Άμα είναι έρωτας το ξέρεις δεν το αναρωτιέσαι

Οι μεγάλοι έρωτες, είναι εκείνοι που έρχονται για να τα ισοπεδώσουν όλα στο πέρασμά τους. Όλα όσα είχες πριν μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση και το ποιος ήσουν χωρίς αυτούς μοιάζει παρελθόν. Τον έρωτα λοιπόν για να τον ζήσεις, πρέπει να τον αφήσεις να σε κυριεύσει απόλυτα. Όταν καείς από αυτόν, τότε τον ζεις με όλο σου το είναι, σωστά; Δε θέλει εκπτώσεις, ποντάρεις τα πάντα, all in που λένε και οι μεγαλύτεροι τζογαδόροι, όλοι αυτοί που τρέφονται από την ηδονή του παιχνιδιού. Ένα παιχνίδι είναι λοιπόν και ο έρωτας και αν ρωτάς εμένα, ίσως και ένα από τα πιο επικίνδυνα της ανθρώπινης φύσης. Εσύ στον έρωτα τα δίνεις όλα ή είσαι από εκείνους που θα παίξουν πιο συντηρητικά και θα κρατήσουν κάτι και για την επόμενη παρτίδα;

Τι θα κάνεις με τον πιο μεγάλο έρωτα που θα βρεθεί μπροστά σου; Μα, ίσως αναρωτιέσαι, πώς θα ξέρω αν είναι ο ένας και μεγαλύτερος; Μερικές φορές και τα απλά σκιρτήματα ντύνονται σαν κάτι πιο φανταχτερό και βιαζόμαστε εμείς να τα βαφτίσουμε έρωτα. Τον έρωτα όμως τον αληθινό δε χρειάζεται να τον βαφτίσεις τίποτα. Ούτε καν ζητάει να τον ορίσεις ως τον μοναδικό ή αυτόν που έρχεται μία φορά στα χίλια χρόνια. Ο έρωτας κρύβει το απόλυτο μέσα του, τα θέλει όλα, όλα τα φιλιά, όλα τα χάδια, όλες τις στιγμές για πάρτη του. Δε χαρίζει και δεν κάνει εκπτώσεις, μεγάλος εγωιστής σου λέω. Μα ακόμα κι αυτός ο εγωιστής που δε χαρίζεται σε τίποτα, χαρίζει μεγάλες στιγμές που αν είσαι τυχερός σημαδεύουν τη ζωή σου και αλλάζουν την ύπαρξή σου. Και καταλήγεις να μην ξέρεις, ούτε να θυμάσαι πώς ήσουν πριν από αυτόν. Υπάρχεις μόνο σε συνάρτηση με εκείνον.

Όταν είσαι μικρός όλο αυτό μοιάζει ιδανικό, μοιάζει όνειρο ζωής. Μα όσο μεγαλώνεις και μετράς τις πληγές σου, κάπου αρχίζεις να τα βάζεις μαζί του για το ότι σου ζητάει τα πάντα και σε ένα βράδυ σε αφήνει με τα ρέστα σου, που στη τελική ούτε για τσιγάρα δε σου φτάνουν. Στο μηδέν λοιπόν ενώ στο ποντάρισμα υποσχόταν να δώσει μεγαλεία. Έμεινες τώρα με τις υποσχέσεις και τα ρέστα σου.
Και ξαφνικά αναρωτιέσαι τι έγινε λάθος. Η απάντηση είναι μία κι αυτή είναι πως στο ποντάρισμα δε βάζουμε όλο μας το είναι, κρατάμε και κάτι για εμάς. Κι άσε τον dealer να γκρινιάζει πως αν δεν τα βάλεις όλα δε θα κερδίσεις. Κράτα λίγες μάρκες και για σένα, για την ψυχή σου γιατί με αυτή θα κληθείς να συνεχίσεις κι αν το μόνο που κάνεις είναι να τη μοιράζεις σε κομμάτια δε θα σου μείνει τίποτα να δώσεις. Το έχεις σκεφτεί αυτό;

Θα φτάσει κάποια στιγμή που θα νιώθεις να μη σε γνωρίζεις και θα καταλήξεις να ψάχνεις απεγνωσμένα έρωτες μικρούς, για να ζεις μέσα από αυτούς. Όλο αυτό όμως το αντίθετο πετυχαίνει. Δε ζεις τελικά στα αλήθεια. Θα φτάσεις να ντύνεις με ψεύτικα χαμόγελα στιγμές που ανούσιες θα μοιάζουν όλο και πιο συχνά. Ο λόγος απλός, κάποτε σε έναν έρωτα τα έδωσες όλα και ξέχασες τελικά πως είναι να είσαι εσύ το άτομο που ζητά να κερδίζει. Βρέθηκες στους ηττημένους.

Το μόνο που μπορείς να ελέγχεις όμως είναι ο εαυτός σου και αφού αυτό ισχύει δεν μπορείς να ζητάς τα ρέστα από κανέναν, πάρα μόνο από εσένα. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Για κανέναν άλλο δεν μπορείς να κάνεις κάτι και το ξέρεις γιατί ίσως και να προσπάθησες. Αγάπα τον εαυτό σου λοιπόν πιο πολύ, έστω και μια στάλα παραπάνω από εκείνον που ήρθε και σου ζήτησε να τα ποντάρεις όλα με την υπόσχεση να κερδίσεις την ευτυχία. Την ευτυχία τη ζεις εσύ, αρκεί να μάθεις να βάζεις τον εαυτό σου στο κέντρο και όχι τους άλλους. Γιατί πολύ απλά θα μπερδευτείς αν ζεις μέσα από εκείνους, θα ξεχάσεις ποιος είσαι εσύ και ξαφνικά θα έρθει ένα βράδυ που δε θα σε γνωρίζεις, ένα βράδυ που θα ξυπνήσεις δίπλα στο μεγάλο σου έρωτα, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και δε θα αναγνωρίσεις το είδωλο. Θα έχεις αλλάξει τόσο που και ο έρωτάς σου ακόμη δε θα σε γνωρίζει. Αυτό θες;

ΥΓ.: Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που είναι ή όλα ή τίποτα (για σένα εαυτέ μου).