε χωράει να περάσει από την πόρτα σε ύψος και πλάτος και βρίζει τα μυξιάρικα ολημερίς κι ολονυχτίς. Εκείνη παντρεύτηκε, εσύ όχι. Να παντρευτείς τα πτυχία σου. Με αυτόν τον καημό θα πάει η μάνα σου.
Αν από την άλλη τολμήσεις και κάνεις σχέση, ζήτω που κάηκες κακόμοιρό μου πλάσμα! Που ντροπιάζεις την οικογένειά σου με τον αλήτη ή το πουτανάκι που έμπλεξες. Καμία καλή βλέψη δεν έχει για ‘σένα, μόνο να σε ξεφτιλίσει στα μάτια της γειτονιάς και των συγγενών. Όλα τα ξαδέρφια σου έχουν σχέσεις με παιδιά-μάλαμα, μόνο εσύ βρήκες το κατακάθι της κοινωνίας.
Δεν έχει σημασία που δεν έχουν γνωρίσει το έτερον σου ήμισυ για να κρίνουν. Μόνο και μόνο το ότι το διάλεξες εσύ αρκεί για να είναι κακή επιλογή. Άντε, που θες και σχέση ακόμα δε βγήκες απ’ το αυγό! Άλλο αν αυτό το αυγό έχει κάνει εικοσιπέντε και βάλε χρόνια να εκκολαφτεί.
Αν έχεις προσπαθήσει να βρεις μια ρεαλιστική εξήγηση σε αυτόν τον παραλογισμό της ελληνικής οικογένειας, μάλλον έχεις ήδη κουραστεί και τα παράτησες. Αν πάλι το παλεύεις ακόμα, χαρά στο κουράγιο σου.
Η ουσία έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στη λανθασμένη έκφραση της υπερβολικής αγάπης και στα επαναλαμβανόμενα «θέλω το καλύτερο για ‘σένα». Μια ματαιοδοξία, η οποία τυφλώνει τα συγγενικά πρόσωπα σε σημείο που να αδυνατούν να εκτιμήσουν και να επαινέσουν οποιαδήποτε αξιόλογη σου προσπάθεια.
Μη νομίζεις όμως πως το κακό σταματάει εδώ. Υπάρχουν και οι αγιάτρευτες περιπτώσεις. Αν κάνεις το λάθος και πληρώσεις τα μέλη της σέχτας της τυπικής ελληνικής οικογένειας με το ίδιο νόμισμα, κατακρίνοντας τα για τις επιλογές τους σε συνάρτηση με το ρεύμα της υπόλοιπης κοινωνίας –όπου κοινωνία σημειώσατε γειτονιά και συγγενολόι–, η απάντηση που θα λάβεις είναι μία και μοναδική: «Α, εγώ δεν κάνω ό,τι κάνουν οι άλλοι, δε με ενδιαφέρουν οι αποφάσεις τους. Στο σπίτι τους και στο δικό μου.».
Μην το ψάχνεις παραπάνω, δεν υπάρχει σωτηρία, μόνο σουίτα στο Δρομοκαΐτειο.
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
