To είπε κι ο πιτσιρικάς στη σειρά Shameless πριν από μένα, πως οι άνθρωποι με μεγάλη φαντασία βαριούνται όταν τίποτα το ιδιαίτερο δε συμβαίνει.
Δεν είναι ψέματα πως η ρουτίνα σκοτώνει τους δημιουργικούς ανθρώπους.
Βαριούνται. Πολύ και εύκολα. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα τους δεις να καταπιάνονται με κάτι διαφορετικό κάθε τρεις και λίγο. Μα yoga, μα ποδόσφαιρο, μα αγγειοπλαστική. Όσο εύκολα ενθουσιάζονται, τόσο εύκολα και το παρατάνε για κάτι άλλο. Δεν είναι όμως ασταθείς, όπως θα κατακριθούν από ορισμένους.
Κι αυτοί δηλαδή έχουν ενασχολήσεις που τους παθιάζουν, και στις οποίες για πάντα θα παραμένουν πιστοί.
Επιζητούν τη σταθερότητα στις ζωές τους, σε ανθρώπους και σχέσεις. Όταν αυτή συνοδεύεται με αλλαγές παραστάσεων, είναι το καλύτερό τους.
Δεν τους εκφράζει το «μαμ, κακά και νάνι».
Χειρότεροι εχθροί τους, με αμοιβαία σχέση μίσους, οι τσιγκούνηδες σε αισθήματα και χρήματα.
Αδυνατούν να κατανοήσουν τον κόσμο των τελευταίων κι όσες φορές προσπάθησαν να μπουν σε αυτόν, στο όνομα του καθωσπρεπισμού, παθιάστηκαν στην αρχή με το ρόλο, έπαιξαν το θεατράκι καλά και μετά απέτυχαν παταγωδώς, ανατινάζοντας τη σκηνή, μιας και τους αρέσει να κάνουν πάταγο όταν φεύγουν από κάπου.
Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, αυτοσαρκάζονται. Το χιούμορ είναι το όπλο τους ενάντια στις δυσκολίες. Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές, ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις, θα τους δεις να τις διακωμωδούν.
Η αλήθεια είναι πως εν μέρει αποζητούν το μπέρδεμα. Άλλωστε, δεν είναι πληκτική η ζωή στο ίδιο μοτίβο; Γιατί, προφανώς, αυτό που θέλουν να ζήσουν δεν προσδιορίζεται ακριβώς ως ζωή, αλλά κλίνει περισσότερο στην ταινία ή το σίριαλ.
Από την άλλη, ξέρουν πώς να βρίσκουν τη χαρά σε μικρά στιγμιότυπα ή αντικείμενα. Από ανθισμένα λουλούδια ανάμεσα στο τσιμέντο, μέχρι ένα σκυλί που τους ακολούθησε σήμερα ως το σπίτι κι από τα τραγούδια που άκουσαν από τους γείτονες του πάνω ορόφου, μέχρι το άθλιο όνομα μιας τυχαίας ψαρόβαρκας στο λιμάνι.
Λεπτομέρειες που, αν και απαρατήρητες για πολλούς, είναι ικανές όχι μόνο να τους φτιάξουν το κέφι, αλλά να τους δώσουν και πηγή έμπνευσης.
Στο τέλος της μέρας, πάντα θα έχουν μια ιστορία να σου πουν.
Οι σκέψεις τους είναι ένα κουβάρι. Εφιάλτης για τους οπαδούς της τετράγωνης λογικής, αλλά αυτοί βρίσκουν τις λύσεις μέσα στο οργανωμένο τους χάος. Την ίδια μοίρα έχει και ο προσωπικός τους χώρος. Ποτέ δεν ξέρεις τι θησαυρός κρύβεται κάτω από το σωρό με τα τετράδια, τα πλαστικά ποτήρια, τα ρούχα και τα διαφορετικά ζευγάρια από κάλτσες.
Συχνά θα τους δεις να είναι αδέξιοι. Σκοντάφτουν, χτυπάνε κάνουν ζημιές. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέποντάς τους, νομίζεις πως η λογική τους έχει εγκαταλείψει δια παντός.
Αν δεν είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και δε μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό –βλέπεις, δεν είναι και άνθρωποι της υπομονής– φτιάχνουν ένα παράλληλο σύμπαν που συχνά επισκέπτονται, μέχρι να νιώσουν εν τέλει ευτυχισμένοι. Με πραγματικούς και φανταστικούς ανθρώπους.
Γιατί πάντα ψάχνουν συνοδοιπόρο στην τρέλα.
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
