Ασύγκριτη η αίσθηση του να σε παίρνει ο ύπνος με βροχή

Ο χειμώνας είναι μια αγαπημένη εποχή για πολλούς με το Νοέμβρη να αποτελεί μήνα που μας κάνει τον καλύτερο πρόλογο για το τι θα ακολουθήσει, σαν το ίντρο ενός κομματιού με υπέροχες κορυφώσεις. Τι είναι ο χειμώνας λοιπόν στην ουσία του; Για πολλούς σημαίνει νύχτα, κρύο, χιόνι και μια μοναδική ευκαιρία να έρθουμε λίγο πιο κοντά. Όλα όμως ξεκινούν από τη βροχή.

Όταν οι ηλιόλουστες μέρες λιγοστεύουν είναι η ιδανική ευκαιρία για κλειστείς και λίγο μέσα, να κατεβάσεις τις ταχύτητές σου και να απολαύσεις λίγο τη μοναξιά ή την ιδανική παρέα που έχεις επιλέξει. Μέσα σε τέσσερις τοίχους βρίσκεις την απόλυτη ευκαιρία να αποφασίσεις να ξεκουράσεις το σώμα σου, να ηρεμίσεις το μέσα σου, να αφουγκραστείς τι σε ευχαριστεί.

Αν ανήκεις κι εσύ λοιπόν στην κατηγορία εκείνων που λατρεύουμε τη βροχή, θα ξέρεις πως λατρεύουμε τα πρωτοβρόχια ειδικότερα, γιατί είναι η ιδανική ευκαιρία να γίνουμε λίγο τεμπέληδες και να τη βγάλουμε στο κρεβάτι. Να σκεπαστούμε με μια κουβέρτα -είτε και περισσότερες ανάλογα με το πόσο κρυώνεις. Η βροχή κουβαλάει μια γλυκιά μελαγχολία, κουβαλάει κι όνειρα μαζί της και απωθημένα και στόχους αναλόγως με το τι θα προσκαλέσεις στη μνήμη σου να γεννηθεί κάθε φορά. Προσφέρει ένα διάλειμμα από την τρελή πραγματικότητα σε λίγο πιο βαθιά και προσωπικά νερά.

Αν ανήκεις στους τολμηρούς και περισσότερο ονειροπόλους, ίσως να σου έχει λείψει και να χορέψεις στη βροχή, να ξεσπάσεις κάτω από αυτή. Πόσες φορές όταν είμαστε θυμωμένοι, πελαγωμένοι, πληγωμένοι νιώθουμε πως μια βροχή είναι ικανή να τα ξεπλύνει όλα- σχεδόν τη ζητάμε να έρθει και να πάρει μαζί της όλα όσα μοιάζουν ανεξίτηλα. Δεν είναι, σίγουρα δεν είναι, αλλά δίνει μια μικρή λύτρωση όπως και να έχει.

Ο χειμώνας, όσο κρύο κι αν κουβαλά, φέρει και μια ζεστασιά στην ψυχή. Ίσως να φταίνε τα πουλόβερ, οι πιτζάμες, ίσως μαζί με τα πολλά υφάσματα να ζεσταίνονται κι οι καρδιές και κάπως σαν να προσπαθούμε περισσότερο. Προσπαθούμε να έρθουμε πιο κοντά γιατί όπως λέει και ένα ρητό, το κρύο θέλει δύο. Και δε μιλάω μόνο για τις σχέσεις με τους άλλους αλλά και με εκείνη με τον εαυτό μας. Εκείνη που κάπου έχουμε ίσως ξεχάσει.

Αγάπα λοιπόν τη βροχή, μη τη θεωρείς εχθρό που κρύβει τον ήλιο γιατί σ’ αυτή θα βρεις λίγο από εσένα. Κοιμήσου με βροχή κι άσε τον ήχο της να σε ηρεμίσει, σαν το μοναδικό προσωπικό σου νανούρισμα. Κι όταν δυναμώνει και ξεσπά, ίσως να τη θαυμάσεις και λίγο. Μοιάζει με συναίσθημα η βροχή, ποιο είναι μη με ρωτάς γιατί κάθε φορά διαφέρει· άλλοτε κουβαλάει όνειρα, άλλοτε θυμό, άλλοτε ελπίδα μα σίγουρα δεν είναι αδιάφορη.

Κοιμήσου λοιπόν όταν βρέχει, είτε μόνος είτε με εκείνη την αγκαλιά τη μοναδική. Βάλε καφέ στην κούπα σου, αν έχει κι άλλο καφέ γέμισε κι άλλη μια να πιείτε μαζί, να κάνετε και να πείτε και να γράψετε ή απλώς να κοιτάτε ένα παράθυρο ξαπλωμένοι. Μην τη φοβάσαι τη βροχή κι αν κουβαλάει κεραυνούς μην τρομάζεις, γιατί δίνουν λίγο φως στο σκοτάδι, σωστά; Αν το σκεφτείς, πολλοί ψάχνουν για ήχους με συχνότητες που φέρνουν την ηρεμία κι η βροχή το προσφέρει αυτό εκ φύσης. Άρα, είναι σαν να σου λέει «ηρέμισε, εγώ είμαι εδώ».