Οι γιορτές είναι να τις χαίρεσαι με τους ανθρώπους σου. Ένα μεγάλο πάρτι με πρωταγωνιστή έναν, κι όλοι εκείνοι που έχει επιλέξει, να τον γεμίζουν ευχές, δώρα, εκπλήξεις. Όσο η μέρα πλησιάζει τα μυστικά ξεκινάνε, καταστρώνονται σχέδια για να του τη φέρουν και να δημιουργήσουν χαμόγελα. Εκείνα τα καπελάκια που λένε happy birthday, τα μπαλόνια ή τα κεράκια, θάβονται μέσα σε ντουλάπια για να μην τα βρει ο εορτάζοντας κατά λάθος, οι συνομιλίες γίνονται λες και μοιραζόμαστε κυβερνητικά μυστικά, υπό άκρα μυστικότητα, μέχρι τη μεγάλη μέρα.
Εάν όμως είσαι μακριά, εάν εσύ δεν μπορείς να είσαι στους καλεσμένους ή να οργανώσεις τη μεγάλη βραδιά, εκείνη η μέρα γίνεται ένας μικρός βραχνάς. Εσύ που κάποτε ήσουν ο μαέστρος του σχεδίου, τώρα δεν είσαι εκεί. Οι συνθήκες δε σου επιτρέπουν, παρά μόνο μια οθόνη κινητού κι ευχές τυπικές και λίγο αμήχανες και κρύες, που αντικαθιστούν τα άλλοτε πάρτι που εσύ οργάνωνες.
Κάποτε ήσουν ο πρώτος που θα έστελνε τις ευχές ή ακόμα πιο πιθανό, θα ήσουν εκεί, δίπλα στο αγαπημένο σου πρόσωπο, που θα ξυπνπούσες για να του πεις πως το αγαπάς, αφήνοντας ένα γλυκό χρόνια πολλά που θα το σφράγιζε ένα φιλί και μια αγκαλιά. Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει πια και δεν έχεις το δικαίωμα αυτό. Είτε η απόσταση στο άρπαξε από τα χέρια, ή δεν ανήκεις πια στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του τιμώμενου προσώπου.
Πόσο κόντρα στην ανάγκη σου να μοιραστείς αυτή τη σημαντική μέρα, πόσο πονάει όταν ξέρεις πως έφτασε αλλά φέτος εσύ -κι ας έχει πάει 12 κι 1 λεπτό- δε θα πεις χρόνια πολλά. Μέσα σου, ακόμα γιορτάζεις σαν να είστε μαζί κι ας μην το ξέρει. Δε θες να δείξεις πως είναι ακόμη σημαντικός αυτός ο άνθρωπος για σένα κι έτσι, αφήνεις τη μέρα να περνά και κάπου προς το απόγευμα αρκείσαι σ’ ένα τυπικό μήνυμα, κάνοντας πως το είδες τυχαία και το θυμήθηκες.
Αυτό το τυπικό είναι που σε πονάει ακόμα περισσότερο. Απρόσωπες κουβέντες ανάμεσα στους δύο σας, σκέφτεσαι και χαμογελάς ειρωνικά, απέναντι στο είδωλό σου στο καθρέφτη. Ίσως καλύτερη η σιωπή από το τόσο λίγο που πια μοιράζεστε ο ένας με τον άλλον. Καλύτερα να νομίζει πως δε θυμάσαι ή δε σε αφορά πια, από ένα απλό και τυπικό χρόνια πολλά. Τα απλά δε σου ταιριάζουν άλλωστε, ούτε ταίριαζαν σ’ αυτό που είχατε.
Θα έρχονται αυτές οι όμορφες μέρες, μα εσύ πια δεν είσαι μέρος τους, οπότε αν τα θυμάσαι ακόμα αυτά τα γενέθλια βάλε ένα ποτό και πες χρόνια πολλά χτυπώντας το ποτήρι στο τραπέζι για όσους λείπουν. Οι αναμνήσεις είναι τα δώρα που έχεις αποκτήσει κι αυτά δεν μπορεί να στα πάρει κανείς. Μόνο μη μιζεριάζεις στις γιορτές. Η θλίψη δεν τους ταιριάζει. Αυτό να θυμάσαι και χαμογέλα. Έχουμε γιορτή απόψε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
