Το 2012 πέθανε η τελευταία γιγάντια χελώνα των νησιών Γκαλαπάγκος, γνωστή και ως «ο μοναχικός Χόρχε», σε ηλικία εκατό ετών. Αυτό που κάνει το γεγονός πιο λυπηρό, είναι πως ο εν λόγω κύριος, αν και τελευταίος των Μοϊκανών, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για σεξουαλική δραστηριότητα με καμία αρσενική ή θηλυκή χελώνα.

Εκατό χρόνια χωρίς σεξ. Τρομακτικό δεν ακούγεται; Κι όμως, υπάρχουν ερπετά, όπως επίσης τετράποδα, αλλά και άνθρωποι, που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το σπορ. Φυσικά, περιπτώσεις πασχόντων από επίκτητες ασθένειες ή κληρονομικά σύνδρομα δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Αλλά τους υπόλοιπους, πώς να τους καταλάβει κανείς κι από πού ν’ αρχίσει; Μάλλον οι λέξεις «καβλες» κι «ορμές» δεν υπήρχαν ποτέ στο λεξιλόγιό τους. Κι άντε, να πεις, μετά τα πρώτα –ήντα είναι εν μέρει κατανοητό, αλλά πιο πριν; Τίποτα; Ποτέ;

Θες να μου πεις δηλαδή, πως και μετά από συσσωρευμένη στέρηση, έμπαιναν σε χώρο με αιθέριες υπάρξεις ή καλοσχηματισμένα αρσενικά και δεν έκανε τίποτα «κούκου»;  Αν δεν έχεις περάσει εφτά και πλέον χρόνια στο Θιβέτ ανάμεσα σε Σαολίν μοναχούς, αδυνατώ να πιστέψω πού στο καλό βρίσκεις τόση αυτοσυγκράτηση.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι, που απλά περνούσαν και μόνοι τους καλά. Τόσο καλά μάλιστα, που έκαναν πράξη τη λαϊκή πλέον ρήση του σαν πετύχει το παιχνίδι με τον εαυτό σου, τύφλα να χουν τα ομαδικά αθλήματα. Νάρκισσους να τους πεις, εγωιστές να τους πεις; Το θέμα είναι πως ποτέ δεν μπήκαν στον πειρασμό. Θα ‘τανε μάλλον από εκείνα τα παιδάκια που δεν άφηναν κανέναν να αγγίξει τα παιχνίδια τους, φωνάζοντας «δικό μου»! Εφόσον έτσι τους άρεσε, δεν πέφτει σε κανέναν λόγος. Ούτως ή άλλως, δεν τον ζήτησαν και ποτέ.

Τέλος, υπάρχουν κι οι πιο δυστυχείς της κατηγορίας, που έφτασαν ογδόντα και χαρά δεν είδαν από ατυχείς συγκυρίες κι όχι από βίτσιο, επιλογή, ή και τα δύο. Μπορεί να δοκίμασαν, να απέτυχαν και να το πήραν κατάκαρδα.  Τόσο που έκτοτε να προσπάθησαν , να απέτυχαν ξανά λόγω άγχους ή και να μην προσπάθησαν καθόλου, απογοητευμένοι από την –όχι και τόσο τέλεια– παραλίγο πρώτη φορά. Ενός λεπτού σιγή, λοιπόν, γι’ αυτούς που φοβήθηκαν τόσο στη θέα πέους ή κόλπου, ώστε να μην επιδίωξαν να δουν ποτέ ξανά. Ούτε στον καθρέφτη.

Μην ξεχνάμε βέβαια και τους μετρ του είδους, εκείνους που γαλουχήθηκαν σε σημείο πλύσης εγκεφάλου ότι το σεξ είναι κακό. Με φόβο παρόμοιο του 666, των προφητειών των Μάγιας, αλλά και της επίθεσης εξωγήινων στη Γη, που προφανώς και θα λάμβαναν χώρα αν εκείνοι έκαναν σεξ, κατάφεραν έτσι να καταπνίξουν κάθε ορμή. Σε αυτούς ανήκουν κι οι κατά τι πιο έξυπνοι, που βρίσκοντας «παραθυράκι» στο νόμο, έκαναν τα πάντα εκτός από σεξ – μιας και για όλα τα υπόλοιπα δεν υπήρχε πουθενά γραμμένη ποινική ρήτρα.

Ό,τι και να πεις είναι λίγο για τους «μοναχικούς Χόρχε». Η σεξουαλική τους ζωή έχει πιάσει προ πολλού αράχνες, βρύα και λειχήνες. Μόνο χαρά στο κουράγιο τους, με την ευχή να μην εξαρτάται από εκείνους η διαιώνιση του είδους, ωσάν την έρμη τη χελώνα.

 

Επιμέλεια Κειμένου Τίνας Μπαρμπάτσαλου: Πωλίνα Πανέρη

Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου