Ας τελειώσει εδώ

Ας πούμε αλήθειες.  Τα λόγια, έτσι και ειπωθούν, δε γυρίζουν πίσω, αν τα πεις πρέπει να είναι οι πράξεις εκείνες που θα τα ακολουθήσουν. Κάποιες λέξεις είναι όμως τόσο καταλυτικές που αν και μικρές στο μέγεθος, δηλώνουν πράξεις που είναι απαραίτητο κι επίμονο να συμβούν.

«Τέλος», μια λέξη τόσο μικρή, πέντε γράμματα μόλις, που δηλώνει πως κάποια πράγματα, καταστάσεις και συμπεριφορές έχουν φτάσει σε τέλμα. Πως έχεις κουραστεί κι έχεις κουράσει, να παλεύεις, να μάχεσαι σε μια μάχη που άνιση τόσο σου μοιάζει. Η ζυγαριά γέρνει συνεχώς προς τα αρνητικά που αφήνει η κάθε ημέρα. Παλεύεις να αλλάξεις τη φορά, το πρόσημο, να τα κάνεις λίγο να ισορροπήσουν προς όφελός σου, μα οι αποφάσεις σε καλούν.

Γυρισμό δεν έχει και το ξέρεις, γι’ αυτό και το καθυστερείς. Δεν έχεις ανακοινώσει τίποτα ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό, σκέφτεσαι ατελείωτα την επόμενη μέρα, είναι αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό σου. Όμως άπαξ και ξεστομίσεις όσα σκέφτεσαι, θα πρέπει να φανείς αντάξιος των λέξεων στον ίδιο σου τον εαυτό, που καιρό τώρα παλεύει κι έχει κουραστεί. Είναι μια λύτρωση που είναι απαραίτητο να έρθει μα καθόλου ευχάριστη δε θα είναι. Αναγκαία, όμως, σίγουρα.

Και φοβόμαστε, σίγουρα, μη χάσουμε ανθρώπους που ζήσαμε όμορφες στιγμές μαζί. Μα μείναμε στη συνήθεια, σαν να μπλέξαμε στην κίνηση κι αρνούμαστε να βγούμε στον παράδρομο, μην τυχόν και μας βγει αδιέξοδο. Μα κι εδώ σαν αδιέξοδο φαντάζει. Δεν κινούμαστε, δεν προχωράμε, μα ξέρουμε πού οδηγεί ο δρόμος, ασχέτως αν δε θα φτάσουμε ποτέ στον προορισμό μας. Ποιο το νόημα όμως;

Ήρθε η ώρα λοιπόν να ακούσεις τον εαυτό σου, εκείνον τον κουρασμένο σου εαυτό και να του πεις πως είναι καιρός να μπει ένα τέλος. Το τέλος μπορεί να ερμηνευτεί και ως αρκτικόλεξο, για τη διασκέδαση του πράγματος.

Τ: Τέρμα,

Ε: Έκανα

Λ: Λάθη

Ο: Όμως

Σ: Στοπ.

Έτσι είναι, τα λάθη που έγιναν κι από τις δύο μεριές κάποιος έκανε, άλλος άντεξε πολύ παραπάνω, άλλος πάλι λύγισε, μα είναι στιγμή που πρέπει να μπει η τέλεια σ’ αυτήν την πρόταση. Γιατί οι στιγμές μας είναι προτάσεις με λέξεις που χτίζουν οι αναμνήσεις κι όταν δε βγαίνει νόημα πρέπει να σταματάνε να λέγονται, γιατί αντί για λέξεις, βγάζουν μόνο θόρυβο. Η τέλεια αυτή που βάζεις, είναι σαν να δηλώνει πως καινούριες λέξεις θα χρησιμοποιηθούν και καινούριο νόημα θα δώσουν. Άγνωστες σίγουρα θα είναι, ακόμα δεν ξέρεις ποιες θα χρησιμοποιήσεις αλλά υπάρχουν τόσες. Εσύ έχεις κολλήσει να χρησιμοποιείς τις ίδιες και τις ίδιες.

Οπότε βάλε την τέλεια, πες δυνατά το τέλος, γράψ’ το και πάρε απόφαση να το εφαρμόσεις. Οι τρόποι ποικίλουν και θα βρεις το κατάλληλο για εσένα. Αγκάλιασε το φόβο σου που είναι η μοναξιά και βρες τα μαζί του, δεν είναι τόσο κακή αν καταφέρεις και την κοιτάξεις στα ίσα κι ίσως είναι πιο αληθινή από τις συμπεριφορές που υιοθετούσες τόσο καιρό με μάτια κλειστά κι αυτιά κουφά. Τέλος λοιπόν, πέντε γράμματα όλα κι όλα, που μπορούν να κλείσουν όσα κεφάλαια αφήσαμε ανοιχτά από την αρχή. Γιατί αυτή είναι η μαγεία των λέξεων. Η αρχή γεννάει ευκαιρίες μα κι εκκρεμότητες για να έρθει το τέλος να τις κλείσει. Χωρίς το ένα, το άλλο δε θα είχε κανέναν νόημα ύπαρξης.