Πάντα ήταν απορίας άξιο γιατί στην αγαπημένη μας Ελλάδα φοβόμαστε τόσο τις γνωριμίες με τους γονείς των αγαπημένων μας . Πολλοί μάλιστα είναι αυτοί που το τρέμουν ως σενάριο και επιτρέπουν κάτι τέτοιο να συμβεί μόνο σε περίπωση επισημοποίησης σχέσης που φτάνει μέχρι την κρεμάλα. Παιδιά, ήρεμα. Κανενός οι γονείς δε δαγκώνουν.
Ακόμη και να δαγκώνουν δηλαδή, πώς θα το καταλάβεις αν δεν τους γνωρίσεις; Στραβόξυλα υπάρχουν παντού και είναι μεγάλη η πιθανότητα στην κατηγορία αυτή να ανήκουν και οι γονείς του αγαπημένου σου προσώπου. Το κλισέ περί έλλειψης σεβασμού αν έχεις το θράσος να προβείς σε γνωριμία με τα «πεθερικά» καλά κρατεί στην αγαπητή μας κοινωνία, αλλά είναι ό,τι πιο αβάσιμο έχει συλλάβει ο ανθρώπινος νους, μετά τον ισχυρισμό ότι αν τοποθετήσεις ανάποδα την πυροστιά, τη χελώνα ή το βάτραχο, τότε μουτζώνεις το Θεό.
Το να τους γνωρίσεις βέβαια, δε φτάνει αυτόματα και στο άλλο άκρο, που υπαγορεύει πως άπαξ και οι συστάσεις έγιναν, πρέπει να περνάς μαζί τους χρόνο σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια σε δείπνα, μπάρμπεκιου και συνοδεία της πεθεράς μέχρι το μπακάλικο.
Αν όντως έχεις να κάνεις με τέρατα της αποκαλύψεως -ας το θέσουμε πιο απλά ως ανθρώπους με άσχημη συμπεριφορά-, τότε με την πρώτη ευκαιρία μπορείς να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια και να διατηρείς την κλασική και δοκιμασμένη συνταγή του «μακριά (πολύ μακριά) κι αγαπημένοι». Αυτό για την ακραία περίπτωση που κινδυνεύεις να γίνεις πρωταγωνιστικός ρόλος στις «Οικογενειακές Ιστορίες».
Σε πιο φυσιολογικά πλαίσια, που όμως γίνονται αιτία τριβών, ανήκει το γεγονός πως, ενώ δεν υπάρχει καμία έξαρση στη συμπεριφορά του ζεύγους, εσύ δεν αντέχεις. Όχι, δεν είσαι ιδιότροπο άτομο, όχι δε βασανίζεσαι από τα κλισέ των πεθερικών και αν αυτό ισχύει είναι και πάλι δικαίωμά σου. Δυο οικογένειες έχουν διαφορετικές αρχές και νοοτροπία. Είναι απολύτως φυσικό μετά το πέρας μιας γνωριμίας και της καθιερωμένης τριβής, αυτοί οι κόσμοι να βρίσκονται σε σύγκρουση, χωρίς απαραίτητα να έχει προηγηθεί κανενός είδους διένεξη.
Σε απλά ελληνικά, ο τρόπος ζωής της μίας πλευράς ενοχλεί την άλλη και τούμπαλιν, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν ολοένα και πιο μακροπρόθεσμες προοπτικές συνύπαρξης. Και σε αυτή την περίπτωση, μια τυπική επαφή αρκεί για να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα. Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι και συζητήσεις με σεβασμό στα όρια του καθένα. Δε χρειάζεται κανείς να επιβάλλει στον άλλο τα «πιστεύω» του και αν το κάνει, πάει κι αυτός στην κατηγορία με τα τέρατα της αποκάλυψης.
Τέλος, υπάρχει και η περίπτωση να τα πάτε μια χαρά, ακόμη και να το απολαμβάνετε. Τότε γιατί να κρατάτε προσχήματα και αποστάσεις; Αν ταιριάζουν τα χνώτα σας απολαύστε το και έχετε όσες περισσότερες επαφές και κοινές δραστηριότητες θέλετε. Υπό μία έννοια, αυτή την κατάσταση τη λες και ιδεατή.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Ο καθένας τους ορίζει ανάλογα με τις απόψεις του. Αν γουστάρεις να έχεις επαφές με τους γονείς του άλλου σου μισού και αντίστροφα, απλά καν’το. Αν από την άλλη σε χαλάει οτιδήποτε, μπορείς άνετα να το αποφύγεις. Κάποια πράγματα είναι απλά μαθηματικά!
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
