Το ανεκπλήρωτο, εκείνο που δε θα δεις ποτέ να ζωντανεύει και να σε παίρνει αγκαλιά, είναι κι εκείνο που θα κουβαλάς μέσα σου. Εκείνο το “αν” που έμεινε και πάντα θα σε γεμίζει με ελπίδες πολλές κι όνειρα. Δυστυχώς το κακό με τα όνειρα είναι πως εύκολα μπορούν να εξελιχθούν σ’ εφιάλτες.
Γιατί μένει κάτι ανεκπλήρωτο; Γιατί άραγε έχουν γραφτεί τόσες λέξεις για τους έρωτες εκείνους που πήραν μορφή μόνο για μια στιγμή; Και γιατί εκείνη τη στιγμή εσύ την κουβαλάς μέσα σου; Πάντως οι δήθεν λόγοι για να μην εκπληρωθεί η ευχή σου μπορούν να είναι πολλοί: «οι άλλοι», ο κόσμος, η απόσταση, ακόμα και το timing. Αυτό που δε θέλει κανείς από τους δύο σας να παραδεχτεί είναι πως σχεδόν πάντα φταίει κάποιος από τους δύο -αν όχι και οι δύο- που ο έρωτας αυτός έμεινε στα χαρτιά και δεν πήρε μορφή για λίγο -ή πολύ- παραπάνω.
Το ανεκπλήρωτο προσφέρει και μια απρόσμενη ηδονή κάθε φορά που ελπίζεις πως κάποτε θα πάρει σάρκα κι οστά. Μ’ αυτήν την ελπίδα μαθαίνεις να ζεις για καιρό και μ’ αυτή την υπόθεση τρέφεσαι. Τι θα έκανες αν δεν μπορούσες να γευτείς μια τόσο γλυκιά προσδοκία; Θα έμενες με την πραγματικότητα που μοιάζει ανιαρή και λίγο πιο σκληρή, αν τη δεις με καθαρή ματιά. Είναι δύσκολο για σένα να παραδεχτείς πως δε φταίει μόνο το σύμπαν, οι συγκυρίες ή κάποια ανώτερη δύναμη τελοσπάντων, μα φταίμε εμείς οι «κοινοί θνητοί» κι οι επιλογές μας. Ή για να είμαστε πιο δίκαιοι, μάλλον ευθύνονται οι επιλογές που δεν κάναμε κι εκείνα που δεν τολμήσαμε, αυτά είναι που μας κυνηγάνε και μας στοιχειώνουν. Εκείνα είναι οι ένοχοι για το μεγάλο σου όνειρο που δεν εκπληρώθηκε και ξέρεις πως γι’ αυτό σήμερα κοιμάσαι δίπλα σ’ άλλο σώμα. Δε φταίνε οι θεοί λοιπόν, ούτε η αναθεματισμένη μας η μοίρα, φταίμε εμείς οι ίδιοι.
Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες κουβαλάνε και μια μαγεία σαν αυτή των παραμυθιών. Πόσα ποιήματα, τραγούδια κι ιστορίες έχουν γραφτεί γι’ αυτούς; Δε γίνεται ν’ αποτελούν πηγή έμπνευσης χωρίς βασικό λόγο. Η αιτία λοιπόν που ο ανεκπλήρωτος έρωτας εμπνέει διαχρονικά στην ανθρωπότητα, είναι πως σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις εσύ τη ζωή σου με το άλλο σου μισό- δε θα έρθει καμιά πραγματικότητα να στο χαλάσει. Θα είσαι εσύ ο συγγραφέας, ο σκηνοθέτης κι ο πρωταγωνιστής κι όλα θα ‘ναι στο δικό σου χέρι και πολύ μακριά από κάθε στενάχωρη αλήθεια. Γιατί δεν τολμάμε και δε θέλουμε να χάσουμε αυτό το ιδανικό που μας προσφέρουν τα όνειρα και τα αν.
Γιατί πίσω απ’ έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, κρύβεται η αλήθεια που ήδη γνωρίζεις, αυτή που σου υπενθυμίζει «αν τολμούσες δε θα τα κατάφερνες». Ό,τι κι αν δημιουργούσες με τον άλλον, θα κρατούσε λιγότερο απ’ όσο ένα όνειρο. Κι αυτό σου αρκεί για αφύπνιση, το ότι μένει στη χαρτούρα ο έρωτας, δε μεγαλώνει και δεν εξελίσσεται. Όταν όμως επιλέγεις τον φόβο αντί για την τόλμη, να είσαι έτοιμος να παρακολουθήσεις τα σχέδιά σου να μετατρέπονται στην αιτία της δυστυχίας σου. Θα γίνεσαι ολοένα και πιο ευάλωτος άνθρωπος και θα αδυνατείς να ζήσεις τη ζωή σου όπως της αξίζει.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσεις άτομα να μιλούν για τις ανικανοποίητες επιθυμίες τους, κοίτα και τα μάτια τους, γιατί αυτά θα σου πουν πως ακόμα φοβούνται. Φοβούνται μη χάσουν την ανάμνηση όλου αυτού, χωρίς να γνωρίζουν πως ήδη έχουν χάσει ένα μικρό κομμάτι τους, αυτό που κέρδισε ο φόβος. Εκείνο που χρειάζονται για νέους έρωτες και νέες περιπέτειες, εκείνο που δεν είναι ποτέ αργά για να κλέψουν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
