Τους κανόνες του παιχνιδιού «θάρρος ή αλήθεια», λίγο ή πολύ τους ξέρουμε όλοι, ενίοτε και έχουμε παίξει.
Εν ολίγοις ή θα αποφασίσεις να απαντήσεις σε μια ερώτηση που εμπεριέχει δόση αλήθειας ικανή να σε στριμώξει ή θέλοντας να αποφύγεις την αλήθεια, θα επιλέξεις το θάρρος, προβαίνοντας σε μια ενέργεια που θα σε στριμώξει ακόμα περισσότερο, συνοδευόμενη από ακόμα μεγαλύτερη δόση καφρίλας.
Στην πραγματική ζωή παρ’ όλα αυτά, παίζουμε το «θάρρος και αλήθεια», με τους περισσότερους να χάνουν πανηγυρικά ή στην καλύτερη, να μένουν με μια Πύρρειο νίκη μετά από επαναλαμβανόμενες προσπάθειες.
Σκέψου το εξής απλό. Περίπτωση συχνότερα εμφανιζόμενη και από το κοινό κρυολόγημα.
Σχέση συγκαταβατική και μονόπλευρη, εσύ ο θύτης, το έτερον ήμισυ το θύμα. Εκτός κι αν είσαι διάδοχος του Μαρκησίου ντε Σαντ, η αφοσίωση της άλλης πλευράς θα σε συγκινήσει και θα παρατείνει την εκεί παραμονή σου. Σε συνδυασμό με τις τύψεις που το «αντίο» σου θα γίνει το «ευχαριστώ» για τη δοτικότητα του άλλου δειλιάζεις να πεις τον πραγματικό λόγο. Αντί αυτού καταλήγεις σε μια σωρεία δικαιολογιών και ανεξήγητων συμπεριφορών, που σε κάνουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μισητό. Δυο χαμένοι πόντοι σε θάρρος και αλήθεια.
Αναρωτήθηκες τι θα γινόταν αν είχες πει τα πράγματα με το όνομά τους, ή ακόμα φοβάσαι για το πώς θα βγουν από το στόμα σου αυτές οι λέξεις;
Σε έσχατη προσπάθεια να απαλλαγείς από την παρουσία κάποιου συντρόφου, ουκ ολίγες είναι οι φορές που θα χρησιμοποιήσεις πικρές αλήθειες για να κάνεις το έργο πιο εύκολο. Αυτό όμως, στην καλύτερη περίπτωση χαρακτηρίζεται θράσος και όχι θάρρος. Δυστυχώς χάσατε.
Περίπτωση δεύτερη, οι μικρές λεπτομέρειες που δε σου αρέσουν κατά τη διάρκεια μιας σχέσης. Το παπούτσι – σκοτώνω κατσαρίδα στη γωνία, η αποτυχημένη βαφή μαλλιών, η άσχημη μυρωδιά της αναπνοής, τα παραπάνω κιλά που πήρε και ούτω καθεξής. Πώς είναι δυνατό να ξεστομίσεις κάτι που μπορεί να πληγώσει, να απογοητεύσει ή να εκνευρίσει την απέναντι πλευρά; Σωπαίνεις, λες ένα ψεματάκι και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Τέτοιου είδους ψεματάκια βέβαια αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, οδηγώντας σε διόλου επιθυμητά αποτελέσματα. Χαμένος πόντος κι εδώ.
Εξαίρεση στον κανόνα αποτελούν άτομα με μόνιμη εμμηνόπαυση, που τους ενοχλεί ακόμη και το γεγονός ότι κάποια άλλη οντότητα στο χώρο αναπνέει Ο2 και φυσικά δεν παραλείπουν να το κάνουν εμφανές. Καφρίλα λέγεται αυτό καρδιά μου και κακή μάλιστα, έχασες και πάλι.
Μίλα! Κανείς δε σταμάτησε να έχει αισθήματα απέναντι σε κανένα με την έκφραση δυσαρέσκειας για κάποιο χαρακτηριστικό. Συζήτησε, βρείτε χρυσή τομή. Η αλήθεια θα προκαλέσει αντιδράσεις, ίσως και έντονες, που όμως μακροπρόθεσμα θα εξελιχθούν σε εκτίμηση. Τρομάζει, αλλά μόνο έτσι χτίζονται τα θεμέλια των σχέσεων. Στο επόμενο βήμα, θα φοβάσαι όλο και λιγότερο.
Κι αν είσαι από τα άτομα που σοκάρονται με την έλλειψη (γιαλαντζί κατ’ εμέ) τακτ με τον άνθρωπό σου, αναλογίσου λίγο καλύτερα τι συμβαίνει όταν τον αποχαιρετάς, κλείνεις την πόρτα και πας για καφεδάκι με την παρέα. Πόσο εύκολα εξαπολύεται ο οχετός για τις συνήθειες και τα ελαττώματά του. Αν αλλάξει το θέμα της κουβέντας, πόσο άνετα συμβουλεύεις φιλικά πρόσωπα για δικά τους προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα απορείς για τα άλυτα δικά σου.
Μήπως επειδή, για πρώτη φορά κέρδισες χωρίς να φοβηθείς να μιλήσεις ρεαλιστικά;
Μήπως ήρθε η ώρα να μπεις πραγματικά στο παιχνίδι;
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
