«Εφήμερο»· ένα επίθετο που φιγουράρει συχνά, μια λέξη που την κοτσάρουμε όταν θέλουμε να τονίσουμε το προσωρινό, το σύντομο μιας κατάστασης. Εφήμερη ζωή, εφήμερες χάρες, εφήμερες σχέσεις -ιδίως αυτές. Εφήμερη απόλαυση, εφήμερη ηδονή, που θα κρατήσουν ελάχιστα, ίσα να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και μετά ο καθένας σπιτάκι του στο κρεβάτι του, στη ζωούλα του. Τόσο απλά χωρίς μπερδέματα και βαβούρες. Όλα σύντομα και παροδικά, να ξεμπερδεύουμε βρε παιδί μου. Πέντε λεπτά μόνο και μετά ξανά στη ρουτίνα μας.
Αρκούν όμως «πέντε λεπτά» στον έρωτα; Κι αν ναι, μήπως αρκούν μόνο για τον έναν; Πώς να φτάσουν μόνο τόσο λίγα λεπτά για να προλάβεις ν’ απολαύσεις, να νιώσεις και να βιώσεις αυτό το υπέρτατο συναίσθημα; Σίγουρα δε φτάνουν, γιατί όταν υπάρχει αντίστροφη μέτρηση το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο.
Ας τα πάρουμε όμως λίγο από την αρχή. Οι εφήμερες σχέσεις είναι η εύκολη λύση γιατί είναι αυτές που σε γλιτώνουν από τους μπελάδες. Κι όπου υπάρχουν αυτοί επικρατεί ο πόνος. Και πίσω από τη μάσκα αυτής της φθηνής δικαιολογίας, κρύβονται όσοι επιλέγουν τέτοιες σχέσεις. Μόνο που αυτή δεν είναι πάντα η επιλογή και των δύο εμπλεκόμενων.
Όταν διαθέτεις μόνο «πέντε λεπτά» σε κάποιον, δίνεις και δίνεσαι τόσο-όσο ώστε να κερδίσεις τις εντυπώσεις και το παιχνίδι και να παγιδέψεις τον άλλον. Τι κι αν από την αρχή δεν πετάς υποσχέσεις και δε λες μεγάλα λόγια, καταφέρνεις να παίζεις με τους κανόνες σου. Μπαινοβγαίνεις στη ζωή του με το χρονόμετρο στο χέρι και μάλιστα σε λειτουργία αντίστροφης μέτρησης. Και μόλις πας να νιώσεις κάτι αληθινό, έστω μια ιδέα αληθινού συναισθήματος, γίνεσαι καπνός. Φεύγεις και κάνεις τα πάντα να το ξεριζώσεις από μέσα σου, λες κι έγινε ήδη πόνος. Τρέχεις να ξεπλυθείς σε άλλα κορμιά με άλλες δικαιολογίες, μέχρι να επιστρέψεις ξανά. Αρκεί να μη νιώσεις. Μόνο αυτό να μη συμβεί κι όλα καλά.
Αυτό υπόσχεσαι στον εαυτό σου κι έτσι επιλέγεις το κρυφτό, το αγαπημένο σου παιχνίδι, γιατί κρύβεσαι κι εμφανίζεσαι μόνο όταν ξέρεις πως θα φτύσεις. Ηρεμείς τις όποιες τύψεις σου -αν υπάρχουν, με τη σκέψη ότι ήσουν ξεκάθαρος από την αρχή. Στο μυαλό σου όμως, γιατί ακόμα κι αν το είπαν τα λόγια σου δεν το έδειξαν οι πράξεις σου.
Γι’ αυτό σου λέω, αν το μόνο που έχεις να προσφέρεις είναι «πέντε λεπτά» από τον πολύτιμο χρόνο σου, κάνε τη χάρη στο άλλο πρόσωπο και μην μπεις στον κόπο καν να εμφανιστείς ξανά. Γιατί για εσένα, το πιο πιθανό, τα πέντε λεπτά να πέρασαν έτσι απλά. Για εκείνο το άλλο άτομο όμως, ίσως να είναι όλες οι στιγμές του έρωτά του συμπυκνωμένες, γεμάτες αναμνήσεις, προσδοκίες κι όνειρα. Κάνε τη χάρη λοιπόν και στους δύο σας κι άσε το χρονόμετρο, απόλαυσε τις στιγμές σας κι αν νιώσεις μην τρέξεις να φύγεις, μη φοβηθείς. Κι αν πάλι σου είναι δύσκολο, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτό το συναίσθημα τότε φύγε από μόνος σου.
Απόψε λοιπόν κράτησε αυτά τα «πέντε λεπτά» για σένα, άναψε ένα τσιγάρο, πιες ένα ποτό στο μπαλκόνι σου. Απόψε αυτά τα «πέντε λεπτά» μην τα πετάξεις στα μούτρα αυτού που θέλει τον χρόνο σου.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Πακιακιό
