Ξέρεις πως θα φας τα μούτρα σου, μα δε σε νοιάζει

Όταν σου λένε «όχι» και «μη», τότε πεισμώνεις και πας έτοιμος για όλα, ακόμα κι όταν ξέρεις ότι θα τα φας τα μούτρα σου για ακόμη μια φορά. Ελπίζεις πως θα πέσεις έξω ή θέλεις απλώς να επιβεβαιώσεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ξέροντας πως έφτασες την προσπάθεια μέχρι τέλους; Το κεφάλι σου φταίει για όλα κι αυτό το ξέρεις πολύ καλά, αλλά μυαλό δε βάζεις. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Κάποιες αμαρτίες πρέπει να τις κάνεις, φωνάζουν επιτακτικά και άλλη επιλογή δεν έχεις παρά να υποκύψεις. Όλα τα σημάδια είναι μπροστά στα μάτια σου, μα εσύ επιλέγεις να μην τα δεις, να μην τους δώσεις καμία σημασία και να κάνεις ακριβώς αυτό που έχεις στο μυαλό σου.

Οι φίλοι, οι δικοί άνθρωποι, θα σου δώσουν συμβουλές, θα πουν πως καλύτερα να κάτσεις ήσυχος, να μείνεις λίγο στ’ αβγά σου και να αντισταθείς σ’ αυτό που έρχεται, αφού βλέπουν πως μόνο σε γκρεμό θα καταλήξεις. Έλα όμως που εσύ τις φωνές αυτές τις έχεις βάλει σε σίγαση και δε θέλεις να τις ακούσεις. Οι δικοί σου σού θυμώνουν και το ξέρεις, μα κι εκείνοι ξέρουν πως θα κάνεις το δικό σου, γιατί όταν πρόκειται για έρωτες κι αμαρτίες δεν παίρνεις άδεια από κανέναν κι από πουθενά, κάνεις μόνο ό,τι προστάζει το δικό σου το κεφάλι. Ας είμαστε λιγάκι ειλικρινείς, κατά βάθος το θέμα δεν είναι ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα έντονα συναισθήματά σου, αλλά ότι σ’ αρέσει πού και πού να τρως τα μούτρα σου, έτσι για την ικανοποίηση ότι προσπάθησες και για να παίρνεις και κάνα μάθημα παραπάνω. Παίζεις με τη φωτιά, με μεγάλο ενδεχόμενο να καείς κι ας λες πως δε σε νοιάζει. Το θέμα είναι το μετά, αυτό που δε το σκεφτόμαστε σχεδόν ποτέ όταν το τώρα μοιάζει υπέροχο κι ιδανικό. Αντέχεις να υποστείς τις επιπτώσεις την γενναίας στάσης που προβάλεις αυτή τη στιγμή;

Καμιά φορά αυτό που ζεις είναι τόσο αληθινό όσο εσύ επιλέγεις να είναι, γιατί τα συναισθήματα φτιάχνουν μια καινούρια πραγματικότητα όπου η λογική δεν έχει θέση. Παρ΄όλα αυτά πού και πού είναι απαραίτητο να τη βάζεις στην εξίσωση. Ξέρω πολύ καλά πως δε σου αρέσουν οι υπαγορεύσεις και οι κανόνες, και για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ ποτέ δεν τους συμπάθησα ποτέ. Δε σ’ αρέσουν τα όρια μπροστά σ’ αυτό που νιώθεις, προτιμάς να φας τα μούτρα σου, απ’ το να κάνεις ένα βήμα πίσω και να προστατέψεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Έναν εαυτό που μπροστά στον έρωτα φέρεται σαν κακομαθημένο παιδί και δεν καταλαβαίνει από λόγια και σημάδια, αλλά πάει γυρεύοντας.

Να επιλέγεις το πάθος και τον έρωτα, μα να δίνεις σημασία και στον εαυτό σου. Τα έντονα συναισθήματα να τα ζεις όσο εκεί που δεν πάει αν θες, να μην ακούς κανέναν αν δε θες, αλλά όταν τρως τα μούτρα σου εν γνώσει σου, μετά να μη ζητάς τα ρέστα από άλλους.